RSSWe feed the world
Een gratis film, dat slaan we niet af. Zeker niet als het gaat om een interessant, actueel thema gaat, zoals onze voedingsindustrie. Het Gent Milieufront, EVA, 11.11.11 en Actiecomité Milieubescherming Merelbeke organiseerden zondagavond een gratis regionale première van de documentaire We feed the world in Studioskoop.
Deze Oostenrijkse documentaire is natuurlijk niet de eerste over dit thema. Eerder was er reeds Our daily bread, waar dezelfde voedingsindustrie op de korrel werd genomen, en ook An inconvenient truth probeert de mensen te confronteren met de gevolgen van hun keuzes voor zichzelf en het milieu. Toch zal We feed the world wellicht niet zoveel impact hebben als de eerder genoemde films. Alhoewel de film zeker niet slecht gemaakt is, mist hij toch enkele kwaliteiten waardoor hij eerder onopgemerkt zal voorbijgaan dan als een bom in te slaan.
Zo is er weinig rode draad in het verhaal te bespeuren. Er worden diverse thema’s aangeraakt en uiteindelijk is de boodschap duidelijk; de huidige manier waarop we met voedselproductie omgaan is behoorlijk schadelijk. Zowel voor onszelf als voor andere mensen, maar ook voor het milieu. Maar tussen de verschillende ‘hoofdstukjes’ van de film zit weinig of geen link.
De film wordt losjes vast gehangen aan commentaarstukjes van Jean Ziegler, die zich voor de VN bezighoudt met het recht op voedsel. Zijn betoog is meedogenloos. Elk kind dat sterft door gebrek aan voedsel, en dat zijn er véél, wordt in wezen vermoord. Want er is een overproductie aan voedsel; getuige de enorme hoeveelheden onverkocht brood die in diverse Oostenrijkse steden elke dag weer worden gestort.
Een groot deel van de Brazilianen leeft in grote honger terwijl elke dag weer delen van hun Amazonewoud worden gekapt, zodat grote bedrijven er soja op kunnen planten. Soja, een plant die daar eigenlijk niet zo goed aardt en die wij in het westen voornamelijk gebruiken om te verwerken tot veevoeder. Op andere plekken staan de velden dan weer vol met maïs. Echter geen maïs die verwerkt wordt tot voedsel, maar die enkel dient om mee te verwarmen. Of denk aan de arme Keniaanse boeren die op de plaatselijke markt geen koper vinden voor hun groenten omdat westerse bedrijven subsidies krijgen om hun overschot aan groenten daar onder de prijs te verkopen. De voorbeelden zijn legio.
Deze film is dan misschien niet echt de volle prijs van een bioscoopticket waard, maar toch de moeite om te bekijken. Verplichte kost voor Canvas ofzo. Je verlaat de zaal immers met een hoop goede bedoelingen; geen Spaanse tomaten meer eten, al de rommel van een bepaalde multinational uit je voorraadkast de vuilbak inkieperen nadat je de CEO hebt horen verkondigen dat water géén basisrecht is voor alle mensen en dat GGO’s best ok zijn, nooit nog kip kopen die nooit een straaltje zonlicht gezien heeft… Maar zijn dat geen plannen die je al eens eerder had? Wist je al die dingen eigenlijk al niet? Want hoe sterk dit soort docu’s ook is, soms vrees ik dat ze vooral preken voor de eigen kerk. Dat de mensen die de moeite nemen om te gaan kijken, ook die mensen zijn die eigenlijk al overtuigd waren. En dat is natuurlijk een beetje spijtig.
We feed the world, van Erwin Wagenhofer. Te zien in Studioskoop (Sint Annaplein)
© 2007 GENTBLOGT VZW
Ik vond dat er wel een paar sterke stukken inzaten maar de documentaire miste wat schwung. Het beeld van Almeria vond ik indrukwekkend, andere dingen wist ik dan weer. Het einde heb ik zelfs gemist omdat ik in slaap ben gevallen, zo na de kippenstory. Spijtig maar anderzijds tomaten kweken in België vraagt heel wat energie, weegt dat op tegen de transportkosten? Lastige discussie
Uw laatste zin is een zeer vreemde reactie. Staat u er soms bij stil dat het misschien toch niet zo normaal is om het hele jaar door tomaten te eten? De wens van de consument om volledig los van de seizoenen alle producten tegen een bespottelijk lage prijs te willen aanschaffen is het echte probleem. Je kunt de voedingsindustrie in feite zelfs niet verwijten dat ze op een economisch zeer efficiënte wijze een antwoord bieden op deze behoefte…
Voedsel voor zeer lage prijzen is belangrijk, voor de derde wereld maar ook omdat het minder bedeelden in onze maatschappijen toelaat om hun beperkte budget aan andere zaken dan voeding te besteden.
De vraag is uiteraard of de huidige werkwijzes van de voedingsindustrie verantwoord zijn en deze film laat zeker een aantal misbruiken zien: we putten de natuur uit, we houden geen rekening met de gezondheid van de mens, massa productie laat geen ruimte voor smaak maar produceert eenheidsworst, we reserveren veel van onze voedselproductie voor de rijke helft van de bevolking, reusachtige wereldwijde conglomeraten ontsnappen aan elke controle en laten zich enkel leiden door een absurde winstlogica die met geen enkel maatschappelijk of milieuargument rekening houdt…meer dan genoeg stof voor een heel debat dus, maar de film mist wel wat samenhang.
Interessant wel, want d eproblematiek is te belangrijk om onberoerd te laten, en elke inspanning daartoe is de moeite waard.
Film niet gezien, de thema’s zijn wel gekend. De les is: vermijd excessen. Wees gematigd in uw voeding, zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Pas u aan, zoals vroeger, aan de seizoenen. De consument is toch uiteindelijk de beslisser, de industrie of de landbouw zal zich wel aanpassen.