Gentblogt

Gent Jazz: ode aan de stem

vrijdag 13 juli 2012 18u09 | patricia (tekst), Bruno Bollaert (beeld) | 1 reactie
Trefwoorden: Amatorski, Damien Rice, festival, Gent Jazz, Gent Jazz Festival, tindersticks.

Haal de stoelen uit de tent en er kan een pak volk meer bij op de Bijlokesite. Gisteren was het bij momenten lang aanschuiven: om binnen te raken, om bonnetjes te kopen, om iets te drinken of te eten. Maar u bent een bijzonder fijn publiek en het werd een topavond.

Amatorski werd door de presentator aangekondigd als zweverig, melancholisch en noise. Tja, dan hoef ik dat al niet meer te doen, al vind ik niet meteen een alternatieve beschrijving. Soldier uit de jongste plaat TBC was misschien wel het bekendste nummer uit de set. Het was een aangename liveontmoeting met de groep. Die vond het de max om nog eens in Gent te spelen, een ideaal moment om ook het nummer Tiny birds dat ze voor de Te Gek!?-cd maakten eens live te spelen. Inne Eysermans heeft zonder twijfel een mooie stem, die goed tot uiting komt bij de kwetsbaarheid van de songs. Maar de groep heeft meer in zijn mars: die knopjes worden ook wel eens opengedraaid en er wordt al eens geramd op een gitaar. Een geluidsmuur, maar één van de zachtere soort, een geluidsgordijn is misschien een betere term, en dan komt die stem daar al eens tussen piepen. Zalig!

Ik weet niet hoe het kwam, maar iedereen leek te willen weten of je voor tindersticks of voor de topact kwam. Waarom niet voor beiden? tindersticks is sinds hun album Falling Down A Mountain uit 2010 terug van weggeweest en dat bewezen ze gisteravond ook live. Ze slaagden erin om me opnieuw in te pakken, net hetzelfde gevoel als in die tent ergens in de jaren negentig. Ook al ben ik ze sindsdien wat uit het oog verloren, het voelde een beetje als thuiskomen. De band schept zijn eigen wereld, een stijlvol universum vol Britse soul noir, zoals het programma het perfect omschrijft. Ik vermoed dat de band voor velen gisteren een ontdekking was, voor anderen was het een bevestiging.

Het was niet allemaal melancholie wat de klok sloeg. If you’re looking for a way out, een cover van Odyssey, zette zeker de schwung in het optreden. Maar de interactie met het publiek bleef beperkt tot een minimum, wat wel eens spijtig is. Achteraan de tent werd gewoon verder gepraat, vooraan werd wel geluisterd en was het iets gemakkelijker om in de sfeer te komen. We ontdekten ook dat het kleurrijke belletjes zijn die op het harmonium staan. Mijn wijvenkant moest plots hard aan potjes nagellak denken, maar dat was maar kortstondig. This fire of autumn van het album dat eerder dit jaar verscheen, vatte het gevoel misschien wel mooi samen: hartverwarmende songs, melancholie en opnieuw die krachtige stem van frontman Stuart A. Staples. Buiten de tent zag ik hier en daar paraplu’s opduiken tegen de miezerige regen. Herfst iemand?

Damien Rice deed het solo op het grote Gent Jazzpodium, maar ik had er alle vertrouwen in. Hij kent de kneepjes van het vak, na jarenlang al buskend te hebben rondgetrokken en ik zag hem eerder al eens een tent in rep en roer zetten. Vooraan in de tent zou het worden, maar hij kreeg zonder problemen de hele tent mee. Met amper twee cd’s lijkt de setlist voor de hand te liggen. Maar dan nog is het afwachten, nummers krijgen zonder problemen een nieuwe versie op het podium en in zijn eentje is er natuurlijk nog meer vrijheid om zijn ding te doen. En ja, hij zong ook een nieuw nummer en hij zei zelfs iets over een nieuwe cd. Of was het de wijn die hem loslippig maakte?

Met The professor & la fille danse werd de toon gezet. Damien op een gitaar met een bluts en een hemd dat betere tijden had gekend, de busker op een jazzpodium. Bij de strofe in het Frans klonk spontaan applaus, en iedereen was Lisa Hannigan dan al wel vergeten. Delicate vloeide over in een breekbare Hallelujah, meegezongen door het publiek. I remember kreeg dan weer een xl-uitvoering met uitgesponnen gitaarrifs en al eens brullen. Meteen daarna bracht hij 9 crimes op piano en werd het weer stil en bijna breekbaar. Rice heeft niet meteen de klassieke mooie stem, maar hij heeft al zoveel kilometers afgelegd dat hij goed genoeg weet hoe ze te gebruiken.

Tijdens Amie hoorden we de regensluizen opengaan, maar we lieten het niet aan ons hart komen. Aangezien hij ons had laten binnenkijken in zijn gedachten toen hij het nummer schreef, moest hij ook wel eens grinniken bij Explosions, maar hij verzekerde ons dat hij iets anders bedoelde. En we klapten vrolijk mee op Vulcano, deden mee aan het spelletje “splits de tent in drieën en laat ze meezingen”. Om ons nadien te laten overspoelen door de melancholie van Accidental babies. Damien had ons in zijn greep. En toen moesten de lichten uit, ja allemaal. Cold water kreeg er zeker een extra dimensie door.

En die bisnummers, die zouden ook wel komen, zoals het nieuwe nummer en Canonball gewoon zonder micro of versterking. Een man met zijn gitaar in een grote festivaltent. En zijn verhalen. Damien joeg de rode wijn er op een verschrikkelijk tempo door “To get back in the mood as when I wrote the song”. Hij vertelde het verhaal achter de song terwijl hij verder bleef drinken. De wijn miste zeker zijn effect niet en Cheers darling kreeg er zeker een extra dimensie door, al lijkt het me niet zo gezond. Verzoeknummers waren er natuurlijk ook, dus werd het maar een medley, al bleek dat na de wijn geen goed idee te zijn. Dus sloot Blowers Daughter een fantastisch optreden af. Een avond om in te kaderen.

Vanavond zijn er oude bekenden op het podium: Rodrigo y Gabriela, deze keer met versterking en Gabriel Rios, Jamaican Legends zorgen voor de opwarming.

—

Amatorski
Inne Eysermans (zang, piano, gitaar), Sebastiaan Van den Branden (gitaar, backing vocals), Hilke Ros (contrabas, synths), Christophe Claeys (drums, glockenspiel)

Tindersticks

Damien Rice

—

Jazz en Fotografie in Flinxo, Ottogracht 38. Open op vrijdag en zaterdag van 10.30 u. tot 17 u., en op zondag van 14 u. tot 17 u.; tijdens de Gentse Feesten alle dagen van 14 u. tot 24 u. De toegang is vanzelfsprekend gratis; de werken worden ook te koop aangeboden.

Jong Jazztalent Gent vindt plaats op de Bijlokesite aan de ingang van het festivalterrein op 5 juli om 16.30 u. en op 6, 7 en 8 juli om 14.30 u. De toegang is gratis.

Gent Jazz Festival, tussen 5 tot 14 juli op de Bijlokesite in Gent. De toegangsprijzen variëren van € 240 voor een festivalpas, tot € 37 voor de goedkoopste dagpas.

© 2012 GENTBLOGT VZW