RSSFilmfestival Gent – The Invader
Een tijdje geleden zag ik op het Filmfestival Gent tijdens de Focus Knack Filmdag een boel films. Een aangename verrassing was te zien dat er dit jaar weer een Belgische film werd getoond. De Belgische en dan vooral de Vlaamse film doet het erg goed de laatste tijd. Mijn kompanen wezen me erop dat dit de film was met de naakte Hannelore Knuts. Niet dat ik dat op zich een reden vond om deze film te willen zien, maar na het zien van de openingsscène van Nicolas Provost’ The Invader, was ik wel overtuigd. En nu de film in roulatie is gekomen, is het een goed moment om mijn menig eens te geven.
Na afloop werden we trouwens vergast op een appearance van Nicolas Provost en Hannelore Knuts die beiden duidelijk nog last hadden van jetlag. Ze had het niet zozeer over een ‘acteerprestatie’ maar over een samenwerking en ‘performance’. Een die er zeker mag zijn. Het is een knaller van een openingsscène. Het is een trip, een droomsequens en lichtjes onheilspellend ook. Knap.
En dan trekt Nicolas ons terug in de realiteit. We zitten op een werf in Brussel. Duidelijk met illegale werknemers die ‘s avonds na de dagtaak weggevoerd worden naar een bouwvallig pand in Brussel en moeten samenhokken in mensonterende omstandigheden. Zo ook Amadou, een Afrikaan, die aanspoelde op een strand en nu voor deze mensensmokkelaars moet werken voor zijn papieren.
Amadou wil aan zijn toekomst werken, hij wil het hier maken en werkt dus voor twee. Zijn vriend is namelijk doodziek.
Bij een plotse controle op de werf moet Amadou de benen nemen en doolt hij de hele dag lang door Brussel. Wanneer hij weer bij de mensenhandelaars aankomt, merkt hij dat zijn vriend verdwenen is. De criminelen maken hem wijs dat zijn vriend zelf de benen heeft genomen, maar Amadou trapt er niet in en besluit van nu af aan op eigen benen te staan en zijn vriend te wreken.
Tijdens een van zijn dooltochten door de troosteloze straten leert hij de zakenvrouw Agnes kennen, met wie hij een korte vurige affaire beleeft. Als ook Agnes hem afwijst en hem te allen prijze wil vermijden, heeft Amadou het heel moeilijk om haar afwijzing te accepteren. Bovendien krijgt Amadou opeens de kans om de mensensmokkelaars de rekening te presenteren en ontaardt de situatie.
Het sterke aan de hele film is dat de sympathieke Amadou door de loop van de gebeurtenissen een totaal andere persoon wordt. Van iemand met een droom die het wil maken, wordt hij opeens een wreker en daarnaast nog een obsessieve stalker. Je weet dus met je aanvankelijke sympathie voor Amadou opeens niet echt blijf meer. De man wordt monster, het sociaal drama wordt een thriller.
De transformatie wordt subtiel verteld, de grootstad Brussel als ontredderende wildernis wordt op prachtige manier in beeld gebracht, in schril contrast met de intieme scènes tussen de personages die bijna altijd face-to-face-scènes zijn.
Provost heeft veel geleerd van die andere bekende regisseurs die dergelijke sociale drama’s op ons netvlies wisten te branden, maar dat doet zeker geen afbreuk aan zijn verdienstelijke eerste langspeelfilm.
De fotografie van de film werd verzorgd door Frank van den Eeden, die hetzelfde jaar ook de beeldvoering van Swooni (2011) op zich heeft genomen. De montage gebeurde door Nico Leunen, die ondertussen ook al een mooi cv kan voorleggen. Het scenario van de film kwam onder meer van Giordano Gederlini and François Pirot.
The Invader kreeg ook de Jo Röpke Prijs. Verleden jaar viel die eer te beurt aan Gust Van den Berghe zijn En waar de sterre bleef stille staan.
Voor de muziek en sound van The Invader wonnen Sacha Galperine, Evgueni Galperine en Senjan Jansen Georges de Delerue Prijs voor de Beste Muziek/Sound Design. De prijs omvat distributiepremie en media-ondersteuning ter waarde van € 25.000.
The Invaderkomt op 23 november in de zalen
© 2011 GENTBLOGT VZW