RSSAls geen ander
In het begin van de week dacht ik nog: “wat jammer dat Bruno er niet is, nu Jef Neve zijn nieuwe cd komt voorstellen in de Vooruit.” Wij hadden al lang onze kaartjes want voor Jef Neve willen wij wel eens gaan zitten in de theaterzaal van de Vooruit, maar geen haar op mijn hoofd dat er aan dacht om van verslag te doen. Laat het duidelijk zijn, Bruno is de jazzkenner in ons redactiehuis. Neve is een beetje een verhaal apart, ik weet niet wat het is, misschien zijn sympathieke manier van doen, maar ik vind dat gewoon wijze muziek. Neve, het radioprogramma op Klara herbeluister ik regelmatig, de uitzending mis ik steevast. Vrijdagavond is niet meteen een avond om mij aan de radio te kluisteren vrees ik. Dus toen Bruno’s verzoek hier ook nog aan kwam, kon ik moeilijk niet schrijven. Zeker omdat het een fantastisch optreden was.
Bij het begin van het concert nam Teun Verbruggen, drummer van het trio, de tijd om zijn gerief uit te halen: verschillende stokjes, een deksel van een kookpot… Jef keek geamuseerd toe. A waterfall never comes alone was het eerste nummer uit de nieuwe cd dat we te horen kregen. De typische manier van spelen, diep gebogen over de piano, dan tokkelen op de snaren, een harde uitval… Hier en daar zag ik mensen mee knikken op de maat van de muziek, ook mijn wederhelft, allesbehalve een jazzmens. De zaal luisterde aandachtig, maar het eerste applaus maakte het meteen duidelijk dit was een schot in de roos. Ik was zeker niet de enige in de zaal die naar dit concert uitgekeken had. Spijtig van die drie lege plaatsen voor mij, zeker aangezien het concert uitverkocht was.
In Lay down, deep down kon bassist Piet Verbist zich volledig uitleven. Het werd ook duidelijk wat Jef bedoelde met “Ik zeg de anderen niet meer hoe ze de songs moeten spelen. Dit trio klinkt zoals het klinkt doordat we alledrie eigenzinnig zijn.”, een citaat uit een persartikel dat we op het programmablaadje vonden. Soms leek het of de drie muzikanten hun zin doen, het klinkt een beetje chaotisch en dan klinkt het weer mooi in harmonie, jazz waarschijnlijk. Het volgende nummer Lacrimosa kreeg een bossa groove, waardoor het sexy en zwoel klonk. Ik verzin dit niet, Jef geeft voor de nummers telkens een woordje uitleg, maar dan op een heel relaxte manier. Ik krijg er niet dat onaangename gevoel van dat ik dat eigenlijk toch zou moeten weten, zoals dat soms wel het geval is bij andere artiesten. Na het nummer riep hij de klanktechnicus op het podium omdat een noot niet klonk zoals het hoorde. Ondertussen onderhield hij het publiek met zijn ruime talenkennis: deoxyribonucleïnezuur in vier of vijf verschillende talen. Het technisch mankementje leek hij dan uiteindelijk zelf op te lossen, tot groot jolijt van de zaal.
Sehnsucht schreef Neve geïnspireerd door Schubert, het is dan ook geen verrassing dat het een stuk klassieker klinkt, maar altijd jazzy natuurlijk. Daarna was het de beurt aan wat hij omschreef als “cover van ons eigen, gebaseerd op tweede ballads-cd van Dana Winner, vertaald uit Zuid-Frans” en ik vergeet waarschijnlijk nog een paar omschrijvingen, maar het typeert wel de luchthartige manier waarop Jef Neve omgaat met zijn composities. Het hoeft niet altijd serieus te zijn, ook al is het serieus mooie muziek. Nothing but a Cassablanca Turtle Sideshow Dinner, wat ik denk dat het was komt uit de vorige cd “Nothing is illegal”. Een cd die hier al heel wat rondjes gemaakt heeft.
En daarna was het tijd voor het laatste nummer, het titelnummer van de cd, Soul in a picture. De inspiratie voor dit nummer komt van een kortfilm die een laatstejaarsstudent van het Rits over Jef Neve gemaakt heeft. De vraag was om hem te mogen filmen terwijl hij aan het componeren is, wat hij graag aannam maar later wat twijfels over begon te krijgen. Toch niet te voyeuristisch? Het heeft in elk geval inspiratie voor een mooie song opgeleverd en daar kunnen we enkel maar blij om zijn. Het spreekt bijna vanzelf dat het publiek het Jef Neve trio niet kon laten gaan zonder bisnummer. Het werd Für Lize, een compositie voor het vier maanden oude dochtertje van zijn squashpartner, Lize genaamd.
Jef Neve Trio, gezien op 7 mei in de Vooruit
© 2008 GENTBLOGT VZW
Door je verslag te lezen, was het alsof ik er zelf ook een beetje bij kon zijn. En het klonk goed, dat trio. Bedankt Patricia!