Gentblogt

Dez Mona: the hand up Mona Lisa’s skirt

maandag 29 oktober 2007 20u24 | Bruno Bollaert | 1 reactie
Trefwoorden: concert, Vooruit.

Als er een groep is waar ik graag eens op mijn gemak –met een hele hoop props en selectief licht– foto’s van zou willen maken, dan is het wel Dez Mona. De sfeer die rond de groep hangt lijkt zo weggerukt uit uw diepste, van puberale Weltschmertz doordrongen angstdromen, waarin romantiek geen deel uit de les literatuur –of godbetert: geschiedenis– is, maar een weldoorleefde oerkracht zoals we die bij Goethe of Byron of op de schilderijen van Arnold Böcklin mogen aantreffen. Dez Mona beluister je met een open ziel waaruit Gregory Frateur de meest gevoelige snaar zal laten trillen.

Het is niet de eerste keer dat de groep Gent aandoet. In april 2006 fungeerde de toen nog tweekoppige groep als entr’acte op de openingsavond van de Literaire Lente, en nog geen jaar later hoorden we ze –nu als vijfkoppige band– tot ons groot genoegen in de Charlatan. Wat begonnen was als een probeersel tussen zanger Gregory Frateur en bassist Nicolas Rombouts, was uitgegroeid tot een voortreffelijk theatrale groep met Steven Cassiers op drums, Bram Weijters aan de piano, en Roel Van Camp op accordeon.

Deze zomer hebt u ze net niet aan het werk kunnen zien op het Blue Note Records Festival (hoewel dat oorspronkelijk wel de bedoeling was, zo hebben we opgevangen), maar dan wél op o.a. Jazz Middelheim. Zo’n festivaltent kwam ons niet meteen over als een geschikte locatie voor een clair-obscur optreden, geheel in tegenstelling tot de intiemere sfeer van de Charlatan of de barok van een theaterzaal in de Vooruit. Daar stonden ze, in april 2006, en daar komen ze u ook nu woensdag opnieuw de ziel uit uw lijf spelen.

[uit: Arid Song]

“Is het jazz? I don’t know. Is het rock? I don’t know. Is het pop? I. Don’t. Know.”, zo beantwoorde Frateur zelf de vraag over welk soort muziek Dez Mona nu eigenlijk speelt. De zanger zelf heeft in elk geval alle allures van een diva, vandaar ook waarschijnlijk de prachtige covers die hij zong in Middelheim: Who knows where the time goes (Sandy Denny) en How long must I wander? (Nina Simone). Voeg daaraan toe een stem die kronkelt zoals een duivel in een wijwatervat, net zoals Frateur zelf overigens. Niet te missen.

Op woensdag 31 oktober speelt Dez Mona in de Theaterzaal van Vooruit. € 11 / 7 (vvk) of Wildgedragkaart

© 2007 GENTBLOGT VZW