RSSVergeten schrijvers: Geo Bruggen (2)
Bij Gentblogt lappen we de seizoenen aan onze laars: onze literaire lente loopt het hele jaar door. Daniël van Ryssel, lange tijd redacteur van het tijdschrift Yang, is voor ons in zijn uitgebreide archieven gedoken. Hij heeft een reeks mooie stukjes geschreven over literaire figuren die op de achtergrond zijn geraakt, maar ooit een rol van enige betekenis hebben gespeeld.
Geo Bruggen is de volgende in een rij vergeten schrijvers die weer voor het voetlicht worden gebracht. Daniël van Ryssel selecteerde twee gedichten voor Gentblogt.
Ik ben een vreemdeling in alle landen
en ongewenst in ieder huis.
Ik kraak een vloek tussen de tanden
en ‘k wandel verder met mijn kruis.
Ik ben een bedelaar aan alle deuren,
van plein en kerkdeur weggejaagd.
Ik loop met het geluk te leuren
en géén, die er de prijs van vraagt.
En zo zal eens een eenzaam einde komen ;
o God, laat mij niet bitter zijn.
Ik ben een boevenkind, maar vol van dromen.
O trage vreugde ; o gestilde pijn.
Geo Bruggen
uit : Dans van Bitterheden
XIV
Ik heb mijn jeugd vol gulzigheid geweten
naar vreugde die alleen aan droom zich voedt,
en reeds verzaadt bij de eerste bete,
waar ieder zwelgen nieuwe dromen broedt.
Zo ben ‘k mijzelf tot afgod opgerezen
die nimmer vreemde goden heft geduld.
Zo werd, in nodeloze vrezen,,
dit hart van zelfgenoegzaamheid vervuld.
En gij die, bezig met de kleinste zorgen,
mij aan de leegte van uw kamers bondt,
hoe hebt gij het gelaat geborgen
in schuld, toen ik het hardste waanbeeld schond
en in mijn vlees een nieuwe koorts liet branden.
Ik heb u ondanks lief en gen verwijt
zal ’t smeken weren van uw handen
die gij, nog hopend, aan mijn hoogmoed wijdt.
Doch ga nu heen, geen droom zal ons nog binden
noch kan de treurnis om ons beider spijt.
Gij moet in eenzaamheid uw luister vinden
nu ’t leven ons voor eeuwig scheidt.
Geo Bruggen
uit : In het Kristal der Gestalte
© 2009 GENTBLOGT VZW