Gentblogt

Nieuws uit Togo!

zondag 11 maart 2007 10u01 | ilse | 4 reacties
Trefwoorden: Togo.

Een hele tijd geleden berichtten wij op dit weblog over Sarah, Tessa en Lotje, die in Togo hun stage als kleuteronderwijzer gingen volbrengen. Ze stonden toen, vlak voor nieuwjaar, klaar om te vertrekken en gaven een enthousiast interview. We hadden al een paar keer via via gehoord dat ze het uitstekend naar hun zin hebben daar, maar vandaag kregen we een mailtje binnen, waar we u even uit laten meelezen.

De dames laten eerst en vooral weten dat alles heel goed gaat en dat ze een beetje beginnen te wennen aan de hitte en aan de omstandigheden.

Met het schooltje gaat alles blijkbaar naar wens, want daarover zeggen ze:

“Ons schooltje…draait op volle toeren. De kindjes spelen en werken alsof ze nooit iets anders gedaan hebben. Ze zijn zo lief en wij hebben zo’n mooie band met hen opgebouwd…. elke dag genieten we er enorm van om bij hen te zijn, om hen te zien evolueren. Op dit moment zijn we in Kpalimé om manden en dozen te kopen als bergruimte. We hopen binnen 2 weken in het definitieve kleuterklaslokaal te kunnen starten. Momenteel zijn ze er nog hard aan het werken.”

Met nog een dikke maand te gaan hebben ze in Togo ondertussen ook kennis gemaakt met het dagelijkse leven, en daar horen ook aangename en minder aangename zaken bij.

“Deze week heb ik het ongelooflijke geluk gehad een bevalling te mogen bijwonen. In de nacht van dinsdag op woensdag kwam Komla (= buurjongen) ons wekken. De buurvrouw had hevige weeën en wij mochten toekijken hoe haar derde kindje ter wereld kwam. Ze had ongelooflijk veel pijn, bad tot God, schreeuwde het uit, wist geen blijf met zichzelf. Maar eenmaal ze kon beginnen persen, ging het heel erg vlot. Het was zo wonderlijk om dat hele kleine meisje plots naar buiten te zien glijden. Zo’n intens moment. Ik kan het niet verwoorden, maar het was één van de mooiste ervaringen die ik ooit gehad heb. Fantastisch, wonderbaarlijk. Ik was diep diep diep ontroerd.

De baby heet GRACIA Abravi Honorien. Met haar en haar mama gaat intussen alles goed.

Naast dat nieuwe leven worden we hier ook met de dood geconfronteerd. We hebben al verschillende begrafenissen bijgewoond en nu is er een medewerker van CADO overleden. Hij lag reeds een paar maanden in koma na een ongeval. Het is heel raar, iedereen is triest, maar er wordt zo goed als niet over gesproken. De praktische zaken, zoals de begrafenis, worden geregeld, maar je ziet niemand echt rouwen of huilen.

Begrafenissen duren 3 dagen en bestaan uit verschillende missen, het begraven zelf en een groot dansfeest. Terwijl de kist in de grond zakt, hoor je van alle kanten luid geschreeuw, gesnik en gehuil. Maar eenmaal het achter de rug is, begint iedereen uitbundig te feesten en te dansen. Alsof er niets aan de hand is. Het verdriet is er nog, maar dat wordt zeker niet getoond.”

Sarah, Lotje en Tessa zijn in Togo met de Gentse NGO Cado, die verschillende projecten runt in Togo. Voor zomer 2007 heeft men een aantal vrijwilligersprojecten opgezet, waarover u meer informatie vindt op hun site.

© 2007 GENTBLOGT VZW