RSSKotroute 2011 Gent (deel 1)
De editie 2011 van de Kotroute deed ook dit jaar Gent aan. Na wat aandringen kregen wij van Gentblogt de route met een dagje voorsprong zodat we de planning minutieus konden opmaken. Dit jaar 10 locaties of liever 10 koten, bijna allemaal dezelfde als in 2010. Een status quo na het succes van 2010, wat toch wel een beetje spijtig is. Maar de zaak is op zich wel goed georganiseerd. Elk adres is handig verlicht met een lichtblauwe TL-lamp en dat maakt het herkennen van een kunstkot in de straat erg handig.
Om 19 u. opent de tour in het SMAK. Ik heb er een aangename babbel met de Gentse afdeling van AmuseeVous en maak er voor het eerst kennis met het volledige programma. Op sommige locaties wordt ook muziek voorzien en die kan, volgens de organisatie, soms wel wat luid staan. Daarom geven ze alvast gratis oordopjes mee. “Het zal u niet beletten om de muziek te horen maar wel uw oren beschermen”. Een organisatie die inzit met zijn bezoekers, die krijgt van mij een plus. Na de speech opent Seppe van den Berghe de avond met zijn graphic novel Gerhardt Gott, dagboek der leegte. Toch hou ik het na een paar minuten voor bekeken. De veel te luide klanken spreken me niet aan en ik heb nog een hele tocht te gaan.
Ik begin in het zuiden: de Zwijnaardsesteenweg en de Lucas de Heerestraat staan bovenaan op mijn lijstje. Als eerste maak ik kennis met de geestige cartoons van Maarten van Praet. De frivole figuurtjes brengen me in gedachten terug naar mijn studententijd.
Maarten raakt dus de roos. Lachen is bij hem de boodschap. Zijn humor met een twist spreekt me helemaal aan. Om het geheel nog aantrekkelijker te maken, hou ik een babbel met Lilith Rouffa die het kotgebeuren extra opfleurt met eigen geschreven muziek en covers. Een cd heeft ze helaas nog niet, maar ik voel een ongetemde ambitie. We horen nog van Lilith.
Op kot 2 ontmoeten we de werken van Leen Vanharen. Ingetogen beelden in een kille, koele, weinig gezellige gang. Leen is er niet, dus doen we het maar met enkel de beelden. Na een indruk en een povere voorstelling besluit ik verder te gaan naar kot 3. Dat brengt me naar de Jan Frans Willemsstraat. De blauwe lamp maakt het kot herkenbaar. Ook deze zat vorig jaar in de reeks. Spijtig genoeg is de deur gesloten en kan ik niet binnen. Een kotgenoot weet niets van het event en zegt me dat ik vermoedelijk op het verkeerde adres ben. Op naar kot 4.
Koten 4 en 5 zijn écht wat ik verwacht van zo’n kunstkotroute: een toffe studentikoze ambiance, op wandelafstand van mekaar en kwalitatieve voorstellingen waarvoor je zelfs zou betalen om het te kunnen zien. Penelope Deltour sleept me mee in een boeiend verhaal rond een walvis. Een mooi storyboard, prachtige tekeningen, fictie en realiteit gemengd.
Penelope is een perfectioniste. Haar werk is volmaakt, mooi voorgesteld en evenwichtig. Maar naast de traditionele voorstelling zorgt ze voor een extraatje: Penelope tekent life in het kot…op de muur! Wie wil, mag meetekenen. Ook in dit kot een bandje (Red Live Street Band) dat zijn eerste nummertje in gang zet omwille van mijn bezoek. Rond 20 u. is de zangeres nog niet aangekomen. Een gemiste kans.
…wordt vervolgd …
© 2011 GENTBLOGT VZW
Leve Penelope/Red Live Street Band en leve Casa Rosso, het gezelligste kot!
De tekeningen van Penelope Deltour zijn super goe!
Leuk verhaal voor een boek trouwens!
Wat een leuk initiatief zeg. :-)
De foto’s van kot 2 waren zeer mooi hoor!