RSSMiramirO: over dorpen en trouwen
Er stond, zoals gewoonlijk, heel wat op het programma, maar dat was buiten familie gerekend en in plaats de namiddag op de Gentse Feesten te vertoeven, bracht ik mijn namiddag hoofdzakelijk in de wagen door. Maar niet getreurd, er is altijd nog de avond en daar valt ook altijd wel iets (zo niet ‘veel’) te doen.
We waren amper in Gent terug of we vertrokken alweer, richting Spaanskasteelplein om naar Images of Villages te gaan kijken van Scuba Club Collective (BE-SL). We waren er amper 10 minuten op voorhand maar vonden bij wonder nog hier en daar een plaatsje vooraan. Gelukkig, want ik moest zelf foto’s trekken (sorry mensen, het zijn GSM foto’s geworden) en van achteraan lukt dat niet zo goed.
Volgens het programma is ‘Images of Villages’ de creatie van een klein dorp in de stad. De gelijkenissen en verschillen met de stad worden blootgelegd en van daaruit heeft Scuba Club Collective een straatvoorstelling gecreëerd met muziek, dans en theater.
Er staat nog een hoop uitleg bij en ik moet toegeven, het is mijn ding niet. Op voorhand werd ons iets meegedeeld van een gestorven burgemeester en hoe het dorp daaronder lijdt, en had dit niet verteld geweest dan had ik absoluut niet geweten dat er érgens ook maar iets van verhaal achter zat. Je ziet zes personen rondlopen, ‘iets’ doen wat hoegenaamd geen betekenis heeft, dan dansen ze een beetje of bewegen toch en springen wat in het rond, gaan rond een theekan staan… staan…
Voor mij komt het over alsof ze allemaal maar iets doen om de tijd te vullen en ik ben er van overtuigd dat er veel mensen mij nu zullen tegenspreken, maar sorry, echt niets voor mij. Het zal wel cultuur zijn, maar niet de mijne. Dus, ga kijken en vorm zelf een oordeel. Misschien is het juist wel uw ding.
Nog te zien op 23 en 24 juli op het Spaanskasteelplein, telkens om 19.30u.
Daarna moesten wij een beetje tijd ‘verdoen’, dus hoe die beter spenderen dan door naar de fantastische Léandre te kijken. Ik ben al twee jaar grote fan en had de voorstelling gisteren ook al gezien, maar aangezien er bij Leandre heel veel improvisatie aan te pas komt, wist ik dat de voorstelling helemaal niet hetzelfde zou zijn. En gelijk kreeg ik. :)
Na Leandre was het tijd om ons te installeren voor nog een oude bekende van het festival, de mannen van La Chouing (FR). Dit festival zijn ze hier met de première van hun nieuwe voorstelling ‘Cendres’.
Het verhaal gaat over twee broers, gekleed in een strak wit kostuum, die een laatste hulde willen brengen aan hun overleden moeder en om aan haar laatste wilsbeschikking te voldoen, gaan ze beiden op zoek naar een echtgenote. Het zijn twee klungels, nerds, een beetje a-sociale jongens. De ene houdt van pannenkoeken en filmacteurs, de andere kent alle vogelnamen. Ze proberen, met hetgeen ze zelf kennen, de vrouwen in het publiek te charmeren en zo, hopelijk, één van hen te overtuigen voor hen te kiezen.
Ze klungelen, proberen elkaar de loef af te steken, of eerder, te dwarsbomen en alhoewel ze naar hetzelfde streven en dit eigenlijk ook wel voor elkaar wensen, zijn ze tegelijk jaloers en afgunstig van elkaar.
De mannen van La Chouing zouden de mannen van La Chouing niet zijn, moest het allemaal zo vlot en simpel zijn. De pogingen gaan van kwaad naar erger en op de duur concentreren ze zich meer op elkaar dan op de wensen van hun moeder en op de vrouwen in het publiek om uiteindelijk tot een magische finale te komen.
Net zoals drie jaar geleden is dit geen voorstelling voor gevoelige zieltjes en we hebben meer dan een paar mensen de voorstelling zien verlaten, zeker ouders met kinderen. De voorwerpen die ze gebruiken en de manier waarop ze de dingen doen en gebruiken kunnen zeer goor zijn en echt bij het haar getrokken, maar toch is het niet overdreven en past het in de voorstelling, meer, het is zelfs nodig.
Achteraf zei Alain Bourderon ‘ce n’est pas pour tout le monde’ en gelijk had hij, want daar waar ik het een fantastische en geniale voorstelling vond waarbij ik op bepaalde momenten tranen met tuiten gelachen heb maar ook diep onder de indruk ben geweest, hoorde ik na afloop de mensen achter mij zeggen ‘Dit is het slechtste wat ik ooit gezien heb’. Des goûts et des coleurs… want misschien waren dit net de mensen die de voorstelling van Scuba juist wel geniaal goed vonden.
Nog te zien op 23 en 24 juli op het Spaanskasteelplein, telkens om 22.00u. Op het programma staat ‘vanaf 8 jaar’ en dat is eigenlijk nog te jong: zorg dat, als je kinderen meegaan, ze al een zekere zin voor relativering hebben want het kan soms echt shockerend zijn, vooral voor hen.
© 2011 GENTBLOGT VZW
Images of Villages is het slechtste wat ik ooit op Miramiro gezien heb en dat heeft met cultuur niets te maken. Het had gewoon GEEN inhoud… een burgemeester in een theepot… tja, hopelijk brengt dit de oppositie in Gent op geen slechte gedachten :-)