RSSWat is uw favoriete kunstwerk in het S.M.A.K.?
De boekentassen zijn gevuld: de koek voor de speeltijd, het schrift voor het huiswerk, de verlossende bel.
De programmabrochures van de cultuurhuizen, de sportclubs,… werden al doorgenomen. Het wordt weer puzzelen, voor elk wat wils in Gent. Maar houdt u ook een gaatje voor de Gentse musea over, Gentblogt ging alvast eens polsen bij de verschillende museumdirecteurs naar hun favoriete kunstwerk.
Soms denk ik dat het S.M.A.K. zijn locatie niet mee heeft. Bussen, auto’s,… iedereen raast er voorbij, maar wie stopt? Kijk trouwens ook eens naar boven voor u het museum binnenstapt. Op het dak is een man druk bezig om de wolken te meten, een kunstwerk van Jan Farbre.
Het zou een quiz-vraag kunnen zijn maar het letterwoord S.M.A.K. staat voor Stedelijk Museum Actuele Kunst. De naam en huidige locatie dateert van 1999. Relatief recent dus, maar dit betekent niet dat er voordien geen interesse voor Hedendaagse kunst was in het Gentse. Het Gentse Museum voor Hedendaagse Kunst werd opgericht in 1975. Reeds in 1957 werd de ‘Vereniging voor het Museum van Hedendaagse Kunst’ opgericht met als bedoeling een autonoom museum uit te bouwen. In 1975 was het museum gehuisvest onder het dak van het Museum voor Schone Kunsten. Het was toen het eerste Belgische museum gewijd aan hedendaagse kunst. Jan Hoet werd aangesteld als directeur en onder zijn invloed groeide de collectie van het museum. Sinds eind jaren negentig kreeg het museum een nieuwe naam en een eigen gebouw. Ook Jan Hoet kwam terug. In het magische jaar 2000 was er de grootse tentoonstelling Over the edges waarmee het S.M.A.K. Gent inpalmde. Tarzans kreet heeft me meermaals uit mijn concentratie gehaald tijdens het blokken, maar er was ook de hesp aan de zuilen van de aula die vlot de pers haalde, wat misschien spijtig was, want er viel zoveel meer te zien. Het reuzenspinnenweb aan het Gravensteen is nog één van de overblijfsels van dit parcours.
In 2005 werd Philippe Van Cauteren artistiek directeur van het S.M.AK. en hij bleek de ideale persoon om eens aan de tand te voelen, er staat de komende weken immers heel wat op stapel in het S.M.A.K. Tot 12 oktober kan u gratis de nieuwe aanwinsten van het S.M.A.K. in de tentoonstelling Black is black in het HISK Gent (Charles de Kerckhovelaan 187a) bezoeken. Vanaf 13 oktober zijn alle ogen dan weer gericht op het S.M.AK. voor Head Shop / Shop Head van Paul McCarthy. Het is niet enkel een belangrijke overzichtstentoonstelling, het S.M.AK. wordt er ook voor verbouwd. Benieuwd of hij nog naar andere tentoonstellingen uitkijkt?
Wat is uw favoriete kunstwerk of voorwerp in uw museum?
Dit vind ik nu eens een moeilijke vraag. Ik heb bij de 2000 werken om uit te kiezen. Mijn favoriete kunstwerk varieert ook met de tijd van het jaar. Het is een beetje afhankelijk van wat er in het museum te zien is.
Eén van mijn favorieten is zeker “Chasing the blue train” van David Hammons, een zwarte Amerikaanse kunstenaar. Het is trouwens ook de titel van een jazz-standard die onder andere door Coltrane werd opgenomen. Het is een heel ruimtelijk kunstwerk: er zijn de pianovleugels, een teken van de burgerij, er zijn de kolen, een teken van de slavernij. Het thema is sociaal geëngageerd, wat ik wel belangrijk vind. Het is ook een geladen thema: blank-zwart, maar wordt op een heel speelse manier gebracht. Achter de pianovleugels staan cassetterecorders die de jazz-standard in ware kakafonie brengen.
Naar welke tentoonstelling kijkt u in het komende seizoen bijzonder uit?
Paul McCarthy is uiteraard een evident antwoord, anders zou ik het museum niet laten verbouwen. Het wordt een boeiende overzichtstentoonstelling van deze Amerikaanse kunstenaar van 64 jaar. Ik hoop dat het een spraakmakende tentoonstelling wordt. Zijn kunstwerken zijn een ware wervelstorm, ze overdonderen je. Disney en Hollywood zijn zijn speeltuinen, maar hij krapt er het bovenste laagje af, waardoor je de minder positieve kant ziet. Heel boeiend. (Hij heeft me een aantal foto’s van de opgestelde werken laten zien, o.a. de piratenboot en ik moet toegeven, het kan niet rap genoeg oktober zijn).
Maar ik kijk ook uit naar de volgende tentoonstelling, het wordt ook een overzichtstentoonstelling, van een Belgisch kunstenaar: Guillaume Bijl. Hij is vooral bekend omwille van zijn transformatietentoonstellingen. Zo heeft hij ooit een galerij getransformeerd in een rijschool, ook het S.M.A.K. zal getransformeerd worden, maar ik kan je nog niet zeggen in wat. Er wordt nog onderzocht of het wel haalbaar is, feit is dat het museum een metamorfose zal ondergaan. Vanaf april.
Zijn er recent tentoonstellingen geweest bij de andere Gentse musea waarvan u dacht: “dit had ik eigenlijk zelf wel willen organiseren”?
In Gent heb ik wel steeds bewondering voor wat ze in het Guislainmuseum doen. Ze hebben een eigen invalshoek en identiteit, dit zou ik nooit hier in het museum kunnen doen. Maar ze vertrekken wel steeds van vanuit die plek. Ik kijk ook wel uit naar de tentoonstelling van Piranesi volgend jaar in het MSK, het is een tentoonstelling van schetsen etsen. En dan is er ook een tentoonstelling geweest in Antwerpen in de galerie Maschwitz. Het was een tentoonstelling van een overleden Belgisch kunstenaar Guy Meeus, ik vond het spijtig. Het had in een museum moeten georganiseerd worden.
Welk kunstwerk of artiest zou u graag naar Gent halen?
Paul McCarthy was een grote droom. Het is ook een buitensporige verwezenlijking, dit kunnen we niet elk jaar doen. Maar ik denk dat het ook beantwoordt aan een behoefte: in België zijn er zelden grote solotentoonstellingen van nog levende kunstenaars, terwijl deze ook interessant kunnen zijn voor andere domeinen.
Robert Ryman is ook zo iemand, hij is een conceptueel minimalistisch schilder, waarvan we geen werk in de collectie hebben. Dara Birnbaum is een video-artieste die in 2009 naar Gent komt. Verder is er nog Laura Owens een jonge schilderes, waarvan we één werk in de collectie hebben. Zij schildert eerder grote werken, met veel kleuren, vaak in een sprookjeswereld waarin dieren een belangrijke plaats in nemen.
Het is eigenlijk best een moeilijke vraag, weet je, ik vind dat dromen ergens haalbaar moeten zijn, maar mijn planning staat al vast tot 2011 omdat we onze tentoonstellingen ook laten reizen. Ik zou ook kunnen dromen van een Andy Warhol-tentoonstelling in Gent, maar financieel is dat moeilijk haalbaar met de verzekeringen etc. Weet je, wat misschien wel mijn grootste droom is? Het kunnen tonen van de volledige collectie. We hebben 2.000 kunstwerken in de eigen collectie en eigenlijk zouden we er daar permanent 700 van tentoon moeten kunnen stellen. Nu schommelt dat rond de 1 Ã 2%, wat belachelijk weinig is en met Paul McCarthy wordt alles opgeborgen. Niks van de eigen collectie zal in het museum aanwezig zijn.
S.M.A.K., Citadelpark, Gent T. 09/221 17 03, dagelijks van 10.00u tot 18.00u, behalve op maandag (uitgezonderd feestdagen). Toegangsprijs: 6 euro, reductie: 4 euro (o.a. studenten, 55-plussers, -26-jarigen). Elke zondagochtend tussen 10u en 13u is het museum gratis toegankelijk.
Opgelet, het S.M.A.K. is gesloten van 3/09/07 tot 13 oktober voor de opbouw van de overzichtstentoonstelling van de Paul McCarthy. U kan ondertussen terecht voor Black is black in het HISK, Charles de Kerchovelaan 187 A, 9000 Gent.
© 2007 GENTBLOGT VZW
Hm..voor die Andy Warhol collectie kom ik zeker mijn bed uit..utopisch misschien, maar ook Brel zei dat men nooit mocht opgeven zijn dromen te realiseren..
Die foto met de witte beelden is zalig (wel eerst klikken om hem volledig te zien)
Die man op het dak !
De tentoonstelling in het MSK volgend jaar, waar Van Cauteren het over heeft, is er één met werken van Piranesi. Ik kan moeilijk geloven dat het hier over schetsen gaat, maar eerder over etsen. Piranesi heeft er als architect/kunstenaar in de 18de eeuw een 2000-tal gemaakt waarmee hij Rome en de archeologische resten bijna fotografisch weergaf. Zeer mooi, met een onvoorstelbaar vakmansschap. Wie de geur van salpeterzuur kent, zal dit zeker waarderen. Hij liet zich ook gaan in architecturale fantasietjes waar, naar men beweert, ook stukken van Harry Potter’s Zweinstein op gebaseerd zijn.
Ik wist dat ik iets gemist had, ik ga het aanpassen in de tekst, bedankt.
Die bij de directeur zijn huis…