RSSDe Propere Fanfare in Wales (3)
Onlangs kondigden wij aan dat de Propere Fanfare van de Vieze Gasten op woensdag 19 augustus naar Wales vertrok om daar tot 25 augustus muzikaal de boel wat op te vrolijken. Zij houden daarover een speciale blog bij, maar u, lieve gentblogtlezer, kan hun avonturen ook hier volgen. De Propere Fanfare te gast op gentblogt!
Dag 3: de apotheose (21 aug., nvdr)
OK OK OK, dit wordt moeilijk. Een omschrijving geven van wat we deze namiddag en avond hebben meegemaakt? Dat is eigenlijk niet te doen. Eerlijk gezegd? Dat is simpelweg niet onder woorden te brengen. Bon.
Het begon al in de namiddag.
Misschien beginnen bij het begin: in 2007 is een koor uit Wales op bezoek geweest bij de Vieze Gasten. Dit is hen zodanig goed bevallen dat ze de fanfare uitgenodigd hebben om hen een bezoekje te brengen in Wales. Hier dus. Speciaal voor dit bezoek heeft Nick, de dirigent van het koor, een nummer geschreven voor het evenement van vandaag. En als ik jullie vertel dat het al altijd de droom is geweest van dit koor om op die bepaalde plek aan zee te zingen, voor een publiek, dan weten jullie dat de fanfare dit absoluut waar wou maken en dat dit een zeer bijzondere dag is geweest.
Dus. De druk was enorm; onder andere om die reden is er zwaar gerepeteerd geworden om dit nieuwe nummer onder de knie te krijgen. Om 16h deze namiddag heeft de fanfare voor het eerst samen met een 60-koppig koor dit speciale nummer gebracht. Ongelooflijk, kippenvel. Als ik dergelijke dingen zie en hoor weet ik weer waarom net deze fanfare zo goed is. Yves, de 1e dirigent van de fanfare, heeft zijn mensen zo goed in de hand; kent zijn muzikanten zo goed … niet normaal. Yves spreekt met zijn handen en met zijn ogen. En iedereen begrijpt hem. Zo simpel. Maar zo complex.
Anyway.
Om 17h, le moment suprème: de wandeling eerst naar het uiterste punt aan de zee; pal tegen een klif waar je enkel kan komen bij laag water. Het koor opgesteld links, de fanfare rechts. In de rug de rotsen en de wand van de klif. Achter ons de zee. Wild als altijd hier. Het is eigenlijk niet voor te stellen als je er niet bij was. Uniek, gewoonweg uniek. Zelden zoiets puurs meegemaakt. ALLES was perfect: de muziek, het samenspel; het publiek, de zee, de zon. Alles. Wat kan ik daaraan toevoegen? De perfectie zelve.
Omwille van het opkomende water kon er uiteraard niet oneindig lang gespeeld worden. De tocht richting ‘dijk’ was euforisch. Het 1e drankje ook. Een toost op dit onwaarschijnlijk schoon gebeuren!
En het was nog niet eens 19h!
Tot zover deel 1, ik moet efkes adem halen voor ik de rest kan vertellen :)
Dag 3: de apotheose van de apotheose
Goh, ik ben niet echt klaar voor deel 2 but a girl has got to do what a girl has got to do.
Duuuuus *geeuw* here comes! Deel 2 van deze surealistische avond.
We hebben onderling geprobeerd om de avond te omschrijven, om onze indrukken te verwoorden. Maar we kwamen er niet uit. Verder dan een dwaas gegrijns is geen van ons gekomen. Tot er iemand de vergelijking maakte met de film ‘Black Cat, White Cat’, en de films van Kostorika (geen idee hoe je de naam schrijft, excuseert) maar dan 1000 keer straffer. Awel, als je dat bedenkt dan kom je zo ongeveer in de buurt van wat hier vandaag is gebeurd!
Na het optreden op het strand zijn we met zijn allen naar het dorp terug getrokken om de fameuze strandpicknick mee te maken. Meterslange tafels neergezet langs de huisjes aan de kustlijn. Zon, mensen, Abba uit de speakers en eten en drank. En de zee die almaar dichterbij kroop. Wild, dit was wild.
Het moet door de wind komen, dachten we op een rustig moment. De wind maakt de mensen hier zot. Positief zot welteverstaan. Er moet toch iets anders dan gewoon in je hoofd zitten om dit soort dingen te organiseren? Enfin, we komen er sowieso niet uit. ’t Was neig, ’t was on-ge-loof-lijk neig!!!
OK, that’s it for today, ik ga slapen. Mijn smoelken is verbrand. Tot morgen, knuffels voor onze volgers. (Y en L, voor jullie extra knuffel! x)
© 2009 GENTBLOGT VZW
Mna fy htrnfad yn llawngght o myswennnnd, nswathh dda !