RSSVrouw leeft zes maand in snikheet appartement
In januari brak de radiatorknop in het appartement van Vanessa Van de Voorde. Sindsdien is het er 24 uur op 24 snikheet. Al een halfjaar lang, ondanks de vele telefoontjes en emails naar de sociale huisvestingsmaatschappij WoninGent. Voorzitter Tom Balthazar belooft nu een snelle oplossing.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2013 GENTBLOGT VZW
“Hoe de elektriciteitsfactuur van Vanessa Van de Voorde geregeld wordt, weet Balthazar nog niet. ‘Maar het lijkt me logisch dat we daar een oplossing voor vinden.’”
Als deze verwarming werkt op elektriciteit, dan trek je toch de stekker er van uit, of in het ergste geval snij je je de kabel door?
De verwarming werkt dus gewoon op warm water hé. De doorstroming wordt gestopt aan de hand van de pin in de radiatorkop. Is de kop kapot, druk dan de pin gewoonweg in. Span er eventueel een blokje hout met een touw rond.
Dat ze dat zelf niet weet of kan, begrijp ik wel. Maar dat ze niemand anders in dat half jaar kent (of gevonden heeft) zonder twee linker handen begrijp ik niet…
De verwarming werkt niet op electriciteit.
En de pin is eveneens kapot.
Zoals Tim begrijp ik het ook niet. Dit verhaal lijkt me totaal ongeloofwaardig.
Als je ‘t niet begrijpt moet je ook niet oordelen.
Het gewoon afsluiten van de radiator is maar een zeer klein werkje. Op onze kosten in een sociale woning wonen en nu mogen wij nog opdraaien voor haar energiekosten. Een tatoeëerder vinden en betalen is daarentegen geen probleen. Dank u SpA.
Man man man…anoniem schelden is toch leuk. ‘t Adres staat in ‘t artikel, als ‘t maar een zeer klein werkje is: laat me weten om hoe laat je aan de ingang staat om ‘t te fixen en je krijgt een bak bier.
het zou u sieren moest u een oude gietijzeren radiator kunnen afsluiten. dat is geen klein werkje.
het zou u ook sieren moest u weten hoe de honderden sociale woningmaatschappijen georganiseerd en gefinancierd worden.
het verband tussen een onterechte rekening, tatoe’s en sp.a ontgaat me volledig of u moet weten waar ik bij de bond moyson kan aanmelden om mijn volgende te laten zetten.
Waar staat hier die ‘like it’-knop?
Amai, beste drma, je bent echt zwaar pathologisch ziek. Het slachtoffer uitschelden en verantwoordelijk achten, zonder enige kennis, daar bestaat een naam voor. Zwaar zwakzinnnig en diep treurig. Hopelijk is er nog plaats voor je in het psychiatrisch centrum voor zware gevaarlijke gevallen.
op de foto zit mvr.v.d.voorde voor een grote zware gietijzeren radiator. nada electro. trouwens die zijn gevuld met olie en niet met zuurstofhoudend water. wat ze misschien bedoelde? “ik betaal niet voor die warmte.” en omdat men in veel van die blokken met algemene rekeningen werkt…
die knop is blijkbaar “van de jaren zeventig” en dus het gewone open en toe type. weeral nada thermostatische kraan die met dat fameus pinnetje werkt.
vermoedelijk zit de spindel van de kraan vast, een gevolg van aankalking (regelmatig draaien helpt), heeft ze die kunststof knop kapot gewrongen, anders kan ik me niet voorstellen met wat ze naar de loodgieter is geweest, en dan moet dat water er wel degelijk af wil je niet de onderburen een douche geven.
simpel, verklaarbaar en geloofwaardig.
Bijna helemaal correct. ;) Vroeger waren ‘t algemene rekeningen, inmiddels zit er een warmtemeter (met ‘n vloeistof in) op de radiator gekleefd om je verbruik te meten.
De knoppen dateren van bij de oprichting van ‘t gebouw – 1965.
echt kurt, werken die nog met die oude alcohol meters? die zijn zo onbetrouwbaar als de duvels en oh zo gemakkelijk te manipuleren :-)
Even gaan checken – ‘t zijn ondertussen blijkbaar andere:
http://www.ista.be/nl/producten/energiebeheer/de_warmteverdeelmeters/doprimo_iii/index.html
Het is simpel. In afwachting van de algemene herstelling “in de lente”, had de huisvestingsmaatschappij een klusjesman, en indien het echt zo ingewikkeld is, een loodgieter ter plaatse moeten sturen. Die kon zorgen voor een tijdelijke oplossing, weliswaar met als gevolg dat de verwarming dan helemaal niet meer kon gebruikt worden. Dus ik kan er nog begrip voor opbrengen dat men zou gewacht hebben tot ergens einde april. Maar niets doen, en slechts in actie schieten als de media hierover berichten, is onverdedigbaar. Net zomin als het algemene pijnpunt bij dergelijke “sociale” maatschappijen, het gebrek aan ondehoud en opvolging van de gebouwen. Wat op korte termijn misschien een schijnbare winst inhoudt, maar wat op langere termijn als een boemerang terugkomt. Met verhoudingsgewijze veel hogere kosten als gevolg. Hoe vaak gebeurt het niet dat mensen die een sociaal appartement betrekken, maandenlang, ook in de winter, in de kou moeten zitten omdat de verwarming het helemaal niet meer doet, of omdat de ramen niet goed meer afsluiten of helemaal niet meer sluiten.
Het is duidelijk dat de gemeenschap (= belastingsbetaler) nog maar eens zal moeten opdraaien voor deze verspilling. Want deze sociale huisvestingsmaatschappijen zijn niet volledig zelfbedruipend. Maar daar liggen de heren en dames politici en politiek geparachuteerden, die o zo graag het bestuur en de dagelijkse leiding waarnemen van een sociale huisvestingsmaatschappij, duidelijk niet van wakker. Als hun loon, vaste vergoeding, zitpenningen en/of onkostenvergoedingen maar op tijd uitbetaald worden.
@jean, de meeste slecht onderhouden, en dat is een eufemisme, huurwoonsten zitten op de privémarkt.
daar heb je helemaal geen greep op. stel je de eigenaar in gebreke dan kan de huurder op zoek naar een ander krocht waarvoor hij nog meer moet betalen.
dat men in sommige woningmaatschappijen eens de borstel moet doorhalen is duidelijk. (ik ken een gemeente met veertig verantwoordelijken voor twintig huizen). ik begrijp ook niet de wirwar van maatschappijen: laat die onder één koepel per gemeente komen en de uitgaven dalen.
de sociale woningbouw zit met verschillende problemen.
één: men heeft ergens een potje of men gaat een lening aan en gaat iets bouwen. men kiest natuurlijk de goedkoopste. eigen aan de doelstelling verhuurt men die aan de laagste huur. nul winst buiten kapitaalaflossing om opnieuw misschien andere woningen te bouwen.
twéé: de goedkoopste dus de meest onderhoudsgevoelige.
als eigenaar kan je die kosten niet doorrekenen naar de huurder. dat zou trouwens tegen het sociale zijn.
dus worden herstellingen uitgesteld met de door u vermelde boemerang tot gevolg.
hier heeft men het volgde op gevonden.
een deel van de huur gaat in een spaarpot en die kan je aanspreken wanneer je de woonst wil kopen. de eigenaar(de staat) kan niet weigeren als je het geld op tafel legt en de prijzen van sociale woningen zijn vast van bij het begin.
gevolg: je gaat als huurder je uiterste best doen om de woning te onderhouden want later…
je schildert de muren, plaatst een nieuwe keuken, badkamer, nog wat dingen want je weet dat het later van u is.
op lange termijn misschien maar toch.
zo had mijn vrouw haar veredelde studio gehuurd en heb ik de rest bijgedragen. nu heel tevreden eigenaars van een woonst van 68m2.
natuurlijk zit ik gebrand om die woonst naast ons te kopen(40m2): dan kan mijn schoonmoeder een slaapkamer hebben, mijn vrouw een plaatsje om te mahongen en ik een tafel om mijn penselen hun werk te doen.
er is duidelijk iets mis met beheer van sociale woningen, maar wie doet er iets aan ?
Sociale woningen zijn geen prioriteit in Vlaanderen/België, hier wordt expliciet ingezet op iedereen een huis in eigendom. En wie dat niet heeft, heeft pech gehad!
“pech gehad” ofwel niet de keuze gemaakt, toen ze nog jong waren en zelf konden kiezen, om te investeren in hun eigen toekomst op lange termijn door te kopen, bouwen, verbouwen, sparen, lenen, decennia lang afbetalen, jarenlang alle vrije tijd steken in klussen, bijverdienen in de avond of weekend, enz…
Ik heb er velen zien kiezen om te gaan huren met focus op uitgaan, wereldreis maken, gaan uit eten, terrasjes doen, dure auto, mode volgen, fuiven, festivals, consumeren terwijl wij 60% van onze tijd zaten bakstenen te kuisen, containers vullen, planchée schuren en sleuren met dakpannen.
Het is ook deze groep, die toen koos om vooral eerst volop te “leven”, die nu jaren later vaststelt dat het financieel soms niet meer gaat, zeker als er wat verkeerd loopt met werk, gezondheid of relatie. En dan besluit dat “de maatschappij” hen nu ook maar zo een (sociale) woning, zeer goedkoop, onder de kostprijs, zou moeten organizeren, liefst in Gent centrum in een rustige straat en met een tuintje.
Stan, nu ga je toch wel heel kort door de bocht.
Merk ik daar enige frustratie, niet genoeg geleefd ?
Toch wel maar altijd ook gewerkt en zelf iets onafhankelijk opgebouwd. Vandaag is er, meer dan vroeger, bij velen een mentaliteitsprobleem. Vele tieners en twintigers hebben twee linkerhanden, kijken bovendien neer op handenarbeid en willen door de maatschappij gepamperd worden. De consumptiegoederen maken ze wel goedkoop in Azië, ze worden aangevoerd door Oost-Europese truckers en in de bouw laten we de gastarbeiders toch het lastige en vuile werk doen. Want onze huidige internet generatie heeft toch recht op hun leventje in een sociale woning betaald door de maatschappij en ze mogen toch klagen als ze niet snel genoeg worden geholpen of bediend. Blijft niet duren want het kraakt ondertussen in al zijn voegen…