RSSGloria (in den hoge)
In een hoekje achteraan op scène met een boeketje bloemen in de hand stond hij te kijken hoe de acteurs voor de derde keer een welgemeend applaus in ontvangst nemen. Hij schreef de tekst en deed de regie. Gisteren ging de nieuwe Sierens in première in de Minard. Nog tot 16 maart en er zijn nog tickets als je je haast. En voor wie er vroeg wil bij zijn, alvast een eerste tip voor de Gentse feesten.
Je bestelt je tickets, ergens maanden geleden, zonder goed te weten waarover het gaat gaan of hoe je week er dan zal uitzien. Eerlijk, het kon niet slechter vallen, maar de goden van het openbaar vervoer waren me goed gezind en ik arriveerde op het nippertje in de Minard. Ik zag al een paar mensen van de wachtlijst een gezicht trekken, binnen was men al op zoek naar een plaatsje.
Gloria keert terug naar huis. Twee jaar geleden is ze vertrokken, gewoon zonder iets te zeggen heeft ze haar ouders achtergelaten. Met haar rugzak staat ze in het moeras, waar ze als kind speelde. Bij een grote witte Amerikaanse auto ontmoet ze Billie, een klein meisje dat op de auto past voor haar buurman en Renato, weg gestapt van een trouwfeest om sigaretten te gaan kopen en duidelijk een beetje de weg kwijt. Vero, haar beste vriendin en Mexicaanse acrobate vergezelt haar naar huis.
“Gij zijt ne triestige mens”, zegt Gloria tegen Renato. Nee, hij is niet weggelopen, kaatst hij de bal terug, hij keert altijd weer, maar nu wil hij wat rust. In stukken en beetjes komen we wat meer te weten over het leven van Gloria en Renato. Beide personages zijn aan elkaar gewaagd. Ze lijken elkaar meteen te vinden, hoe verschillend hun leven ook is. Ze dagen elkaar uit, geen van beiden is op zijn mondje gevallen. Dat ik een grote fan ben van Leen Roels kon u hier al vaker lezen en ze heeft me opnieuw niet teleurgesteld. Tom Vermeir was voor mij een ontdekking, hij speelde eerder mee in De Pijnders, ook al van Sierens, maar verdween daar wat in de massa.
De tekst is bij momenten herkenbaar en geniaal. Een mengeling tussen Gentse klanken en mooi Nederlands. Het publiek lacht. De verhalen zijn alledaags en universeel. Deze keer houdt Sierens het luchtig, al duikt hier en daar dat wrange onderrandje, dat we eigenlijk zo graag hebben, toch weer op. Billie mag dan wel bij momenten ontwapenend zijn, ze is ook een kwetsbaar meisje. Enkel Vero blijft zo een beetje een onbekende. Haar taaltje is een mengelmoes tussen Spaans en Frans, al dreunt ze zonder problemen wat Nederlandse woordjes mee op. Met haar acrobatieën dartelt ze over het podium en zorgt ze van tijd tot stond voor de komische noot. De aankleding van de scène is simpelweg fantastisch: een grote witte Amerikaanse auto onder een regen van gele doeken die zowel aan de zon als aan een klokkenspel doen denken. Je vraagt je soms af waar ze de vele attributen blijven halen.
Gloria (in den hoge) is wat mij betreft een aanrader: herkenbaar en geniaal. Sierens op een luchtige toon.
Gloria (in den hoge) van Arne Sierens/Compagnie Cecilia, gezien op 7 maart in de Minard. Nog op 8-9/3 en 13-16/3 in de Minard. Het wordt hernomen tijdens de Gentse feesten in de Minnemeers. Tickets vanaf 12 euro.
© 2013 GENTBLOGT VZW
Gisteren eindelijk gezien tijdens de Feesten. Geweldig van genoten. Idd mooi decor, fantastische acteurs, grappig, meesleepend, zalig theater!