RSSGentse museumdirecteurs luiden de alarmbel over gevreesde sanering
De Gentse musea zijn ongerust. De zes directeurs schreven een brief aan de burgemeester en de schepenen om het belang van de musea te onderstrepen, zowel cultureel en toeristisch, als voor de uitstraling van de stad. ‘Een te zware sanering zou een mokerslag zijn’, zeggen ze. Schepen van Cultuur Annelies Storms zegt dat ze tijdens de begrotingsbesprekingen haar verantwoordelijkheid heeft genomen.
Lees meer bij De Gentenaar
© 2013 GENTBLOGT VZW
Vijftig jaar geleden moesten wat toen nog conservatoren (soms halftijds) heette het soms rooien met enkele werkkrachten. Dat belette het MSK, het Bijlokemuseum, het Schoolmuseum en het Museum voor Sierkunst niet een zekere uitstraling te hebben.
De mokerslagen zijn voorafgaandelijk reeds uitgedeeld. De in ontvangstnemer is de stadskas. Alles wat er gedaan wordt moet prestige uitstralen. Onbetaalbare prestige. En niemand hoeft zich bij deze kwistige geldbraspartijen te bekommeren om een ander. Laat staan of hierbij wel wordt beseft dat er inderdaad zo iets bestaat als een ander. En zij die het geld hebben besteed zijn er van overtuigd dat ze het recht hebben een ander het zwijgen op te leggen. We leven immers in hun democratie.
@frans, dat meen je toch niet!
uitstraling? mijn hoela! weet u wat conservator betekent: bewaarder, dus de persoon die zorgt dat alles bewaard bleef en een paar mensen in dienst had om in het beste geval het stof af te nemen. een museum was toen een plaats waar men op 1 november best een pot bloemen kon gaan neerzetten.
u kan het folkloremuseum van toen toch niet vergelijken met wat het nu is. idem met bijloke. museum voor sierkunst: als ik daar ging schetsen was er dagen geen andere bezoeker tot ongenoegen van die suppoost die voor mij het licht moest aansteken.
nostalgie is mooi maar men mag de werkelijkheid niet vergeten.
het beheren van een hedendaags museum is heel wat meer.
@rony, dit is geen mening maar een vaststelling. Met uiterst beperkte middelen hebben sommige conservatoren destijds wonderen verricht. Neem bijvoorbeeld het lijstje van jaarlijkse (!) tentoonstellingen in het Museum voor Schone Kunsten. Voor een toen nog stedelijk museum zonder aankoopbudget was dat ongeëvenaard. Het Bijlokemuseum gaf voor sommigen een stoffige indruk, maar het was wel een weergaloze schatkamer. En toen het Schoolmuseum naar de St-Pietersabdij verhuisde, was de inrichting ver voor zijn tijd (maar dat was stichter Michel Thiery tijdens het Interbellum ook al). Natuurlijk vergt het beheren van een hedendaags museum heel wat meer, maar dat belet niet hulde te brengen aan wie het destijds met veel minder middelen moest rooien. Het is nogal wiedes dat de huidige directeuren niet in de situatie van hun voorgangers willen verzeilen.
De nagel op de kop Frans.