RSS‘pubers bestaan niet’, het einde van iets vree maf
De pubers van ‘Pubers bestaan niet‘ hebben alvast niet te klagen over aandacht op Gentblogt, zoveel is duidelijk. Ik ben dit weekend gaan kijken en ik vond het zeer goed. Als u ook nog wil gaan kijken dan heeft u pech gehad want het was de dernière (die overigens weken op voorhand was uitverkocht).
‘Pubers bestaan niet’ is een heerlijk uurtje onvolwassen energie, onnozeliteit, kwetsbaarheid. Die schaarse basiselementen zijn vreemd genoeg voldoende om de kijker in your face de betekenis van puberteit over te brengen, hoe dat eigenlijk voelt om puber te zijn. Ik werd meteen teruggekatapulteerd naar mijn eigen puberteit, al had de soundtrack daar soms ook iets mee te maken. Na de voorstelling waren mijn vrouw en ik over elkaar aan ‘t zeggen welke van deze pubers wij vroeger zelf zijn geweest, en we zaten er met groot gemak boenk op, het bewijs dat deze jongeren iets heel strafs hebben gedaan.
In april 2008 hield één van de actrices, de toen nog 14-jarige Koba Ryckewaert, hier op Gentblogt een dagboek bij over de laatste dagen vóór de première. Tot haar eigen verbazing werd haar gastblog op applaus onthaald in de commentaarzone. En ikzelf las er de tot nu toe grappigste zin ooit neergepend in een gentblogt-artikel, “fuck off / ik vind jullie lief enal / maar toch / steek voor de moment efkes gentblogt in u gat”.
Twee jaar en ook een wereldtournee — Once and for all we’re gonna tell you who we are so shut up and listen! — later, speelden de al niet meer zo puberjonge pubers van Ontroerend Goed dit weekend de aller-allerlaatste voorstelling in de Kopergietery waar het allemaal begon.
Op het theaterfestival van Edinburgh werd dit stuk bekroond met de Herald Angels Award, de Total Theatre Award en de Fringe First Award. Met die prijzen op zak gingen ze, tussen school en examens, op wereldtournee. Engeland, Italië, Amerika, Australië, … overal kregen ze lovende kritieken.
In The Guardian klonk het bijvoorbeeld zo:
We’re scared of them and scared for them. They make us think of their future, and our past. We’re spellbound – and they know it. The achievement of this remarkable event from Belgium is to put teenage on the stage. It’s not a play about adolescence, it is adolescence itself: making out, fighting, getting high, dancing, and defying its adult audience not to be utterly absorbed. Watching the show is like visiting the zoo – teens can seem like a different species – or perhaps the circus, as these 13 performers walk the tightrope between innocence and experience. But it’s us who feel giddy.
En in The Herald:
While this is quite possibly the most life-affirming, crazy, mixed-up show you're likely to witness this or any other year, there's also a realisation that the bright, beautiful sparks that light up the stage will never be that young again. Enjoy the moment while it lasts.
Gezien: zaterdag 3 april, 15u, Kopergietery
Een productie van: Ontroerend Goed & Kopergiety
Regie: Alexander Devriendt
Tekst: Joeri Smet en Alexander Devriendt
Met: Aaron De Keyzer, Barbara Lefebure, Charlotte De Bruyne, Christophe De Poorter, Dina Dooreman, Edith De Bruyne, Edouard Devriendt, Elies Van Renterghem, Febe De Geest, Helena Gheeraert, Ian Ghysels, Koba Ryckewaert, Nathalie Verbeke, aangevuld met: Nanesi Mensah Pee, Zeno Fieremans, Jorge De Geest, Fée Roels
Dramaturgie: Mieke Versyp
Scenografie en kostuums: Sophie De Somere
© 2010 GENTBLOGT VZW
Eén van de sterkste stukken die ik de laatste jaren zag.