RSSLa Cena (revisited)
La Cena is een adresje waar ik af en toe eens kom. Het is een kleinschalig restaurant dat met veel enthousiasme wordt gerund. Dat enthousiasme straalt ook af uit de nieuwsbrief die Ellen en Eli rondstuurden. In hun laatste bericht vernamen we dat een nieuwe ploeg het restaurant overneemt onder leiding van de jonge chef Lionel Merchiers.
Kijk daar wordt een mens een beetje nieuwsgierig van. Zou het niveau behouden blijven? De aangename, ongedwongen sfeer?
Het kwam goed uit, we waren sowieso van plan om dit weekend eens langs te gaan. Het was overigens verbazend lang geleden dat het restaurant op Gentblogt werd besproken. Hoog tijd voor een update. En zo gebeurde.
We werden vriendelijk ontvangen door de chef in eigen persoon. Goed begin. Met de bediening liep het wat minder. Die was onwennig, bijna stuntelig. De fles wijn wordt gewoon op tafel geplaatst. Er wordt niets uitgeschonken en al evenmin gevraagd om te proeven. We bestelden een witte Encruzado (Cabriz) en moesten zelf om een koeler vragen. Dat kan beter.
Ongedwongen hoeft geen synoniem te zijn met onprofessioneel.
Overigens is dit een heel behoorlijke, wat ongewone wijn met een prima prijs-kwaliteitverhouding.
Bij een eerste glaasje wijn dat we als aperitief dronken, kregen we een smakelijk en pittig paprikasoepje. Erna was het lang, te lang wachten op het voorgerecht. We zagen allerlei lekkers passeren voor de tafels rondom ons, maar wij bleven ruim een uur op onze honger en dat is echt wel te lang. Het lekkere bruine brood in het broodmandje moest er voor een flink deel aan geloven.
De voorgerechtjes waren wel bijzonder geslaagd en wij dus snel getroost, zowel de Penne met een pesto van olijven en pistachenoten en behoorlijk wat look als de risotto met palourdes en bladpeterselie. Het enige puntje van kritiek op dit laatste gerecht is dat de risotto in een plasje saus dreef. Een risotto moet smeuïg zijn, maar dit was net iets te veel. Dat sausje was overigens best lekker, maar er ontbrak een lepel om het op te lepelen. Gelukkig was er nog brood in het mandje.
Op het hoofdgerecht was het minder lang wachten. We waren allebei gegaan voor de vis van de dag met een ratatouille Niçoise, socca en sauce vierge. Op ons bord lag een lekker stukje zeewolf bestrooid met pijnboompitjes, een royale portie ratatouille die iets beter afgekruid mocht zijn en enkele stukjes socca. Dat zijn Zuid-Franse (vnl. streek van Nice) pannenkoekjes op basis van bloem van kikkererwten en olijfolie. Niet kwaad, maar de koekjes boden niet echt een meerwaarde aan het gerecht.
Als dessert hadden we een semifreddo, met een braambessensausje, allebei zonder geschiedenis.
Met wijn, een halfje water en koffie en thee na kwam de rekening op € 82. Dat is een faire prijs. Als er wat meer aandacht gaat naar de timing en de bediening, blijft dit een aan te raden adres voor wie van de mediterrane keuken houdt.
Nieuw is ook de lunch tegen de democratische prijs van € 14 voor een voor- en hoofdgerecht.
La Cena is nu open van woensdag tot zondag van 12-14 u. en van 19-22.30 u.
La Cena, Lange steenstraat 10, Gent
Tel.: 09 233 72 24
© 2008 GENTBLOGT VZW
Voor wat het waard is: bij ons bezoek een tweetal weken geleden was de bediening op en top.
In de Ellen & Eli tijd werd de fles wijn ook gewoon op tafel geplaatst. Nooit problemen mee gehad : de kurk werd eerst altijd uitvoerig besnuffeld :-)
Ik herinner me een leuke en lekkere avond zo’n 5 jaar geleden. Tijd dus voor een re-visit vorige zaterdagavond. Ruim op tijd gearriveerd, en het zat er behoorlijk vol. Nu ja, tien of iets meer tafeltjes. Vriendelijk ontvangen en ons een aperitiefje gevraagd, waar een leuk en lekker mini-tasje romige pompoensoep bij werd gezet.
Gekozen voor een menuformule, omdat we toch wel wat honger hadden. Een zeer smakelijk klinkende risotto als voorgerecht en zeebaars met olijf-groentjes mix (26 euro). De overkant koos voor nog een extra gang met dessert (31 euro).
We hadden beter op voorhand al iets gegeten, het voorgerecht liet een ellendig uur op zich wachten. Een vol uur, stel je voor.
Een zeer magere troost: de risotte zag er lekker uit, maar de rijst was wel érg beetgaar, het sobere stukje gedroogde ham bracht weinig variatie. De overkant vond zijn linguini carbonara wel lekker. Veel te laat kwam er ook een mandje brood op tafel. Het duurde dan ook niet lang voor dat op was.
De fles water was ondertussen ook leeg, uit pure verveling.
Het was hopen op beterschap, maar ook het hoofdgerecht liet een vol uur op zich wachten. Nochtans, toen ik even het toilet bezocht, via het binnentuintje zie je de keuken binnen, kon ik twee mannen in de keuken met de armen gekruist zien: gezellig aan het keuvelen. Allesbehalve een coup de feu, als je ‘t mij vraagt.
De saltimbocca aan de overkant was koud, mijn vis was mooi op het vel gebakken, maar de aardappel en groenten die eronder lagen misten pit en dreven in een sloot onbestemd vocht. Gelukkig is honger de beste saus.
Kleine porties, maar door het wachten was onze honger bijna over. Het dessert kwam – o verrassing – slechts 40 minuten later: een klein bolletje ijs, lekkere koekjes en citroensaus. Meteen maar de rekening, die kwam tegen alle verwachting vrij snel: 73 euro voor een volle drie uur wachten op Godot.
De koffie in de gezellige café aan de overkant, waar ik van de patron mocht horen: ”
wezen eten in de Cena? Oeee, hedde een uurke tijd?”
Conclusie: dit was het Laatste Avondmaal, hier zien ze me nooit meer terug. SOS Gordon?
Ik ben zondag 26 oktober gaan eten samen met mijn man. We wouden even de stress ontvluchten in een voor ons drukke periode en moet zeggen, daar is de kok van La Cena met verve in geslaagd! Overheerlijke risotto met pompoen. Ook leuk is dat vegetari?rs niet in de steek worden gelaten, de gevulde pepertjes met polenta verdienen ook zeker een pluim. Het was even twijfelen of een dessertje er nog wel bij ging, uiteindelijk toch maar een dessert besteld en daar hebben we geen spijt van.
We keren zeker terug! En niet te vergeten, leuke bediening.
Ik wou een nieuwe recensie schrijven, maar jm is me voor geweest. De bediening is er zeker al op vooruit gegaan. We hebben heerlijk gegeten, een pittig vissoepje als proevertje, antipasti, een risotto met een hartig koekje parmezaanse kaas, kabeljauw om van te smullen en een panacotta.