RSSChaos
Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag Рbehalve zaterdag Рkomt er namelijk ̩̩n van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden.
Op donderdag is het de beurt aan Benoît.
Aangezien de Muze mij niet strikt wekelijks visiteert met godegegeven inspiratie, zal ik het bij deze entry met die van mezelf moeten doen. Jammer genoeg is die, wel, onbestaande. Laat ik dus maar het cliché verbreken dat blogs in de regel clichés verbreken, en gewoon eens vertellen over m’n dag. Voor alle duidelijkheid: de dag van schrijven is vandaag (gisteren voor u), en de dag van uw gelees is morgen (vandaag). Ik schrijf dit nu (een dag geleden), om het morgen (vandaag) te publiceren. Verwarrend genoeg ? Fijn zo.
De chaos die mij heden overheerste, is namelijk niet te overzien. Ik heb vandaag eigenlijk weinig coherente gedachten gehad. De grote oorzaak is mijn examen van daarnet, waardoor ik een hele dag rondgedoold heb met m’n gedachten op niks anders dan dat. Na het examen is er dan ook niks meer om aan te denken, en valt alle hersenactiviteit stil. Zo is het bij mijn weten bij de meeste studenten: tijdens de examens leeft men in een razendsnelle opeenvolging van honger, slaaptekort, hoofdpijn, stress, euforie, opluchting (of teleurstelling) en daarna eventjes niets meer.
Op zich is dat een welkome afwisseling van wat er de rest van het jaar gebeurt: het grootste deel van de tijd zitten de studenten dan namelijk op hun luie reet. Als ze dan al iets doen, is het in ’t rond copuleren, lessen brossen, bier drinken bij sloten, voor (blijkbaar) veel te linkse partijen stemmen en onderwijl klagen over hun harde bestaan. Maar niet zo tijdens de examens. De student, die klaploper die negen maanden per jaar financieel verwend wordt om helemaal niks te doen, studeert dan daadwerkelijk omdat hij nog een jaartje langer van z’n lieve geldschieters wil profiteren. Dà n heeft hij een hard bestaan, want op hoog niveau intellectuele arbeid verrichten is moeilijk als je ligzetel of een Overpoortcafé al maanden je beste vriend is.
Ik heb het in mijn vorige blogentry al kort gehad over de aanloop naar het examen in kwestie (12 dagen. Twaalf !), nu zal ik even kort vertellen over de modaliteiten ervan. Het ging om een examen Latijnse literatuur, en dan meer specifiek over de grootste klepper die aldaar ooit de kop heeft opgestoken: Publius Vergilius Maro. De gedichten die hij schreef, hebben de gehele West-Europese literatuur beïnvloed en gedefinieerd, en dat zullen ze ook blijven doen tot het Vliegende Spaghettimonster de wereld redt van de godslastering die het darwinisme is. Nu, dat examen was eigenlijk geen probleem. Ik had er veel vertrouwen in, omdat het gedurende het jaar – u weet wel, toen ik helemaal niks deed – een van m’n favoriete vakken was. Meer kan ik daarover niet vertellen, anders moet ik losbarsten in een regelrechte panegyriek op mijn prof (die dit misschien leest !) of de dode dichter zelve.
Toen ik toekwam op dat mondelinge examen, costumé, de manen strakgekamd, bleek echter dat de wachttijd 3 uur (Drie !) was. Daarbij moet u weten dat ik, zoals gewoonlijk met het plan binnen te gaan als laatste van de namiddagshift, om 16u toekwam. Uiteindelijk mocht ik beginnen voorbereiden rond 19u (… !), en een halfuur later begon mijn examen. Ook daarover vertel ik u niks. And the reasons ? etc. Al wat u moet weten is dat het goed ging, en dat de kans op een buis voor dit vak gruwelijk klein is.
Maar bijna al het voorgaande was blijkbaar een terzijde, want eigenlijk wou ik het de hele tijd al hebben over gebrek aan coherente gedachten. Het is namelijk zo dat weinig studenten de avond na een examen ook maar iets intelligents kunnen doen. Dan moeten ze even terugkeren naar die gelukzalig lege tijd, pakweg midden oktober of begin maart. Dan knuffelen ze hun zetel plat, of praten tegen hun oude vriend. Gedachten zijn uit den boze. De geest is een halve of een hele dag compleet overstresst geweest, en de student ontspant zich. Dat zullen we geweten hebben: het is tijd voor onzin. Nietsontziend en plots alwetend zwalpt de student door schimmige watertjes, op zoek naar iemand om te betweteren. Hij heeft een bad case of bullshitting, wat inhoudt dat men na enig gerstenat in een etablissement over gelijk wat vertelt tegen gelijk wie.
Een beetje zoals ik op deze blog dus.
© 2007 GENTBLOGT VZW
ik herinner me ook een zware exmaensessie, het was uitblazen geblazen op het kot van iemand waar we rookten met het raam open en de ventilator volen bak om die rook uit zijn raam te blazen, den tijd van de sony minidsic en de micro waarin we radioprogramma’s nadenken…pis en kak-humor in een soundmixshow-sausje gegoten…er zijn helaas nog steeds harde bewijzen van, voor aan mijn kleinkinders te laten horen :s
heerlijk die internetloze tijdperken
Wij gingen duvels drinken na een examen. als je maar half gegeten hebt, half geslapen en onder de stress hebt gestaan, kan dat nogal wat gevolgen hebben. Eentje was veelal genoeg.