RSSKotroute 2012 – deel 1
Het wordt stilaan een traditie om jaarlijks een verslagje te maken van de Kotroute. Voor wie de vorige berichtjes zou gemist hebben, even verduidelijken. Op de Kotroute stellen jonge kunstenaars hun werk voor op studentenkamers. Al dan niet hun eigen kamer of die van een collega-student die zo vrij is zijn of haar kamer ter beschikking te stellen voor een avond.
Gezellig onderonsen dus en ook leuk mixen van culturen en visies over verschillende leeftijden heen.
Zoals altijd wordt de start gegeven in het SMAK. Een beetje ongepast voor een kunsthappening, zit de hele inkomhal ondergedompeld in een frietgeur maar anderzijds herkennen we daar al een eerste cultuurclash: student meets werkmens ;) Want het gehele team van AmuseeVous slokt nog snel een pak patat met “vlees” naar binnen voor ze de wacht gaan houden aan de voordeur van een kot.
Voor het eerst in al die jaren is de Kotroute betalend: € 1 voor wie op voorhand reserveerde, € 3 aan de kassa. “Minder subsidies”, klinkt het regelmatig uit de monden van de medewerkers. Toch weet ik al maar al te goed wat het is, werken zonder subsidies en blijf me de vraag stellen of de organisatie dan niet moet nadenken over de uitgaven ipv de inkomsten. Anyway, dat is persoonlijk. Maar het weze gezegd: inkomgeld vragen verlegt de verwachtingen van “t kost ons niets dus wat hebben we te verliezen?” naar “als ik moet betalen dan wil ik wel waar voor mijn geld”. En op mijn route ontmoette ik hier en daar wel studenten die er de € 3 om het kot van een “maat” te bezoeken niet voor over hadden.
Maar hoe zat dat nu met de route zelf? Het SMAK hadden we snel gezien. Ontgoocheld. Conrad Willems, aangekondigd met een veelbelovende foto in het programma kon niet aan mijn verwachtingen voldoen. Ik dacht een prachtige muurtekening te zien maar kreeg een flauwe projectie in de plaats. De opstelling was te intimistisch opgebouwd voor een menigte en spijtig, maar zoveel tijd had ik nu ook weer niet over. Een andere keer beter. Dan maar omgedraaid en op weg naar buiten nog een snelle babbel met de mensen van SKETCH die al vol enthousiasme de vensters aan ‘t voorzien waren van tekeningen. Britt Raes, die we kennen van de vorige editie, wist mij alvast uit te dagen: “we gaan op elk kot de ramen versieren!”. OK, Britt, you got my attention! Vanavond neem ik het op tegen de mensen van SKETCH :)
Het eerste kot stelde mij Juanan Soria voor. Meteen boenk erop! Deze jonge Spanjaard studeert sinds kort in Gent en spreekt al vlotjes Vlaams. Zijn misnoegde (“Descontento”) voorstelling die hij persoonlijk voorziet van een uitleg boeit. Zowel de presentatie als het werk zijn afgewerkt. Ook de kotbewoners doen hun best om het aangenaam te maken en schotelen ons prompt een gratis drankje voor. Wij hebben nu al ons geld terug, Juanan legt de lat voor de rest nog hoger! Benieuwd…
Op naar het volgende kot. Dat ligt op wandelafstand van kot 1. Handig. De Kotroute is dit jaar beter doordacht dan de andere jaren. Je kan per groep koten alles te voet doet :) Tim Theo Deceuninck, student psychologie, stelt in de kelder van zijn eigen kot eigen fotowerk voor. Interessant. Een beklijvende uitdaging op verschillende fronten. Tim Theo heeft een doordacht concept. Oog voor detail en vooral voor de ervaring van de kijker. Hij laat niet veel aan het toeval over. Kortom: het is perfect!
In het kot van Tim Theo (waar we ons ook al helemaal thuis voelden), kregen we aansluitend een eerste optreden van Indra. “Normaal breng ik Vlaamse kleinkunst, maar voor dit project doe ik iets in het Engels”. “Ik heb zo’n computerding waar ge stukskes muziek kunt mee oppakken”, zegt ze. Het wordt allemaal wat grappig en onhandig voorgesteld, alsof we er niet al te veel van moeten verwachten maar eens ze aan de set begint, is het muisstil. Indra weet haar publiek te grijpen met mooie songs recht uit het hart. Noteer de naam, ge gaat er nog van horen!
© 2012 GENTBLOGT VZW
Beste,
Bedankt, in eerste instantie voor de lovende woorden. Doet mij zeker vandaag, enorm veel deugd. Het zwarte gat heeft zich even aan mij opgedrongen, na deze vrij intense weken. Het fotoproject die even zelf mijn keldergewelf werd, soms beangstigend beknellend. Net daarom, het gevoel toch iemand geraakt te kunnen hebben, die merkt dat zelf de steentjes op de grond een overweging zijn, doet mij goed.
Verder mail ik u vooral om kort op te merken dat ik geen psychologie studeer, maar moraalwetenschappen aan de UGent.
En tot slot, voor mij het belangrijkste, de vraag of het mogelijk is uw foto’s te bezorgen? Ikzelf had het die avond zo druk, achtervolgd door stressbuien en overrompeling dat ik niet aan foto’s nemen toekwam.
In ieder geval een vriendelijke groet
Tim Theo
(was niet bedoeld als openbare reactie, dus na het lezen mag u dit gerust verwijderen)