RSSBest of patricia’s feesten
Het werden maar halve feesten, maar dat had ik u al uitgelegd, trouwens ik hoef me niet te verantwoorden. De dagen dat ik er was heb ik veel dingen gedaan en ook even veel dingen niet gedaan, maar dat hoort erbij. Ik ben niet naar de Vlasmarkt geweest, zelfs geen ene keer, zelfs niet rond middernacht, gewoon niet. Ik kan er ook niet aan doen, zonder Boomtown passeer ik daar gewoon niet. Maar u heeft dat wel gedaan en zo kon Hendrik deze fantastische HaHa bij elkaar fotograferen. Ik heb alweer geen wandeling gemaakt en ik heb alweer geen debat meegemaakt. Een mens kan niet alles doen en het is verlof, waar.
In mijn lijstje ontdekkingen schrijf ik in tegenstelling tot de rest van de redactie niet Bataclan. Ik vond het een hel ‘s namiddags, echt waar, al die kinderen met verwondingen die er rondliepen. Niet mijn ding. ‘s Avonds maak ik er graag een uitzondering op, maar al bij al ben ik er maar één keer geweest. Technisch gezien twee keer op dezelfde dag, één keer in de namiddag, één keer ‘s avonds. Nee, mijn ontdekking is de Ramblas. Een schitterend idee om de petitiekramen te vervangen door iets anders maar nog steeds wereldverbeterends. Ik zocht vier oude t-shirts uit mijn kast, oud als in dat-heb-ik-de-voorbije-twee-jaar-niet-meer-aan-gehad oud en ik kwam thuis met een groen topje, een rok die ik beter misschien toch eerst gepast had en een zonnig kleedje voor een petekindje.
Als muzikale hoogtepunten staan Erykah Badu en CocoRosie op Gent Jazz in mijn geheugen gegrift. En de reactie van mijn lieve wederhelft bij Dez Mona. De pleinen heb ik angstvallig links laten liggen, maar dankzij mijn collega-tekstschrijvers en fotografen heb ik toch het gevoel dat ik er bij was. Dank u, lieve mensen.
Culinaire tradities heb ik dit jaar volledig vergeten. Het werd een afscheid van het Magazijn en dat vond ik een beetje spijtig. Mijn lijstje theater en comedy is dit jaar ook op één hand te tellen. Een schitterende Vijf met de fameuze try-outs van vijf komieken of hoe u ze wil noemen. Echt waar: als redactielid werden we niet verplicht om deze voorstelling mee te maken. En natuurlijk kan ik de Legende van Woesterdam niet vergeten. Voor kinderen stond in het programmaboekje, maar misschien wordt het tijd dat ik af en toe eens kinderen van redactieleden ga lenen. Als dit het soort voorstellingen is die ze tegenwoordig voor kinderen maken, me likes.
Foto: Bruno
© 2008 GENTBLOGT VZW