Hayseed Dixie & the Moonshine Playboys
Dinsdagmiddag na een dag van hard labeur in mijn stulpje trok ik er op uit. Samen met enkele honden en hun baasjes, die mijn vrienden zijn, liet ik de wind door mijn korte haartjes waaien en door de korte mouwtjes van mijn t-shirt om zo mijn oksels wat te verfrissen. Dorstlessend genoten we gezellig op de rustige stoep van de fabula rasa, waar we ‘s avonds nog belandden voor het eten van de voortreffelijke couscous dagschotel na onze pitstop op het even leuke rustige terras van de Mosquito Coast. In de binnenstand liep het veel te vol met mensen naar mijn goesting. Ik bleef dus zoveel mogelijk in de rand en zakte na mijn eten af naar de Centrale voor wat hillbilly bluegrass.
the Moonshine Playboys uit Brussel beten de spits af in de kelderzaal die vol gelopen was met een bont allegaartje van divers pluimage waar vooral enkele zatte franstalige Ministry-look-a-likes met duistere tattoos over heel hun lijf en leden het mooie weer maakten. De drie stoere werkmannen in salopette rockten er op los op hun contrabas, acoustische gitaar en onvermijdelijk swingende dixieland- banjo. Moonshine is slang voor zelfgestookte Whiskey en playboy is een bon-vinvant en daarmee weet je zowel wat ze bedoelen met hun omschrijving: a 500 pound, 6-legged, whiske drinkin’, women chasin’, fast talkin’ hell raisin’, trouble lovin’ trailblazin’, good for nuthin’, cajungrasstrio.
Het was dansen en beentjes in de lucht smijten op de schitterende bluegrass-versies van Enter Sandman, Seven Nation Army, Every breath you take, Come as you are, Another brick in the wall, Stairway to Heaven, Anarchy in the UK en een boel andere songs die ik soms kende van ooit gehoord te hebben. Zalige mannen!
Na een korte pauze waarin ik mijn blaas ging ledigen als gevolg van het vreemde 3-bonnetjes-voor-5,5 euro-principe (en wij waren met ons tweeën en hadden eigenlijk geen dorst) stond ik alweer op de eerste rij voor de talk of the town: Hayseed Dixie.
Een zo mogelijk nog gestoorder quartet dat er een ferme lap of gaf als waren ze hardrockers op Rock Am Ring of Dynamo Open Air. Dat ook deze fout-geklede heren (kousen in sandalen en bermuda, bakkebaarden, eyeliner en veel Westmalle en Orval en Jupiler) gevoel voor humor hebben, spreekt uit de titel van hun nieuwe cd “Weapons of Grass Destruction” met deze fantastische cover van de Scissor Sisters. Bij iedere banjo-of mandoline-solo stond de solist in kwestie te soleren alsof zijn leven er vanaf ging op de rand van het kleine podium begeleid door de headbangende halfgare Franstaligen waarvan eerder sprake.
De bekendste songs die hier de revue passeerden waren Walk this Way, Highway to Hell, You shook me all night long, Breaking the Law, een gimmick van Eternal flame, en natuurlijk ace of spades. verder predikte de frontman als een volleerde dominee in extase over vrouwen en mannen en zuipen en bluegrass! Schitterend entertainment! They kicked some grass!
© 2007 GENTBLOGT VZW
Ik zou me ongetwijfeld te pletter geamuseerd hebben! Jammer dat ik er niet bij was.
leuke opnames bij dat uiterst spaarzaam licht
inderdaad zeer toffe foto’s, van een wervelend optreden.
Chapeau!!!