Gentblogt

Smalltown

dinsdag 21 november 2006 9u09 | Redactie | 14 reacties
Trefwoorden: George-Bernard-Shaw, theater, toneel.

Soms willen we zodanig objectief (of net: persoonlijk) zijn, hier bij gentblogt, dat we niet één, maar meteen twee reporters uitsturen voor een bespreking. (We hebben dat al eerder gedaan, voor Comedy Zone bijvoorbeeld.)

Zo kregen we de vraag van de Koninklijke toneelvereniging George Bernard Shaw of we niet eens naar één van hun voorstelling zouden komen kijken. Dus trokken Joke Renneboog en Peter Depoorter zondagmiddag naar Onderbergen. Hieronder leest u hun verslag (verslag Joke | verslag Peter).

Peter:

We kregen vorige week een mailtje in onze bus van de Koninklijke toneelvereniging George Bernard Shaw. Een hele mond vol, maar deze toneelvereniging mag dan ook met het nodige ontzag worden bekeken. Ze bestaat immers al van 1944. Dat is al een hele tijd me dunkt. En ze hebben net een nieuw stuk uit; Smalltown. Wij gingen zien en proeven.

Het Auditorium in de Onderstraat. Ik had er nog nooit van gehoord, en stond eigenlijk best wel verbaasd te kijken naar de luxueus ingerichte zaal. Het decor was minder luxueus, een minimalistisch podium met daarop niets meer dan wat op elkaar gegooide stoelen. Benieuwd wat er ging komen.

We kregen een verhaal, een gesprek tussen een koppel over het vergaan van de wereld waarin ook onze eigen Freya een rol speelde. Een komisch kort verhaaltje gebracht door twee mensen in een herkenbare situatie.

Daarna kwam er nog een verhaaltje, een monoloog van een Gentse versie van Pandy. Het onderwerp was iets minder komisch, doch de manier waarop het werd gebracht deed niemand huiveren. Gelukkig.

Het tweede verhaal had op het eerste zicht totaal niets te maken met het eerste. En zo ook het derde, allemaal korte komische sketches, die op zich best leuk waren en zelfs op zich konden bestaan.

Nabestaanden, die zich rot zoeken achter de positieve punten van een niet al te geliefd iemand, om op het bidprentje te zetten. En over verzekeringen, waarzegsters, overspel en Blankenberge. We kregen er zelfs nog een erotisch gedicht bovenop.
Maar er zat meer achter. In het vierde verhaaltje kwam er al een link naar een ander, en zo begonnen stilaan de relaties tussen de verschillende verhalen te boven te komen.

We kregen ook nog een tweede reeks te zien. Allemaal monologen ditmaal, in hetzelfde concept, maar toch anders. Oja, dan ben ik ook nog die originele ode aan de gsm vergeten te vermelden, waardoor iedereen het ding spontaan afzette. Knap gevonden!

Kortom, wij hebben ervan genoten, en gezien de reacties uit het publiek waren we niet alleen.

Joke:

Hoe Ongents George Bernard Shaw ook klinkt, het is wel degelijk een springlevende Gentse amateurtoneelvereniging. Afgaande op het – voor het overgrote deel – bejaard publiek, kreeg ik al schrik dat mijn vooroordeel om Lili en Marleen-toestanden te zien te krijgen, realiteit zou worden.

Niets was minder waar.

Het is op zich al vermeldenswaardig dat men in Onderbergen niet enkel het universitair Pand terugvindt maar ook een heuse toneelzaal, ‘Auditorium’ genaamd. Het was daar dat Smalltown zich afspeelde. Let op, het is wel degelijk ‘Smalltown‘ en niet ‘Smallville‘ zoals ik het ondertussen zelf al talloze keren verkeerdelijk gezegd heb onder Supermaninvloed.

Een lichtjes goedkoop aandoend decor dat niets meer dan wat bij elkaar gesmeten stoelen inhield, stond er garant voor dat we ons volledig op het verhaal konden concentreren.
Hoewel, aanvankelijk kan je het stuk bezwaarlijk een verhaal noemen: je krijgt een aaneenschakeling van monologen te zien waarbij de acteurs slechts op zeldzame momenten met elkaar in interactie treden.

Het is pas net voor de pauze – en natuurlijk ook erna – dat de verschillende monoloogpuzzelstukjes hun ware verhaalaard prijsgeven. Alles komt beetje bij beetje samen, net alsof het hele ingenieuze Lost- of Prison Break-plot zich voor je neus aan het ontvouwen is.

Het is wel jammer dat de cirkel net niet volledig rond geraakt… Het kan aan mijn persoonlijk begripsvermogen liggen maar het leek alsof er belangrijke stukken op het eind gewoon werden weggelaten waardoor teveel aan de verbeelding van de toeschouwer overgelaten wordt.
Ook dat heeft zijn charmes echter.

De monologen in het stuk geven blijk van amateuracteurs die wel degelijk het klappen van de zweep kennen. Kennen jullie de koe die alvorens een film begint in de Kinepolis, aangeeft dat je je gsm mag stilzetten aangezien ‘the audience is listening‘?

Wel, een ongelofelijk goed geacteerde sketch met dezelfde zet-uw-gsm-stil thematiek (die dan achteraf ontaardt in een hele redevoering tegen het blind sms’en op straat) wordt plotseling ongeveer in het midden van het stuk op het publiek afgevuurd. En het staat daar eigenlijk niet op zijn plaats. Een mierenneuker die daarover valt.

Zonder al te veel van de plot te verklappen, probeer ik een aantal trefwoorden van de verhaallijn mee te geven: ijzerzaag, pruiken, hiernamaals, lesbienne, Blankenberge, Freya Van Den Bossche, madame Blanche, paardenmelkerij en een schoon rost katje.

Gaan zien, zeg ik u! Dit is amateurtoneel van de bovenste plank.

U kan het stuk nog gaan bekijken op vrijdag 24 november 2006 en op zaterdag 25 november 2006 telkens om 20 uur. Reservatie op 09/231.59.24 of via email: ktgbshaw@yahoo.com De voorstellingen vinden plaats in het Auditorium, Onderbergen 61.

© 2006 GENTBLOGT VZW