RSSDe mama’s van de gemeenteraad
Drie jonge moeders over de combinatie kinderen en politiek
‘Anne Martens zegt soms dat ze haar vader Wilfried amper gezien heeft voor haar tiende verjaardag’, zegt Lien Braeckevelt. ‘Ik doe ook aan politiek, maar als ik dat hoor, dan denk ik: dat is nu ook weer niet de bedoeling…’ Lien is een van de kersverse ‘mama’s van de gemeenteraad’ anno 2009, die we samen brachten voor een Goed Gesprek.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2009 GENTBLOGT VZW
Als je aan politiek doe,weet je waaraan je begint .Je moet kiezen!!!!Waarom moet je bij de overheid gaan werken om gezinsvriendelijke uren te hebben.Denk je dat mensen die aan de band werken ook geen moeders zijn?Enne diene praat :ik haal mijn kinderen zelf van de school(koning en managers)ik zou ook de mijne graag zelf halen ,maar mijne baas denkt aan zijne kaas tussen zijne boterham
Elke branche heeft het recht om te pogen zich mensvriendelijker te organiseren. Soms is het louter een kwestie van vastgeroeste patronen open te breken, dus anders te organiseren, wat niet per definitie wil zeggen: slechter organiseren.
Ik las pas gisteren het artikel over schoolbelouders. Da’s toch schitterend?
Wat zijn schoolbelouders?
Dag Jean Marie,
Schoolbelouders zijn ouders die eerst hun kind afzetten aan school en dan pas naar hun werk gaan. En omgekeerd het werk verlaten om hun kinderen op tijd af te halen aan de schoolpoort.
Meer hierover: https://gentbrugge.blogspot.com/2009/02/ocmw-gent-voert-schoolbelbanen-in.html
Ik vraag mij af hoe ik dat allemaal overleefd heb, ik werd nooit naar school gebracht of afgehaald door één van mijn ouders, heb ik iets gemist?
Het verkeer was toen wellicht wat minder gevaarlijk dan nu.
Is het verkeer in de omgeving van de schoolpoort niet net veel gevaarlijker geworden doordat zoveel mensen hun kind absoluut met de wagen willen afzetten? Een vicieuze cirkel.
Tuurlijk, dat is zo. En als rijbewijsloze mens ben ik daar ook het ‘slachtoffer’ van, jaren ben ik mee met de kinderen opgetrokken, ofwel met de fiets (bloed zweet en tranen, ik zweer het u, met een kind van de tweede kleuterklas met velooke op het voetpad, en een tweejarige achterop bij mij), ofwel te voet. Tot ze oud en wijs en verstandig genoeg waren om zelfstandig naar school te kunnen.
“Grappige” reactie op de vraag van Roland. :-(
Ik zou niet onmiddellijk durven zeggen dat ik “niks gemist heb”. Mijn generatie is de generatie van de sleutelkinderen, denk ik. En er zijn er veel die het anders proberen te doen, nu ze zelf ouder zijn. Terecht ook. Het is niet dat we onze ouders verwijten dat ze er te weinig waren, dat was zo algemeen in de jaren 80-90, en het was de enige mogelijkheid — onze moeders hebben jaren gevochten voor een eigen carriere en leven en alles wat daar bij hoorde. Maar de slinger was misschien te veel in die richting gegaan, en het is goed dat nu — voor mama’s en papa’s — ruimte wordt gemaakt om meer aanwezig te zijn voor de kinderen.
Lees het artikel in De Morgen van vandaag, pagina 64, interview met Peter Adriaenssens, eens.
Dag Ilse, ik was ook een sleutel kind maar in de jaren 60 en dat is een generatie vroeger.
Dit verhaal is hier nog behandeld!
Zijn sleutel kinderen slechter dan anderen?
Als mijn ouders thuis kwamen van hun werk waren de pattatjes geschild en indien ik tijd had waren ze al gekookt! Ik was toen tussen de 8 en 12 jaar oud!
Maar ja, nu zou dat aanzien worden als kinderarbeid?
Ja en ik heb ook kinderen gehad en heb ze nog, maar zelfs op jongere leeftijd hebben ze moeten helpen!
Je kan je kinderen ook over beschermen…waarom ze niet naar school brengen met een TANK, we opletten bij het uitstappen, en in het verkeer moet je altijd opletten!
@ JM, wie kon een “pensionair” betalen in die jaren 1870-1930? Mijn ouders of grootouders niet!
Kinderen moeten worden beschermd…Maar niet AFGESCHERMD.
Boodschap begrepen. Ik leer Janne morgen aardappelen schillen.
(Waar komen deze reacties vandaan en vooral, waar gaan ze naartoe?)
Beter nog wat wachten, het is gevaarlijk voor de vingertjes, na de kleuterklas misschien…
Mijn zonen gingen ook buiten het eerste studiejaar altijd te voet naar school. Ik deed het voor hen ook. In hun schoolperioden waren mijn vader(ong.1915-1930) en grootvader(ong. 1870-1885) waren “pensionair”, maar zij woonden respectievelijke in Aalter en in Brugge. Kies toch uw woning volgens de noden van uw familie, niet volgens uw grilletjes.
het gaat in het artikel wel over kindjes van 3 maand tot anderhalf jaar é.
mijn dierbare lien kent me niet, maar ik haar wel. de andere mama’s zijn me onbekend.
zoals ilse aan brengt, spreken we wel over in het beste(oudste) geval van peuters.
dat is een probleem.
huisman zijnde kon ik dat natuurlijk oplossen, maar ik zou begot niet weten hoe je dat als werkende in een plooi krijgt.
sprekende bij uitbreiding over kleuters, en jm. spreekt over lagere school, dan zou het misschien toch eens nuttig kunnen zijn eens te kijken naar de dichts bijzijnde instelling. ik heb nooit begrepen waarom kinderen kilometers ver met de auto moeten vervoerd worden terwijl achter de hoek een school is.
ik durf echt spreken van een vorm van “racisme” of sociaal meerderwaardigsheids gevoel.
ik heb het genoegen gehad om als leraar, ex. van onderwijzeresses, voorzitter van ouderverenigingen, alle netten, heel goed te leren kennen.
voor mij moeten ouders die hun kinderen niet naar de dichtsbijzijnde school brengen schoolgeld betalen, zoals een private school. voor wat hoort wat.
indien je daar niet mee tevreden bent, dan beticht je de leerkrachten van incompetentie, alsof het juist niet de beste leerkrachten zijn die in kleine schooltjes het beste onderwijs geven. in een grote school kan je je wel gemakkelijk weg steken. goe weten!
wat me zeker stoort is dat ouders blijkbaar allemaal van zichzelf denken dat ze het beter weten. alsof je als ouder ogenblikkelijk een pedagogisch diploma krijgt.
of dat nu in de creche, kleuterklas of later is.
ik had daarvoor een antwoord: “morgen kom ik op jouw werk je eens beoordelen, of je nu metser of lasser, bankbediende of prof bent”.
ik ken er geen botten van, maar afbreken kan ik wel.
“die muur staat scheef, die las is niet gevloeid, je kan op mijn vragen niet antwoorden en je kan gewoon geen les geven”.
als ik nu kinderspecialisten hoor dat een pak van onze kinderen de mist in gaan, dan denk ik dat wij ouders toch eens moeten nadenken. waren we wel goed bezig?
dus: breng je kinderen zo dicht mogelijk van huis naar creche, kleuterklas of school. practisch en leuk voor de kinderen.
hierbij wens ik de “mama’s” veel moed.
Ik heb mijn kinderen idd met de auto naar school gebracht ,om de eenvoudige reden:in de grote school in de stad ving men de kinderen goed op(dank u zuster gilberta)terwijl in mijn dorp we ze naar een opvang ergens moeste brengen.ER was ook een taakjuf.Op onze dorpschool was er meer aandacht voor vb vlaamse kermissen en het zwerfvuil opruimen en roddel onder het personeel over leerlingen.In de stadschool werden ze beter voorbereid op het middelbaar onderwijs,ze kregen er meer kansen en waren geen kinderen die alleen telden voor een aantal te hebben .
Kinderen, een fulltime job en politiek is meestal een moeilijke combinatie ; maar ook zonder het bijberoep ‘politiek’ is dit voor vele mensen meestal geen lachtertje, denk maar aan beide ouders die in een ploegenstelsel werken.
Mijn gezin heeft samen de keuze gemaakt om in de politiek te stappen : wij hebben overlegd wat voor weerslag het aantal uithuizige uren van mij zou hebben op ons gezin. Mijn echtgenoot is een aantal jaren geleden zelfs gestopt met zijn ploegenstelsel, en werkt enkel nog in dagdienst, zodat hij thuis is met onze zoon als ik terug vertrek naar de commissies, vergaderingen, gemeenteraadszittingen, … Natuurlijk is het zo dat ik liever bij mijn man of zoon zou willen zijn als ze ziek zijn, een dipje hebben, naar een wedstrijd meegaan, of gewoon samen een terrasje doen als de zon schijnt.
Niettemin vind ik dat – als je de juiste combinatie gevonden hebt – er ten volle moet voor gaan : hard werken is immers plezanter dan je te zitten vervelen op de banken.
En tenslotte : laten we ook de papa’s in onze gemeenteraad niet vergeten ; ook hier zijn er verschillende met jongere kinderen !