Gentblogt

Forever Young II – Zomerfilms

donderdag 14 juni 2007 13u28 | Jeronimo | 4 reacties
Trefwoorden: Vooruit.

De Vooruit pakt uit met de tweede editie van Forever Young: een week lang 8 zomerfilms uit alle uithoeken van de wereld waarin jongeren dit keer centraal staan. Telkens om 22u, gratis in het Vooruitkaffee.

Op zondag 17/06 bijt zomerfilms meteen de spits af met een niet zo rooskleurig verhaaltje: Darwin’s Nightmare: ergens in de jaren ’60 werd een vissoort in Victoriameer in Tanzania gedropt bij wijze van wetenschappelijke experiment. Deze roofvis vrat alle inheemse vissoorten op en werd zo’n plaag dat het een wereldwijd exportproduct is geworden van een soort handel dat de duistere krachten van deze wereld liever buiten de schijnwerpers houden. “Vis betekent werk”, zegt een inwoner, “en dus geld, en dus eten.” Maar wat voor eten en wat voor werk! De film vertelt de persoonlijke verhalen van de mensen die er werken in de vis- en transport-industrie. Op die manier krijgen we een bijzonder bijtende allegorie van de nieuwe wereldorde. Want Tanzania is niet alleen één van de armste landen ter wereld; terwijl de dure vis geëxporteerd wordt, moet de lokale, door hongersnood, prostitutie, AIDS en misdaad getroffen bevolking zich met de rotte viskarkassen tevreden stellen. De hallucinante beelden van een oude vrouw die de van maden krioelende karkassen van rotte vissen sorteert, terwijl de ammoniakwalmen haar bedwelmen, zijn niet licht te vergeten. De vrouw, maar ook de aan hun lot overgelaten straatkinderen en de aids-slachtoffers bewijzen dat de export van de nijlbaars niet voor iedereen het grote geluk betekent. Slechts enkelen lijken er echt beter van te worden. Bovendien blijft het een mysterie wat de cargo-vliegtuigen aan boord hebben als ze ter plekke landen, al zijn er sterke vermoedens dat het om wapens gaat die in de talrijke Afrikaanse conflicten gebruikt worden.
Hubert Sauper gebruikt het bizarre verhaal van de nijlbaars als aanzet voor het schrijnende verhaal van de ‘échte survival of the fittest’ in de wereldeconomie.

“Het maatschappelijke model van de toekomst is dat van de democratie van de consument”, aldus regisseur Sauper over zijn onthutsend document, een integere aanval op de perverse mechanismen van de consumptiemaatschappij en de arrogantie van de westerse landen. “Ik had dezelfde film in Sierra Leone kunnen draaien, maar dan over diamanten in plaats van vissen, in Honduras, maar over bananen en in Libië, Nigeria of Angola over petroleum. Na meer dan honderd jaar van slavenarbeid en kolonisatie is de globalisatie van de Afrikaanse markt de derde en de meest dodelijke vernedering voor de Afrikanen.” (bron: bevrijdingsfilms)
Documentaire, 105 min, Realisatie: Hubert Sauper België-Frankrijk- Oostenrijk, 2004

Op 18/06 speelt Ora o mai pìu (nu of nooit meer), in deze Italiaanse film plaatst regisseur Lucio Pellegrini het leven van een briljante student aan een elitaire universiteit in Pisa tegenover dat van een groep antiglobalisten. In de aanloop naar de G8 in Genua worden allen gedwongen keuzes te maken.
Ora o mai più begint als David wordt toegelaten op de prestigieuze universiteit van Pisa. Vier jaar lang verdiept hij zich in zijn studie. Vlak vóór zijn laatste examen lijkt hij te struikelen: hij komt in aanraking met een groepje antiglobalisten op zijn universiteit. In eerste instantie doordat hij al jaren een heimelijke verliefdheid koestert voor Viola, die bij de groep hoort. Maar naarmate hij meer met de groep optrekt, raakt hij er steeds meer bij betrokken, tot hij op het punt komt waar hij moet kiezen tussen studie, idealen en liefde.
De spanningen lopen op als de dag van de G8 nadert. De gewelddadige confrontatie tussen protestanten en politie is de geschiedenisboeken in gegaan. Het leven van de hoofdpersonen in Ora o mai più zal na deze dag nooit meer hetzelfde zijn.
Speelfilm, 96 min., Italiaans gesproken, Ned. ondertiteld, Regie: Lucio Pellegrini Scenario: Angelo Carbone & Roan Johnson, Productie: Italië 2003 Met: Jacopo Bonvicini, Violante Placido, Edoardo Gabbriellini, Elio Germano, Camilla Filippi…

Wassup rockers van Larry Clarck brengt ons op 19/06 het verhaal van een groep Zuid-Amerikaanse tieners uit het zuiden van Los Angeles die de heersende hiphopcultuur aan hun laars lappen. Ze dragen strakke broeken, luisteren naar punkrock en verplaatsen zich per skateboard. Ze mijden de gewelddadige activiteiten van hun buurtgenoten. Op een dag trekken de Rockers naar de befaamde ‘Nine Stairs’ van de Beverly Hills High School om er eens flink loos te gaan met hun skateboard. Ze scharrelen er een paar meisjes op die de punkers uit het getto wel stoer vinden. Maar al snel loopt hun trip uit de hand. Ze worden lastiggevallen door rijkeluiszoontjes uit de buurt en de politie komt erbij. De Rockers vluchten. Ze rennen van tuin tot tuin en van huis tot huis in een luxueuze, onbekende wereld, wanhopig op zoek naar een manier om veilig thuis te raken.
Speelfilm, 106 min., Eng. gesproken, Ned. ondertiteld, Regie en scenario: Larry Clark, Productie: Glass Key, US, 2006 Met Jonathan Velasquez, Francisco Pedrasa, Milton Velasquez, Usvaldo Panameno, Eddie Velasquez, Luis Rojas Salgado, Carlos Ramirez

Op 20/06 kun je naar James’ journey to Jerusalem (Massa’ot James Be’eretz Hakodesh). James, een jonge man uit een klein Afrikaans dorpje, onderneemt een pelgrimstocht naar Jeruzalem maar wordt gezien als illegale immigrant op zoek naar economisch gewin. Nadat hij in de gevangenis belandt, wordt hij hier uitgekocht door een Joodse sjacheraar (niet bij toeval een Jiddisch woord, zoals de film laat zien) voor wie hij moet werken. Hij is nog net geen slaaf maar wordt wel van alle kanten geplukt, naïef als hij is. Maar na verloop van tijd leert hij het spelletje mee te spelen en lijkt hij zich op te werken in de wereld van het zwartwerken en de illegaliteit – maar druist dat niet in tegen zijn geloof? James Journey to Jerusalem is een film met zware thema’s: mensensmokkel, illegaliteit, misbruik, afpersing en verraad. Regisseur Ra’anan Alexandrowicz weet de film echter een lichte, speelse toon mee te geven. Dit komt mede door de vriendelijke uitstraling van hoofdrolspeler Siyabonga Melongisi Shibe en de begeleidende traditionele Afrikaanse muziek. Leuk aan de film is dat hij vooroordelen onderuit haalt. Zo laat Alexandrowicz een sjacherende Afrikaanse kerk zien en medelevende Joden (niet dat dit een contradictio in terminis is, maar in de meeste films wordt dat wel zo gebracht). Leuke, sympathieke film die verder te weinig om het lijf heeft om maanden te blijven hangen. (bron)
Een optimistische film, waarmee je af en toe eens goed moet lachen. Het meest in the pictures gezet zijn de verschillen tussen de eerlijke James en de Israëliërs, die enkel op geld uit zijn. Charmant, licht verteerbare prent, met een diepe grond van waarheid, over de beïnvloeding door de mensen rond je. De weg naar Jeruzalem is nog ver. (cutting edge)
Speelfilm, 90 min., Engels & Hebreeuws gesproken., Ned. ondertiteld, Regie en scenario: Ra’anan Alexandrowicz, Productie: Israël, 2003, Met Siyabonga Melongisi Shibe, Arieh Elias, Salim Dau, Sandra Schonwald

Exils van Tony Gatlif wordt op 24 juni vertoond en is een typische ‘gipsy’ -roadmovie zoals we die van hem gewend zijn. Naïma en haar vriend Zano besluiten impulsief om van Parijs naar Algerije te reizen via dezelfde route die hun ouders in de jaren ’60 namen, maar toen in omgekeerde richting. Ze zijn op zoek naar zichzelf en naar een diepere kennis over hun verleden. Onderweg in Andalusië en Marokko ontmoeten ze zigeuners en jonge migranten, en beleven ze zwoele avonturen. Hun zwerftocht naar het zuiden is ook en vooral een muzikale reis die eindigt met een zinderende finale waarin ze de genezende kracht van een extatisch muziekritueel ondergaan. De Frans-Algerijnse regisseur Tony Gatlif staat bekend om zijn muzikale films die zich afspelen in de zigeunerwereld waar hij zelf vandaan komt. Zo had hij successen met films als Gadjo di’ en Vengo. Ook in de roadmovie Exils maakt de muziek weer een belangrijk deel uit van de beleving. Hoofdrollen zijn voor Romain Duris (L’auberge Espagnol) en Lubna Azabal (Viva Laldjérie).
Speelfilm, 103 min., Frans gesproken, Ned. ondertiteld, Regie en scenario: Toni Gatlif
Productie: Frankrijk 2004, Met: Romain Duris, Lubna Azabal, Leila Makhlouf, Habib Sheik Zouhir Gacem e.a.

25/06: At five in the afternoon(Samira Makhmalbaf, Iran, 2003). Winnaar van de juryprijs op het Filmfestival van Cannes 2003, de tweede voor Samira Makhmalbaf. Samira Makhmalbaf maakte eerder ook The Apple (1998), Blackboards (2000) en een deel van 11’09”01 – september 11 (2002). Nogreh is een jonge Afghaanse vrouw. Ze woont in de hoofdstad Kabul, die zwaar geleden heeft onder de oorlog met Amerika. Het Taliban regime is reeds gevallen en alle meisjes mogen weer naar school. Nogreh heeft grote ambities: ze wil later de president van Afghanistan worden, maar die wens verbergt ze voor haar ouderwetse vader. Aangezien het grootste gedeelte van Kabul nog in puin ligt, zijn Nogreh, haar vader, haar schoonzus en neefje altijd onderweg om een goede huisvesting te vinden. Ondanks alle ellende blijft Nogreh’s wens bestaan.
Originele titel: Panj E Asr. Speelfilm, 112 min., orig.versie, Ned. ondertiteld, Regie en scenario: Samira Makhmalbaf, Productie: Iran/Fr. 2004 , Vertolking: Aghele Rezaie, Abdolgani Yousefrazi, Razi Mohebi, Marzieh Amiri

In Before the Storm (te zien op 26/06) smeedt regisseur Reza Parsa twee verhalen samen in een uiterst actuele en buitengewoon aangrijpende thriller. Ali El-Rashid, een man van Arabische afkomst, heeft in Zweden zijn roerig politiek verleden ver achter zich gelaten. Hij werkt als taxichauffeur en leeft samen met zijn Zweedse vrouw en twee tienerdochters. Leo (12) zit bij Ali’s dochter Sara in de klas en is in stilte verliefd op haar. Hij wordt getreiterd door de oudere Danne. Bij een toevallige ontmoeting adviseert Ali hem beter voor zichzelf op te komen: “Als je van iemand houdt, moet je een daad stellen, om je liefde daarmee te bewijzen.” Leo besluit inderdaad een daad te stellen – een daad met dramatische gevolgen. Tegelijkertijd begint voor de taxichauffeur een nachtmerrie als een schaduw uit zijn verleden zich aan hem opdringt: Ali wordt gedwongen tot het plegen van een terroristische aanslag.
Speelfilm, 100 min., orig. versie Zweeds gespr., Ned. ondertiteld, Realisatie: Reza Parsa Productie: Zweden / Denemarken / Noorwegen 2000, Scenario: Mikael Bengtsson en Reza Parsa Vertolking: Per Graffman, Maria Lundqvist, Tintin Anderzon, Emil Odepark, Sasha Becker, Anni Ececioglu, e.a. Originele titel: Före stormen

Op 27/06 wordt deze tweede editie afgesloten met Sweet sixteen van Ken Loach waarin de armoede, werkloosheid en drugs in de Schotse grootsteden wordt geschetst. Het gegeven is zeker niet nieuw of origineel, maar in Sweet Sixteen slaagt Ken Loach er toch in om één bepaalde gebeurtenis uit dit geheel tot een realistisch en aangrijpend verhaal te verfilmen. Nieuwkomer Martin Compston acteert de pannen van het dak als de 15-jarige Liam die opgroeit in een armzalige achterbuurt van Glasgow. Liam heeft het niet makkelijk: hij is een schoolverlater wiens moeder in de gevangenis zit, zijn stiefvader is een brutale nietsnut en op zijn grootvader kan hij ook al niet rekenen. Liam heeft maar één wens: een gelukkig bestaan leiden met zijn moeder, ver weg van al deze miserie. Binnen twee maanden, één dag voor zijn 16e verjaardag, wordt ze vrijgelaten en Liam wil een extra inspanning leveren om haar een speciale verrassing te bezorgen. Het handeltje in sigaretten dat hij met zijn maat Pinball heeft opgezet, brengt niet zo veel op. Nadat ze een lading drugs hebben buitgemaakt, trachten ze het witte goedje aan de man te brengen. Dit gaat niet onopgemerkt voorbij en voor Liam het beseft, wordt hij bij een lokale misdaadorganistie ingelijfd… (bron)
UK, 2002, Regie Ken Loach, met: Martin Compston, William Ruane, Annmarie Fulton, Michelle Coulter, Gary McCormack, Tommy McKee

© 2007 GENTBLOGT VZW