RSSDe geboorteborrel van Motek
Mei lijkt de maand van cd-voorstellingen te worden in Vooruit. Donderdagavond werd de eerste langspeler Port Sunshine van Motek voorgesteld aan het publiek. Deze groep uit Aalst kan gezien worden als één van de telgen van de “nieuwe” Belgische postrockgroepen waar ook Toman en Krakau toe behoren. België lijkt langzaam zijn achterstand in te halen met deze nieuwe lichting, zou men van een Ayco-effect kunnen spreken? Wij zagen Motek eerder met Do you us too? in Vooruit in het kader van Almost Cinema, niet onterecht, want dit is geen muziekgroepje maar een audiovisueele groep. Van achter een wit laken speelden ze verstoppertje met het publiek. Af en toe kon men een glimp van de vijfkoppige groep opvangen, maar al even vaak moest men het met projecties doen. De muziek klonk explosief en wij waren verkocht. Wij waren dan ook benieuwd wat ze deze keer voor ons in petto hadden.
Copyright: Lisa De Boeck / Ken De Cooman
Wie de balzaal niet de meest cosy plek vindt voor dergelijke groepen in tegenstelling tot pakweg de rotonde in de Botanique, moest donderdagavond zijn woorden inslikken. De groep stond midden de balzaal terwijl het publiek plaatsnam aan beide kanten van de groep op een half hoge tribune of op de grond, want het publiek was talrijk opgekomen. De groep liet even op zich wachten maar het publiek liet het niet aan zijn hart komen. Motek is een groep die het in de eerste plaats van de muziek moet hebben en niet van de bindteksten. Veel verder dan een merci kreeg het publiek niet, wat typisch is voor een groep die zich als collectief profileert en niet als een aantal individuele muzikanten. Op de cd zie je bijvoorbeeld geen foto’s of namen van muzikanten.
Groot was de verbazing toen de 5 mannen ook twee bevallige dames mee hadden gebracht (Radio Candip?) en zij de volledige set bleven. Zij zorgden voor de vocale ondersteuning van de nieuwe maar ook van een ouder nummer. De groep lijkt dan ook een andere weg ingeslagen en klinkt nu een stuk toegankelijker. Zowat elk nummer heeft nu vocale ondersteuning, van de zangeressen maar ook van de leden van Motek. De vergelijking met Mogwai, de peetvaders van de postrock gaat dan ook minder op. De geluidsmuren die opgetrokken worden lijken minder hoog. De testosteron wordt als het ware getemperd. De meer gepolijste stijl kon evenwel niet iedereen bekoren, getuige daarvan het vertrekken van een aantal personen voor het bisnummer. Spijtig want het bisnummer was er “eentje uit de oude doos”. De zangeressen bleven achterwege en de explosiviteit droop er van af, zoals we ons dit herinnerden. De getemperde explosiviteit betekent echter niet dat Motek als audiovisueel collectief aan kracht inboet, zeker niet. Muzikaal en visueel staan ze er zeker en ze lijken klaar te zijn om hun aanhang te vergroten. Als onoplettende bootslieden wordt je door de lieflijke stemmen van de sirenes verleid om de wereld van Motek binnen te stappen en je weg te laten zakken op de tonen van de gitaren, drum,…
Port Sunshine van Motek, voorgesteld op 22 mei 2008 in Vooruit, vanaf 23 mei verkrijgbaar bij de platenboer
© 2008 GENTBLOGT VZW
mooi verslag! daar had ik in feite wel willen bij zijn…