RSSGentsche Sosseteit al 30 jaar ambassadeur voor het Gents
We schrijven 11 oktober 1982. Een gedenkwaardige datum in de annalen van de Gentse geschiedenis. Een nieuwe vereniging ziet het levenslicht. Zij heeft als doel “de promotie en het in stand houden van het Gentse dialect. Ze zal te dien einde in Gent en omgeving activiteiten van alle aard organiseren en coördineren, …â€, zo lezen we in het Belgisch Staatsblad. De Gentsche Sosseteit is een feit. Inmiddels telt de vereniging meer dan 700 leden met wie ze contact houdt via o.m. de Elektronieke G@zette. De Sosseteit staat ook in voor heel wat activiteiten: een jaarlijkse wandeling naar een minder bekende plek of een bezoek aan een plaats waar je normaal gezien niet binnen kan, de verkiezing van het Gents Klein Pierke tijdens de Gentsche Fieste, het jaarlijkse banket, en er wordt al eens een boek of een cd uitgegeven. Top of the bill blijft natuurlijk de uitreiking van de Gentsche Handsjes, maar daarover verder meer.
Inmiddels is de prille vereniging uitgegroeid tot een kloeke 30-jarige volwassene die niet meer uit het Gentse cultuur- en andere leven is weg te denken. Dit feestjaar werd al ingezet met o.a. een ontvangst op het stadhuis, een galabanket en de uitgave van De biezjoes van Bianca Castafiore, de Gentse vertaling van dit Kuifje-album door Eddy Levis, ‘prezedent’ van de Sosseteit. Verder volgen nog een academische zitting, een groot feest op 4 oktober, de uitgave van een postzegel en een cd.
En er is meer, want een jubileumviering kan toch moeilijk zonder tentoonstelling, nietwaar. Gisteravond opende in het STAM onder ruime belangstelling de tentoonstelling W’hemmer ’t handsje van: alle handjes die sinds het eerste jaar werden uitgereikt, 97 in totaal, werden uit de kluizen gehaald en in hun volle glorie tentoongesteld.
Die handjes, dat zijn gipsen afgietsels van de handen van verdienstelijke Gentenaars, of om het met hun eigen woorden te zeggen: “Al tefrentene kiers hee de Gentsche Sosseteit verdienstelijke Genteneers in de blommekens gezet deur symbolisch hulder spoor in de geschiedenesse vaste te legge deur hulder “handje†in de ploaster af te gieten en op die maniere veur ‘t nageslacht te bewoare.â€
Om in aanmerking te komen om zo’n ‘handje’ te verkrijgen en dus op de erewachtlijst van de Sosseteit te geraken, moet aan enkele voorwaarden voldaan worden: in Gent (centrum of een van de deelgemeenten) geboren zijn of er minstens tien jaar gewoond, geleefd of gewerkt hebben, een mondje Gents kunnen spreken, op sociaal, cultureel, wetenschappelijk of sportief vlak iets betekenen, enige bekendheid genieten, al ‘geruime tijd’ bezig zijn (geen eendagsvliegen dus), en politici mogen geen politiek mandaat meer uitoefenen.
Voor een overzicht van alle uitgereikte handjes verwijs ik graag naar de website van de Sosseteit, want dat is hier onmogelijk. Leuk was wel de aanwezigheid van een aantal ‘handjes’ in levende lijve, zoals Frank Beke, Lily Castel, Yvette Lauwaert, Noël Bouquet, Margriet Bruggeman en Roger Van Bockstaele. De collectie bevat ook wel een heel speciaal handje, een heel kleintje, maar toebehorend aan de “gruutste Gentsche steite muileâ€, Pierke Pierlala, uitgereikt in 1992.
De tentoonstelling is niet groot, maar als je erin rondloopt, krijg je onmiddellijk een ‘levende’ getuigenis, een ‘handafdruk’, van 30 jaar Gentse culturele, politieke, sociale, wetenschappelijke en sportieve activiteit. En toch ook wel een gevoel van nostalgie, zeker omdat bij enkele personen, zoals Rosa Geinger of Yvonne Delcour, ook geluidsfragmenten te beluisteren zijn. Een kostbaar initiatief, die uitreiking van de handjes.
© 2012 GENTBLOGT VZW