Gentblogt

Biowijnproefavond

maandag 11 juni 2007 11u21 | Tessa | 3 reacties
Trefwoorden: bio, Gents Milieufront, wijn.

Toegegeven, misschien had ik vorig jaar iets teveel gedronken. Ik herinner me namelijk weinig van de informatie en wijntips die Barbara, sommelier, vorig jaar op de biowijnproefavond gaf. Gelukkig is er nog het verslag, een lichtpuntje in het zwarte gat dat overbleef.

Vastberaden dit jaar de glazen minder vol te schenken, schreef ik me in voor de biowijnproefavond 2007 die het Gents Milieufront in het kader van de bioweek organiseerde. Gelukkig opnieuw met Barbara, zodat ik kon bewijzen dat er ook een beheerste vrouw in me schuilt.

Opgebouwd van licht naar zwaar had Barbara dit rijtje van 2 witte, 5 rode biowijnen en een port voor ons klaar staan:

• WIT
  • Frankrijk, Domaine Bassac, Sauvignon, 2005, 6.00 euro
  • Chili, Casablanca Valley, Gamma Chardonnay, 2006, 7.00 euro
• ROOD
  • Italië, Salento IGT, Perrini ‘primitivo’, 2004, 11.00 euro
  • Argentinië, Mendoza, Terra Organica Tempranillo, 2005, 5.50 euro
  • Spanje, La Rioja DOC, Vina Ijalba Crianza, 2003, 10.50 euro
  • Australië, margaret River, Cullen “Ellen Bussell” Cabernet merlot, 2004, 12.00 euro
  • Zuid-Afrika, Stellenbosch, Reyneke Cornerstone, 2004, 11.00 euro
• PORT
  • Portugal, Quinta do Infantado Vintage Character “Green Label”, 16.00 euro

Biowijnen geven zich volgens Barbara niet zo gemakkelijk bloot. Ze zijn niet zo explosief aan fruit bijvoorbeeld, maar gaan wel veel dieper. In vergelijking met gewone wijnen, zijn biowijnen redelijk ‘gesloten’. Als je de fles opent, ruik je bijna niks. De fles moet even staan alvorens het aroma vrij komt.

Door sulfiet toe te voegen aan wijnen bestrijden wijnboeren bacteriën die in de verschillende stappen van het wijnmakingsproces een aanval inzetten. Voor het bottelen voegen de boeren nog een extra hoeveelheid toe om de laatste gisting in de fles tegen te gaan. Bovendien maken ze op hun velden gretig gebruik van herbiciden en pesticiden. Gekleed als opruimingswerkers in Tsjernobyl lopen de boeren tussen de ranken.

Bioboeren daarentegen gebruiken onder andere natuurlijke meststoffen, een soort pap van kopersulfaat om schimmels tegen te gaan en een miniumum aan sulfiet. Onkruid zorgt voor een beetje concurrentie met de druivenranken waardoor die een hogere kwaliteit afleveren. Boeren die kiezen voor bio, kiezen automatisch voor hogere kosten en meer manueel werk. Ze kiezen ook vooral voor rode wijnen, omdat die iets minder gevoelig zijn voor ziektes.

Al dat werk vraagt om een beetje respect van de wijnproever, dus gingen we voorzichtig te werk. We keken, roken, proefden en genoten van de afdronk.

De eerste wijn, een Franse Sauvignon past goed bij een geitenkaas of zeevruchten. Heel licht, niet echt bijzonder. De tweede, een Chileense Chardonnay, heeft een exotische geur en doet volgens Barbara een beetje lactisch aan: hij ruikt naar yoghurt. Opnieuw een licht wijntje, lekker zonder meer. Tijd voor rood!

We starten met een frisse rode Italiaanse wijn, een wijn in opmars. Hij doet een beetje bloemig aan en is zeer geschikt bij een licht gerecht met vlees. Lekker, dit smaakt naar meer. – Tussen ons gezegd en gezwegen, ik heb de tipsy vrouw in me perfect onder controle – Een Argentijnse wijn dan. Volgens Barbara is het fruit van deze wijn iets meer gekookt, kersen op alcohol, neigt zelfs naar Mon Chérie. De wijn smaakt voller, de afdronk is langer en is exuberanter dan de Italiaanse. Volgens mij gewoon een fruitig, lekker wijntje. Qua prijs/kwaliteit bleek dit achteraf de topper van de avond. Een Spaanse wijn zonder tapas is als Gentblogt zonder artikels, dus kregen we bij deze wijn een sneetje salami en Italiaanse ham. Sommige proevers vinden een tabakaroma terug, anderen ruiken snoep. Wijn, het blijft een kwestie van smaak. De Australische wijn rook opvallend naar groene paprika. Het was een mengeling van Cabernet en Merlot, ook in Frankrijk een vaak voorkomende blend. Voor de laatste rode wijn van de avond, de Zuid-Afrikaanse Reyneke, schieten woorden tekort. Die moet je gewoon zélf proeven. Sommige proevers ontwaarden bij het openen van deze fles een aroma van natte hond of een putje, maar allemaal waren we het erover eens dat dit een zeer kruidige, volle, zware wijn was. Met een gerookte afdronk, vond ik persoonlijk.

Afsluiten deden we, net als vorig jaar, met de Portugese port: “Green Label”. Wie wil meegenieten van deze simpelweg sublieme port, moet zich reppen. Consumenten zijn volgens Matthys wijnimport in Brugge, de leverancier van de genoemde biowijnen, niet bereid méér te betalen voor een port, dus stopt Matthys de verdeling ervan. Nog snel even bijschenken van deze wonderlijke port… Beide vrouwen in me, de beheerste én de tipsy, mochten tevreden zijn.

© 2007 GENTBLOGT VZW