RSSPuppetbuskersfestival 2007, dag 5 (a)
Dinsdagnamiddag. Er staan in het EFTC zeven voorstellingen geprogrammeerd waarvan één nog niet door uw Gentblogt-reporters werd gezien.
Sinds het eerste IPBF in 1989 is het een traditie dat elk jaar een Punch and Judy-professor wordt uitgenodigd. Dit jaar is Dan Bishop van de partij. Zoals ik gisteren reeds schreef is Punch het Britse broertje van Polichinelle en beiden zijn afgeleiden van Pulcinella uit de Italiaanse Comedia del’ Arte, waaruit trouwens ook ons Gentse Pierke (Pierrot) voortkomt.
De voorstelling zelf bestaat uit losse scènes en bevat de traditionele elementen: de opwarming voor en met het publiek (waarbij Dan Bishop voor de gelegenheid een marionnette à la planchette met de Luikse Tchantchès en Nanesse te voorschijn tovert), Mr. Punch met zijn anarchistische trekjes die aanvankelijk niet veel zin heeft om te komen, Judy, de baby, de agent, de dood, de dokter, de krokodil, de worsten, de duivel. Een Punch and Judy-show behelst steevast heel wat situatiehumor en er wordt driftig gezwaaid en geklopt met de ‘stick’.
Punch and Judy blijven garant staan voor een halfuurtje puur amusement, gedachten op nul (zoals wij dat hier thuis zeggen) en genieten.
Dan Bishop is bovendien een meester in zijn vak. Speciaal voor dit festival had hij zelfs een primeur: het was de allerallereerste keer dat wij een Punch and Judy grotendeels in het Nederlands gezien hebben!
De aandachtige lezer zal misschien opgemerkt hebben dat ik in de inleiding sprak over een Punch and Judy-professor. In de wandelgangen kwam ik te weten dat niet zomaar iedereen met een Punch and Judy-show kan gaan rondtrekken. Daarvoor moet je eerst in de leer gaan bij een volleerd speler en als je de knepen van het vak door en door kent, kan je de titel van professor bekomen. Bovendien moet je show zelf ook aan een hele rits voorwaarden voldoen: de kleur (wit/rood) en de grootte van de kast, het uitzicht van de handpoppen, de personages e.d.m. Naar verluidt hebben ze ook steeds wat verf mee want door het vele klop- en smijtwerk raken de poppen al eens wat gehavend.
Ik heb ook nog getracht de naam van dat mondtoestelletje dat het typische Punch-geluid produceert, te achterhalen, maar zo heel toevallig kon Mr. Punch er op dat moment toch wel niet opkomen! Ik heb echter de indruk dat hij de 21ste-eeuwse toeschouwer enigszins onderschat want een snelle blik op Wikipedia leert ons dat zo’n toestelletje een ‘swazzle’ of ‘swatchel’ heet.
En dan nog even dit: enige tijd na de voorstelling zag ik een uniek beeld, nog nooit vertoond in de hele geschiedenis van het festival, en wellicht ook niet op veel andere plaatsen. Op het podium stonden, broederlijk naast elkaar, de wit/rode kast van Punch (aan het afbreken) en de wit/blauwe kast van Polichinelle (aan het opbouwen)! Jammer dat er toen geen fotograaf meer in de buurt was.
Dan Bishop brengt zijn Punch and Judy nog op woensdag 18/7 om 15.45 u. aan de Kalandeberg en om 17 u. in het Vredeshuis, op donderdag 19/7 om 15 u. te Sint-Amandsberg (Dampoort) en om 18.15 u. in het EFTC en op vrijdag 20/7 om 15 u. in Nieuw Gent en om 18 u. in het EFTC
© 2007 GENTBLOGT VZW
Achteraf bekeken, denk ik dat Jan Klaasen (en Katrijn, en krokodil, en de duivel) in De film van Ome Willem één van de meest tremendum en fascinans-ervaring uit mijn jeugd waren. Brrr.
Oh neen, bij mij was dat Pierke bij theather Nele in de Vlaanderenstraat!