10 Days Off 2010 dag 5: Brood en spelen

woensdag 21 juli 2010 18u32 | Tim De Pauw | reageer
Trefwoorden: .

Op de vooravond van wat voorlopig nog onze nationale feestdag is — hilarisch, ik weet het — stonden op het elektronische-muziekgebeuren 10 Days Off enkele publiekstrekkers van formaat geprogrammeerd. Zoals reeds aangekondigd, was Gentblogt alweer op post in Kunstencentrum Vooruit voor een kritische kijk op deze topdag.

De spits werd afgebeten door Le Petit Belge. Laat ik het maar niet onder stoelen of banken steken: ik had nog nooit van de goede man gehoord. Aangezien 10 Days Off wel vaker aangename verrassingen in petto heeft, leek Le Petit Belge me wel het uitchecken waard. Doch helaas, weinig nieuws onder de zon.

Zijn set schipperde tussen eerder stereotiepe synthesizerpatroontjes en knallende bassdrums. Het dient echter gezegd: het publiek lustte er pap van, en in die zin speelde de kleine Belg prima in op het tijdskader. Of hij meer in zijn mars heeft, zal elders moeten blijken.

Le Petit Belge — overigens niet zo klein Slagsmålsklubben gaat de synthesizers te lijf

Na dat opwarmertje werden de grote kanonnen bovengehaald. Het zeskoppige geweld van Slagsmålsklubben bezette het podium met zijn collectie monumentale synthesizers. Na dit Zweedse zootje ongeregeld vorig jaar aan het werk te hebben gezien in het Vooruitkaffee, keek ik vol spanning uit naar hun aantreden in de concertzaal. En misschien was het net doordat mijn verwachtingen zo hoog lagen, dat ze niet echt werden ingelost.

Begrijp me niet verkeerd: de vintage deuntjes, de parlando’s, de obligate stagedive, alle ingrediënten waren aanwezig en de zaal stond op zijn kop. Er valt echter moeilijk te ontkennen dat de afwerking meer dan vaak zoek was. Anders zulke fenomenale producties als Sponsored by Destiny en Tjeckien, Slovakien Och Tillbaks Igen vielen nauwelijks te herkennen omwille van de gebrekkige afstelling. Toegegeven, de apparatuur van deze Zweden is nu eenmaal antiek, en bovendien was één van de synthesizers door technische problemen blijkbaar geleend van The Subs, maar iéts minder nonchalance aan de dag leggen had best gemogen.

Frej gaat voor de stagedive Felix van Hot Chip

Uit het nobele Groot-Brittannië verwelkomden we vervolgens de Hot Chip dj’s, ofte Felix Martin en Al Doyle, respectievelijk gitarist en drummer van wat al enkele jaren mijn favoriete band moet zijn. In de concertzaal echter geen spoorvan de onmiskenbare electropop waar het vijftal om bekend staat — op een korte vocal na dan. Neen, zet Felix en Al back to back en het resultaat is een puike cocktail van techno, techhouse en minimal techno. De twee zijn duidelijk op elkaar ingespeeld, en dat vertaalt zich in een strakke, vakkundig opgebouwde compositie, doorspekt met slim gekozen effectjes. Knap werk!

Al van Hot Chip Felix da Housecat bereidt zich voor

Maar vanzelfsprekend was het de meeste aanwezigen vooral te doen om de set van die andere Felix: Felix da Housecat, een wereldvermaard manusje-van-alles. Met een amalgaam van eigen producties, klassiekers en rasechte floorfillers had hij in geen tijd de hele zaal op zijn hand.

Wie me een beetje kent, weet dat er nu een maar komt. Inderdaad: máár de overgangen waren niet je dat en het overdadige gebruik van filters werd algauw een rasechte gimmick, op het vervelende af. Vanzelfsprekend maalde daar echter geen kat om en ben ik gewoon een moeilijk mens. Deal with it.

Felix da Housecat schept sfeer The Glimmers verdienen hun brood

Met het gewaagde allegaartje dat de voorbije jaren het handelsmerk van The Glimmers is geworden, begon de nacht op zijn eind te lopen. Al zult u me niet snel betrappen op een kwaad woord over dit duo, na een halfuurtje besloot ik toch de aftocht te blazen. Aanvankelijk was het plan immers niet eens om de set van Felix da Housecat mee te pikken, maar ik weet hoe graag u mijn ongezouten mening terzake wou kennen.

Enigszins tegen mijn verwachtingen in, werd deze vijfde day off dus een matige ervaring. Niet dat de verveling meedogenloos toesloeg, integendeel zelfs, maar de prioriteiten van de doorsnee bezoeker lagen duidelijk net even anders dan de mijne. Misschien vind ik vrijdag alsnog mijn gading in het zwoele minimalisme van Dimitri Andreas, Guy Gerber en Ramon Tapia. Zijn dit voor u drie nobele onbekenden? Dan is er die avond ook nog een optreden van Tiefschwarz, die nog steeds razend populaire broertjes uit Berlijn.

© 2010 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.