RSSNog eens het geslacht Borgia
Benjamin Van Tourhout liet ons al twee keer mee kijken achter de schermen van Het geslacht Borgia dat vrijdag in première gaat. Ik mocht gisteren een kijkje gaan nemen op de “doorloop”, zeg maar de repetitie van het stuk waarbij het bijna voor echt is. Voorwaarde was wel dat ik geen recensie zou schrijven. Gelukkig maar, want het zou me niet lukken. Ik heb die ambitie niet, ik zie wel regelmatig toneel en schrijf hier dan mijn mening, maar is dat een recensie? Retorische vraag, in het geval van het geslacht Borgia was ik nochtans voorbereid: boekje en balpen in de aanslag, vastberaden van mijn ogen de kost te geven. Maar op het papier staan met moeite vier woorden, na de pauze heb ik het zelfs niet meer geprobeerd.
Toneelgroep Nunc kiest voor locatietheater, vorig jaar zagen we hen met zwerfkei in het Guislainmuseum. Deze keer vonden ze gelukkig onderdak in de Eskimofabriek en misschien past deze locatie wel uitstekend bij de decadente feestjes die Rodrigo Borgia geeft nu hij paus geworden is.
Benjamin schreef eerder dat hij al jaren met de familie Borgia bezig is. In de aankondiging staat dat hij zelfs in de archieven van het Vaticaan ging zoeken. Dat moet ook wel, denk ik dan, als je van plan bent een triologie te maken en dus het thema voor de komende jaren vastlegt. Ik weet niet of hij in het archief antwoorden gevonden heeft op de vragen waar hij mee zat, inspiratie heeft hij er in elk geval wel gevonden. Wat meer is, hij slaagt er ook in om zijn fascinatie voor die familie te vertalen naar het toneel. Zelfs zonder achtergrondkennis word je meegesleurd in de tragische geschiedenis. De familie nam het niet zo nauw met de regels, noch die van Vaticaan, noch die van het huwelijk. Alles wordt naar hun hand gezet.
Gisteren was natuurlijk “maar” een doorloop, er was wel wat publiek aanwezig, er werden ook persfoto’s genomen. Had dit er iets mee te maken? Misschien, ik weet het niet, de acteurs waren hun personage. Een andere omschrijving is er niet. Ik zou zelfs durven beweren dat ik niet aan Kulderzipken dacht toen ik Michael Pas bezig zag, wat ik tot voor gisteren voor onmogelijk hield. Maar hiermee zou ik onrecht doen aan de andere acteurs. Leen Roels en Leen De Veirman, de twee actrices uit Zwerfkei, zijn dit keer moeder en dochter. Het is fascinerend om te zien hoe ze meegesleept worden door de godfather Tom Van Bauwel. Bert Dobbelaere en Gert Winckelmans voeren een heftige broederstrijd. En dan heb ik nog niks gezegd over de zang, toevallig één van de woorden op mijn papier. Het is duidelijk: ik was onder de indruk. Het hele stuk is heftig, zowel in de tekst als op scène. Als toeschouwer word je meegesleept, je moet lachen maar op andere momenten komen de haartjes op je arm recht, zelfs op een doorloop. Ik zou dan ook niet twijfelen: enkel voor dinsdag 13 en donderdag 15 mei zijn nog tickets beschikbaar.
Toneelgroep Nunc speelt Het geslacht Borgia in de Eskimofabriek (Widauwkaai) op 9, 10, 14 en 16 mei (uitverkocht) en 13 en 15 mei (tickets € 9/reductie € 7). Daarna op tournee in Vlaanderen.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Gert Winckelmans? De Vlaamse Mc. Dreamy!
Door 2 verplaatsingen van reservaties, zijn er op 10 mei ook nog 8 kaarten beschikbaar. Snel zijn is de boodschap.