RSSOpen monumentendag: een drukke dag
Het was een beetje hoog gegrepen: vijf monumenten willen bekijken op één dat tijd én dat met kleine kinderen in touw. Maar dat zijn beginnersfoutjes en eigenlijk, het is toch wel gelukt, ook al zijn niet alle kinderen naar alle monumenten meegeweest.
In de voormiddag zijn we met het hele gezin naar Het Lovekijn gaan kijken: een ‘gemakkelijke’ start wegens geen wachttijden voor gidsbeurten én vrije toegang én vlakbij de deur. Niet zo praktisch was dat het hele huis een bouwwerf was en qua onveilige situaties met kleine kinderen kan dat tellen. Maar we waren voorzichtig en er hebben zich geen problemen voorgedaan en het was fantastisch het lawaai nu ook in daden omgezet te zien.
Daarna gingen we door naar Huis Blanquaert, waar u voordien reeds een mooie bespreking over mocht lezen. Het is een zeer mooi huis met prachtige originele elementen. Jammer dat de organisatie zich niet gehouden heeft aan de voorziene beperking van groepen tot 15 mensen: met het dubbele aantal in sommige van de kleine kamers was echt niet aangenaam. Maar de gids was zeer enthousiast en kon vlot vertellen en dat maakt ook al veel goed.
Na dit bezoekje was het tijd om de magen te vullen. Daarna ging de kleinste slapen en met de drie oudsten was het dan tijd voor monument nummer drie.
Wij zouden gaan kijken naar een huisje in het ‘Nieuwe Pandhof’ en daar toegekomen hadden we geluk: er stonden slechts twee personen te wachten. Na een kwartiertje konden we al binnen voor het eerste deel.
De organisatoren van het Patershol hadden immers de toeloop goed ingeschat en zorgden ervoor dat er steeds twee groepen, van telkens zo’n 20 personen, iets te doen hadden. De eerste groep mocht binnen in een zaaltje om dia’s te bekijken van de vier huizen die openstonden in het Patershol: het huisje waarnaar wij zouden gaan kijken, Huis Claus, Huis Geeroms en Huis Robelus. Tijdens deze diavoorstelling kregen we bij elk huis een uitgebreide historische achtergrond, met passie verteld door de heer Roger Van Bockstaele, deken van het Patershol.
Na deze inleiding mochten we het Nieuwe Pandhof binnen. Daar werden we opgewacht en verwelkomd door de man die zijn huisje te kijk stelde. Hij gaf ons de beknopte geschiedenis van de ontwikkeling van klooster tot wooncomplex en hij waarschuwde ons dat het huisje hoogstwaarschijnlijk geen representatief huisje was van het complex. Daarna konden we in twee kleinere groepjes even de benedenverdieping bekijken bestaande uit een woon-/eet-/leefkamer, een minieme badruimte waar een douche en toilet was en een keukentje.
De huisjes zijn gevestigd rond de binnentuin van het voormalige klooster en het zijn eigenlijk de voormalige gaanderijen die omgebouwd werden. Initieel waren er huisjes gemaakt van de vier gaanderijen, maar één van de gaanderijen werd weer in zijn oorspronkelijke staat hersteld om een idee te geven van hoe zo’n gaanderij eruit zag voor de verbouwing. Even is er sprake geweest om de woonfunctie van het nieuwe Pandhof af te schaffen en kregen de bewoners een uitwijzingsbevel, maar na hevige protesten (en de nodige procedures tot in de Raad van State) kregen de uitgewezen bewoners het recht aan hun zijde. In 1995 werden de oorspronkelijk woningen volledig gerenoveerd en tot sociale woningen bestemd.
Daarna liepen we door naar het Drongenhof waar we een bezoekje zouden brengen aan Huis Claus. Hier was de rij wachtenden een heel eind langer en we hebben toch een drie kwartier mogen wachten vooraleer we binnen konden, maar het bezoekje was het wachten waard.
Er mochten maximaal 10 personen per bezoek binnen en om de wachttijd een beetje in te korten waren er twee gidsen. Terwijl je buiten stond te wachten kreeg je eerst van de gids de nodige historische uitleg, zowel over het huis als over de buurt en meer specifiek de straat zelf. Daarna mochten we de woning binnen.
Daarna mochten we binnen een kijkje nemen waar de eigenaars langzaam maar zeker het huis in zijn volle glorie aan het herstellen zijn. In de inkom ligt een prachtige marmeren vloer. De haldeur is prachtig en het glas-in-lood raam geeft u een unieke kijk op de orangerie. Ook de biljartkamer werd in zijn volle glorie hersteld. Op het ‘herstel’menu staan nog: de orangerie restaureren tot de lichte glazen ruimte die het vroeger was, de kamers op de bovenverdieping en ook de voorgevel. Na WO I werd een deel van de woonst verbouwd tot garages. De toekomstplannen bestaan erin de garages weg te doen en de gevel volledig te restaureren tot zijn volle gloriedagen van de 19e eeuw.
Na deze twee panden was het weer huiswaarts om daar twee kinderen in te ruilen voor het vierde dat weer wakker was. Samen met mijn oudste en jongste trok ik dan naar de Leopoldskazerne waar een vleugel opgengesteld werd voor het publiek.
De kazerne was vrij toegankelijk, maar toen we toekwamen vertrok er net een groep onder leiding van een gids en dus sloten wij ons daar mooi bij aan. De kazerne werd opgetrokken tussen 1890 en 1905 en wij kregen een uitgebreide en informatieve uitleg over het gebouw en zijn geschiedenis. Het is één van de eerste gebouwen die werden opgetrokken met het oog op de brandveiligheid. Een staaltje van de bouwkunde in die tijd zijn de trappen die uit prachtig smeedwerk bestaan.
Op het gelijkvloers brachten we een bezoek aan de kantiene, of ‘de mess’ in legertermen, waar tegenwoordig officieren en soldaten gezellig samen eten. Op het eerste verdiep was er een tentoonstelling van de geschiedenis van de kazerne met heel wat foto’s ter illustratie. We konden ook het verschil vaststellen tussen de slaapzalen van vroeger en nu en de moderniseren van de wasgelegenheden.
Het was een mooi einde aan een vermoeiende dag, maar ik zie het mij volgend jaar terug doen. Maar dan misschien met een monument (of twee) minder?
© 2007 GENTBLOGT VZW
Chapeau, mij is het niet eens gelukt om ook maar één monument te gaan bezoeken.