RSSDrie uur spelplezier met staande ovatie
Het heeft wel iets om de zondagnamiddag van 15u tot 18 u in het NTGent te gaan zitten voor een voorstelling en al zeker als het om Kinderen van de Zon gaat.
Dit stuk is sinds 2006 al de vijfde coproductie tussen NTGent en Toneelgroep Amsterdam met een prachtig decor, een goede regisseur en een stevige groep acteurs. Het stuk werd geschreven door de Rus Maxim Gorki in 1905 maar klinkt brandend actueel. Gorki toont ons de intellectuelen, de mensen die naar school zijn geweest, die er graag duchtig op los filosoferen, vooral veel praten en uitleggen maar niet zien wat er in het echt gebeurt. De zwanenzang van de intellectuele klasse die vrijblijvend fantaseert maar zich in niets engageert, zeg maar.
Als je het decor ziet van Kinderen van de Zon zou je kunnen denken aan een amateurvoorstelling. Al die deuren verwijzen naar een hilarische deurenkomedie. Niets daarvan. Al snel komen de angels boven.
Pavel Protassov (Jacob Derwig) is een gepassioneerd wetenschapper. Hij leeft samen met zijn zus Lisa (Halina Reijn) en zijn vrouw Jelena (Hilde Van Mieghem) en brengt zijn dagen door met scheikundige experimenten die hem volledig in beslag nemen. Hoe meer rook en schuim, hoe beter, zo lijkt het wel. Hij houdt zich niet bezig met zijn twee vrouwen laat staan dat hij aanvoelt wat ze doormaken.
Lisa is getraumatiseerd door een gewelddadige volksopstand in het verleden en haar leven wordt sindsdien heel erg beheerst door de angsten en de medicatie. De veearts Tjepoernoi (Gijs Scholten van Aschat) bezoekt haar dagelijks in de hoop met haar te kunnen trouwen maar Lisa wil daar niets van weten. Jelena voelt zich door haar man verwaarloosd en zoekt aandacht bij de schilder Wagin (Wim Opbrouck) die haar al zijn tijd gunt en een portret van haar maakt. De vrienden filosoferen er op los, voeren hevige discussies over de maakbaarheid van de mens, over de kunst en over de wetenschap en hoe het allemaal zou kunnen zijn. Buiten woedt de cholera en de onvrede.
De regie is in handen van Ivo Van Hove. Hij is is al dertig jaar theaterregisseur, waarvan al twintig jaar in Nederland: eerst als directeur van het Zuidelijk Toneel en sinds 2001 van Toneelgroep Amsterdam, het grootste gezelschap van de Lage Landen. Het sc̬nebeeld, gemaakt door Jan Versweyveld Рde vriend van Ivo Van Hove Рis een huiskamer. Die is ondiep en daardoor dicht bij het publiek. Het is een cocon van gezelligheid maar ook een dam tegen de wereld. De lichtgebogen ruimte doet denken aan een stuwdam. Het televisiescherm toont ons eerst leuke beelden, later zien we wat grimmiger spel en uiteindelijk oorlogsbeelden maar niemand die het ziet. De televisie toont ons een andere wereld waartegen geen pot Nutella opgewassen is, hoe groot hij ook is en hoe ostentatief hij ook op tafel gesmakt wordt.
Naarmate het stuk vordert, begint het ouderlijk huis barsten te vertonen en sijpelt de wereld binnen via videobeelden die niet alleen op tv maar ook op de wanden worden geprojecteerd. Videokunstenaar Tal Yarden gebruikt de hele kamerwand als een projectiescherm waarop de beelden van onlusten, die oorspronkelijk alleen op televisie te zien waren, dreigende proporties aannemen.
Kinderen van de Zon nog op 16, 17, 18 en 19 februari in NTGent. Duur van de voorstelling 3 uur pauze inbegrepen.
© 2011 GENTBLOGT VZW