RSSVan Boons straat
Als ik mijn brievenbus leeghaal zou ik bijna vergeten dat de zomer nog voor de deur staat, de verschillende brochures voor het nieuwe cultuurseizoen stromen binnen. De Bijloke was er wel heel vroeg bij, bij Vooruit kon ik enkele weken geleden naar een abonnee-avond en ook NTG liet eind vorige maand in zijn programmaboekje kijken. Gisteren kwam daar ook het NTG blad bij met op de eerste pagina een ietwat vreemd artikel over de financiële perikelen en personeelswissels. Een beetje vreemd misschien maar het is ook een manier om te laten zien dat het NTG het hier niet bij laat. Het is voorlaatste seizoen van Johan Simons en hij is zeker van plan om de kop niet te laten hangen. Voor volgend seizoen staan vijf nieuwe producties, zeven hernemingen en opvallend veel gastvoorstellingen op het programma, geld in het laatje én een kans om in Gent een aantal voorstellingen mee te pikken van andere gezelschappen. Wie val in mijn armen, Instinct, De Koning sterft, Zus van, Lex, Kamp Jezus of Cobain miste kan opnieuw zijn agenda pakken.
Momenteel wordt al druk gerepeteerd voor Vergeten straat, de eerste nieuwe productie van het komende seizoen. De voorstelling is een coproductie met RuhrTriennale, waar de première eind augustus in een industrieel gebouw gepland staat. Maar liefst 2.000 toeschouwers zullen hierbij aanwezig zijn. Gisteren kon ik alvast eens proeven op een open repetitie. Voor de liefhebbers, hou de site in de gaten, misschien kan u wel mee naar Duitsland voor een open repetitie. Gisteren kon ik dankzij de Publiekswerking van NTG, net zoals een aantal lezers van Gratis in Gent een open repetitie meemaken.
Vergeten straat is gebaseerd op het gelijknamige boek van Louis Paul Boon. Tijdens de tweede wereldoorlog schreef hij maar liefst drie versies van het boek. Het is gebaseerd op een pareltje van geloof in de vooruitgang en een bron van ergernis voor vele pendelaars: de aanleg van de noord-zuidverbinding in Brussel zorgde ervoor dat een straat afgesloten geraakte van de rest van de stad, slechte communicatie zeg maar. Voor Boon de ideale setting voor een nieuwe maatschappij, althans in de eerste versie, in de laatste versie klonk de zwaarmoedigheid door. Geen idee, welke versie ik heb, maar toeval is wel dat ik het boek onlangs kocht. Het staat –zeker na de open repetitie– op mijn lijstje vakantielectuur.
Uiteraard kan Johan Simons niet alle personages uit het boek overnemen. Hij beperkt het tot vier acteurs en twee actrices. Elsie de Brauw speelt Rosa die het verhaal van de vergeten straat vertelt. Ze kijkt terug op het voorval, haar jonge ik wordt afwisselend gespeeld door twee tienermeisjes. Toevallig waren zij gisteren aanwezig en hadden we dus recht op verschillende keer dezelfde scène, maar telkens met kleine of grote aanpassingen. Scène veertien geloof ik. Steven Van Watermeulen en Servé Hermans waren voor “het leven een droom” vier dagen in Duitsland gaan spelen en hadden gisteren recht op een dagje verlof, wat de repetitie niet vergemakkelijkte.
Het is niet moeilijk me voor te stellen dat het een opmerkelijke voorstelling zal worden, zeker op visueel vlak. Het decor is een straat met huisjes. Het publiek zit aan beide kanten. Voor de repetitie in Minnemeers zijn het er vijf, voor de schouwburg worden er het vier en voor de RuhrTriennale maar liefst acht. Dit maakt dat de decorbouwers hun handen vol hebben gehad. In de schouwburg zal de scène verdwijnen en in plaats van de normale 500 plaatsen worden er het 300-350. De plaatsen op het balkon, meestal iets mindere plaatsen, zullen goed zicht bieden op de straat. Voor de regisseur is het nadenken dat geen van de twee kanten zich benadeeld voelt. De acteurs moeten zich uiteraard aanpassen aan het feit dat het publiek hen van alle kanten zal zien. De muren kunnen verschoven worden, wat voor leuke effecten zorgt.
De grootste aanpassing is waarschijnlijk wel de maskers die de acteurs dragen. Warm en moeilijk voor accoustiek. Hun stemmen worden versterkt, maar voor de techniek is het luisteren, nadenken, regelen, versterken,… en waarschijnlijk opnieuw beginnen eens in de schouwburg gerepeteerd zal worden. Dirk Crommelinck van de Publiekswerking had ons op voorhand uitleg gegeven over het verhaal en het principe. Even vreesden we dat we een repetitie in het Duits gingen mee maken. Door de première in Duitsland repeteren ze de tekst zowel in het Nederlands als het Duits, met taalcoach. Het werd anderhalf uur scène 14, maar door de boeiende interactie tussen acteurs en Johan Simons bleef het zeker boeiend. Door de opstelling van het decor zaten we er met onze neus op en ook in de schouwburg zal men met de neus op de voorstelling zitten. Ik ben alvast benieuwd.
Vergeten straat, in première op 23/08/08, vanaf 18/09/08 t.e.m. 7/10/08 in Gent.
© 2008 GENTBLOGT VZW
Ik heb de première van de film (“Vergeten Straat”) nog in gezien in de te Capitole (ze waren toen de zaal aan het restaureren). De film was een pareltje zoals “Aanrijding in Moscou” er ook één was ! Recht uit het leven gegrepen !
Oei, sorry, maar hier ga ik eventjes niet mee akkoord. ‘Aanrijding in Moscou’ is een echt pareltje, geef ik toe. Dat vond ik al van de eerste keer dat ik hem zag, maar ‘Vergeten Straat’? Een prachtig verhaal weliswaar, maar de film (het is toch die van Luc Pien) is echt zeer weinig waard.
Slechte acteurs, een script dat niet boeit, en de aanpassingen in het verhaal zelf… Het enige dat ik er positief aan vond was de soundtrack.
Maar ja, les gouts et les couleurs?
Misschien zag ik de film Vergeten Straat “met andere ogen” daar mijn geboorteplaats Aalst is en ik de locaties en toestanden ken waar de film was opgenomen. K.M.Kl. is ook een naam waar LP Boon gebruik van maakte om zijn artikels in de Vooruit te ondertekenen. Raad de betekenis ervan !