RSSOok in de prijzen: vurige passie voor Gent
En ziehier: het laatste prijsbeest van de Michel Casteelsprijs!
Nadat we het winnende cursiefje van Dolf Henderick en het werk van Geertrui Van den Berghe dat de aanmoedigingsprijs verdiende aan uw kritische (maar immer milde) oog hebben onderworpen, leest u hier het stukje van de winnares van de Polleke Pluymprijs. Net zoals de inzending van Geertrui getuigt ook dit stukje van verliefdheid op Gent, al betreft het hier geval van wervelende, passionele en waanzinnige liefde.
Ik heb even de tijd gevonden om jou te schrijven. In alle afzondering. Ik voel me zelfs een beetje beknot in m’n vrijheid. Maar kom, dat leg ik je later wel eens uit. Deze nacht droomde ik van jou. Of droomde ik slechts een beetje en was ik tot laat vannacht, in jou, naar jou op zoek? Ik weet het niet meer. Het doet er eigenlijk niet toe. Jij bent mijn favoriete droom, of het nu nacht of dag is.
Maar kom, laat ik jou vertellen wat we samen beleefden in mijn droom. Het regende. Het regende feestelijk vuurwerk en jij keek ernaar, zat er midden in, en was mooier dan ik jou ooit had aanschouwd. Je kleurde niet het grijs dat soms over je hangt als ik ‘s morgens over je heen stap op weg naar het werk. Grijs en blauw is dan onze gemoedsstemming, want we worden wakker voor een nieuwe dag, en we zien elkaar toch het allerliefste’ s nachts. Neen, in mijn droom was het donker en jij lichtte op in een rozerode gloed die je de mooiste van het land maakte. De boze stiefmoeder van Sneeuwwitje zou groen zien van jaloezie bij zoveel schoonheid. Maar schoonheid alleen is saai. En dat ben jij niet. Neen, je nodigde me in alle pracht en praal uit om mee te gaan dansen. Je kende wel een plekje, een plein, waar ze leuke muziek speelden. Je fluisterde me toe dat we niet alleen zouden zijn, maar dat je wel alleen oog voor mij zou hebben. En zo vertrokken we naar je onderbuik.
Wat er toen gebeurde, was als in een droom. We dansten de wereld rond. Want voor mij ben jij de wereld aan mijn voeten. We heupwiegden langs de oevers van de Leie en nipten van cocktails die eindeloos leken aan te komen. Het werd op het uurwerk van je oude post gebouw 1, 2, 3 uur. De straten zagen eerst zwart van het volk, maar naarmate de vogels de ochtend toe tsjilpten, lag de weg alsmaar meer voor ons open. Ik werd verliefd. En hoe! Dolverliefd, zotverliefd, zo tot over mijn oren dat het niet meer schuune was.
Op een gegeven moment was ik het noorden kwijt. Ik lag plots op m’n rug, keek naar boven, en vond je niet meer. De drankjes hadden iets te rijkelijk gevloeid. Er bogen zich wat bezorgde nachtvlinders over me heen en vroegen naar m’n gezelschap. Ik zei nog dat mijn geliefde overal is, en of ze haar niet zagen. Maar ze keken me meewarig aan en schudden het hoofd. ‘Weer zo een geval van stadsbevlieging.’
Wisten zij veel dat mijn liefde voor jou dieper gaat dan de diepste ondergrondse parking. Ik wist dat ik me moest herpakken. Wilde ik middenin je hart blijven, dan kon ik het niet laten gebeuren afgevoerd te worden naar een plekje dat ik niet meteen het mooiste op je lichaam vind (wees niet boos, mijn Gent, je weet vast wat ik bedoel, niet?). Ik moest en zou je aandacht terugwinnen. Met enige wankele moed trok ik mezelf overeind. Je was er nog altijd. Enigszins iets bleker geworden, ik was de tijd kwijt, het moest vast al tegen de ochtend aanlopen. Er kwam een Ivago-man naar me toe die zei dat hij je wel eens goed zou onder handen nemen. En je nog mooier maken dan je al was. Maar dan kon ik niet toelaten. Sorry. Ik richtte mijn fiere vuist hoog naar de hemel en zocht een weg naar mijn liefdesrivaal. Het was de juiste beslissing. Hij ging meteen tegen de vloer, voor onze voeten, en het duel was gewonnen. Je was nog altijd de mijne.
Weet je, allerliefste, ondanks de korte scheiding die toen volgde, was dit de mooiste nacht van mijn leven.
Sarah Desplenter
Rest mij enkel nog u erop te wijzen dat de Michiel Casteelprijs een jaarlijks evenement is, en dat bij de volgende editie uzelf, uw vrienden, wij, kortom iedereen mede in de pen of het klavier mag kruipen om mee te dingen naar de prijzen! Want, zoals wij het regelmatig uitschreeuwen op de redactie: wie schrijft die drijft (boven)! Veel plezier!
© 2007 GENTBLOGT VZW
dit soort dartele lichtvoetigheid maakt me altijd een betje zweverig ;-)