RSSVier pogingen tot zelfmoord na chatsessies
Vier Gentse jongeren hebben geprobeerd zelfmoord te plegen nadat ze elkaar hadden opgejut tijden het chatten op internet. ,,De chatvrienden spraken met elkaar over zelfmoord zoals over het veranderen van T-shirt”, zegt de moeder van een 17-jarige Gentse jongen, die zich vier keer probeerde te verhangen. Alle pogingen mislukten.
Lees meer bij De Standaard
© 2008 GENTBLOGT VZW
Een beangstigende evolutie……
Eerder deze week stond er in de pers al een verhaal over chatvrienden die allemaal na mekaar zelfmoord pleegden http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland/article/detail/144425/2008/01/23/Wales-bezorgd-om-mogelijke-zelfmoordrage.dhtml
De virtuele wereld slokt blijkbaar sommige jongeren zodanig op dat ze alle realiteitszin verliezen.
Onbegrijpelijk…
beste jan, wat is daar nu zo uitzonderlijk aan? ok, het medium is veranderd, maar collectieve zelfmoorden hebben altijd bestaan. van in de oudste geschriften komt het voor. vrouwen die massaal de rotsen afspringen, steden die zich zelfmoorden, geloofgemeenschappen die de vuurdood kiezen, communes die samen vergif drinken, je kan het zo gek niet voorstellen.
en nu, omdat er een paar pubers via chats ook besluiten hetzelfde te doen, groot nieuws.
in belgie plegen, na denemarken, als ik me niet vergis, het meeste mensen zelfmoord. daar is bijna nooit aandacht voor. een paar duizend per jaar.
waarom is dat? zou onze toch zo zorgzame samenleving hier toch een steekje laten vallen? zijn die mensen aan hun lot overgelaten?
de laatste maand hebben we hier een golf van zelfmoorden. vele oogsten zijn bevroren, boeren zonder geld, oude mensen zien het niet meer zitten van de kou, en de last voor hun kinderen, jonge mensen zien de toekomst niet meer zo rooskleurig in, velen kunnen hun schulden, gemaakt op het vooruizicht van de grote boom, niet meer afbetalen, maar niemand helpt ze.
natuurlijk moet je die kinderen van dat tokkelding af houden, kijken wat ze vertellen. maar welke ouder doet dat? ‘s avonds moe van het werk, al blij dat je naar hun rapport kan kijken, laat staan dat je nog die p.c. gaat nakijken.
ik zeg niet dat het de fout is van de ouders, verre van, in tegendeel zelfs, maar die pipo’s doen eigentlijk hetzelfde dan wij: wensen dat we alles hebben, en het meest ombereikbare eerst.
ik hoor het hem nog zeggen op tv.: ik wil een villa met zwembad en een mercedes voor de deur, en niet meer werken. hij had met moeite zijn lager middelbaar gedaan, en was nu 20. nooit gewerkt. en voor je iets verkeerd denkt, het was hier de zoon van een arbeider. brave mens.
als ons kinderen (mijn klein-) eens gewoon zich gaan bewust worden welke toekomst ze hebben, en daarbij niet gesteund door ouders of omgeving om positieve keuzes te maken, dan zullen deze stukjes nog veel in de krant staan.
Inderdaad de mentaliteit en het ingepompte: “je veux tout, et tout de suite” is een gevaarlijk spel. Als ouder niet aan meedoen! Ook de slogan in Parijs 1968: “il est interdit d’interdire” kent zijn grenzen, zelfs als liberaal weten we dat. Zeker in de ‘puberteitstijd’ moeten geleiders op hun post blijven.
gisteren een mailtje gehad van mijn zoon, 30j.
als puber had hij mij verweten dat ik hem, 3j, met zijn bordje, afgezonderde als hij niet at wat de pot schafte.
kindermishandeling en gebrek aan vaderliefde.
“aiko [zijn dochtertje van 3j] is nogal moeilijk met het eten. ik heb al een tafeltje en stoeltje in haar slaapkamer gezet. ja, papa ik weet het…..”
leuk toch, dat voorbeelden soms strekken, qua opvoeding toch. over de rest van mijn leven zullen we maar zwijgen.