RSSHertekenen
Gentblogt geeft het woord aan een divers allegaartje studenten. Elke dag Рbehalve zaterdag Рkomt er namelijk ̩̩n van hen aan het woord en ze kunnen gerust een schouderklopje en wat nuttige tips van uwentwege gebruiken in deze examen-, eindwerk- en doctoraattijden.
Op vrijdag is het de beurt aan Mirthe.
Ik heb nog nooit in mijn hele leven een herexamen gehad. Echt waar. Nog nooit. Maar dit jaar zit het er wel aan te komen. Want wie een praktische richting volgt, kan ook praktische herexamens hebben.
Het valt nog af te wachten wat men allemaal doet tijdens de deliberaties, maar waarschijnlijk zal ik een herexamen hebben van tekenen. Ja, u hoort het goed, tekenen. Het is nooit mijn beste geweest, hoewel ik toch 3 jaar tekenles heb overleefd.
Geef mij een foto en ik teken hem perfect na. Of eventueel met een beetje eigenzinnigheid en creativiteit. Maar ik leg die foto dan wel onder mijn papier, een klein detail. Zet een naaktmodel voor mij neer, en ik kan het niet. Ik kan de werkelijkheid niet natekenen. Of toch niet zoals het zou moeten. Mijn verhoudingen kloppen meestal niet. Mannekes met te lange benen en te kleine hoofden komen veel voor in mijn schetsboek.
Maar de laatste les had ik een nieuwe techniek gevonden. Ik tekende met een zwart stiftje en drupte er nog wat acquarel op. En ze vond het schitterend, de docente. Een openbaring. Dat zijn wel niet haar exacte woorden, maar volgens mij kwam het daar op neer.
Spijtig genoeg waren die laatste paar goede tekeningen niet genoeg om me meteen naar het volgende jaar te sturen.
Ik weet van mezelf dat ik niet kan tekenen. En wie iets van tekenen kent, die weet dat ook. Maar hier volgen twee anekdotes, die vertellen dat niet iedereen weet wat mijn beste kunsten zijn.
Haar reactie: “Allez, dat kan toch niet! Jij kan zo goed tekenen!†Die oma ziet mij nog steeds als klein meisje tekeningen inkleuren. Mooi binnen de lijntjes, daar was ik de beste in. Als we op school binnen de lijntjes moesten kleuren, was ik zeker geslaagd.
En natuurlijk, aangezien we toch over herexamens bezig waren, vertelde ik hem over tekenen. Zijn reactie: “Dat kan toch niet? Tekenen is je beste vak!†Die jongen ziet mij nog zitten in de klas, met een schrift vol tekeningetjes. Geen tekeningetjes van hoog niveau, dat kan ik u verzekeren.
Conclusie van het verhaal: ik kan tekenen in de ogen van mensen die er niets van afweten, maar ik kan niet tekenen in de ogen van mensen die er wel iets van afweten.
Spijtig dat onze docente zoveel van tekenen weet.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Hi Mirthe,
Met veel plezier je artikel gelezen, zo ongedwongen en toch zo treffend geschreven ! Ook eens gaan neuzen op je blog en toen dacht ik met een glimlach terug aan mijn studententijd (die ondertussen ruim 10 jaar achter me ligt…): al die kleine zorgen van toen: zo herkenbaar…
Alleszins het allerbeste met je eindwerk en hopelijk zijn de docenten een beetje mild en ontsnap je alsnog aan dat (eigenlijk toch wel onnozele) herexamen !!
Groetjes van Ilse
@ Ilse: Dankjewel :D
idd iedereen die niet kon tekenen vond da tik ook goed kon tekenen, ik heb zero techniek en ik teken al decennia niet meer lol
veel succes nog! een praktisch herexamen? hoe kan iemand in twee maanden opeens een stuk beter worden? evolueren kunstenaars zo snel? ;-)
Och, ik heb dat nooit goed gekunnen eigenlijk. In tegenstelling tot mijn mama die daar een natuurlijke aanleg voor heeft.
‘k Denk dat er daar niet veel aan te leren valt ook; ‘t is eerder een soortement gave of zo.