Gentblogt

Gewoon Lies

dinsdag 4 mei 2010 10u25 | patricia | 5 reacties
Trefwoorden: de invasie, Lies Imschoot, Stof-e-ring.

Het moet ongeveer een jaar geleden zijn dat ik voor het werk naar Stockholm kon en er een paar daagjes extra kon blijven. Op zondag spoedde ik me naar Fridhemsgatan, waar volgens mijn reisgidsje een aantal hippere kledingwinkels gevestigd waren. Mijn verwachtingen waren niet meteen hooggespannen, want hip en ik gaan niet altijd samen. Maar in één van die winkels stond ik al gauw een heel leuk kleedje te passen, terwijl ik door de openstaande deur zicht had op het atelier van de ontwerpers. Er lagen stoffen op de tafel, er stonden een aantal naaimachines, maar er werd niet gewerkt. En ik dacht: “hoe leuk zou dat wel niet zijn om zoiets in België te hebben?” Gent zou absoluut het einde zijn.

Al langer kun je rondsurfen op zoek naar handgemaakte spullen op Etsy of dawanda, de Europese tegenhanger. Sinds kort is er ook de Invasie, een online shop met Belgische en Nederlandse talenten en vestiging in bijna Gent. Het platform wil jonge createurs kansen geven en hen aan het grote publiek tonen. Een jury bewaakt de kwaliteit van de producten. Ik ging hen een bezoekje brengen tijdens de Invasie van Brugge, en dan zit mijn inleiding er bijna op. Het was er razend druk (niet zo verwonderlijk dat er binnenkort een Invasie van Leuven zit aan te komen, ja ik wil ook een Invasie in Gent, maar dat komt wel). Het was er dus razend druk en dus lukte het niet om overal even lang te blijven staan. Ik was meteen onder de indruk van de ontwerpen van Lies Imschoot. Haar ontwerpen zijn klassevol, vrouwelijk maar gezien de drukte besloot ik genoegen te nemen met haar kaartje en later eens op haar site te kijken of haar te mailen ofzo.

Ik had de kleedjes in het echt gezien en ze bleven zo wat hangen in mijn achterhoofd. De zomer liet misschien lang op zich wachten, maar ooit… En ik wou voorbereid zijn. De foto’s die ik toen op haar site zag en wat ik in Brugge had gezien waren voldoende. Alleen zag ik niet meteen hoe ik mijn confectiemaat in haar ontwerpen kon wringen. Via mail verzekerde ze me dat dit geen probleem kon zijn. Ze maakt immers alles zelf, dus kan het ook wel wat langer of breder. Ik maakte een afspraak en bande de opmerking van Claire uit mijn hoofd. Na voldoende afleveringen van de Susannahs en Trinnies van deze wereld, zou het me toch wel lukken om iets te vinden, zeker.

Lies verwelkomde me vriendelijk in haar atelier in Gent en gaf me een uitgebreide uitleg over stoffen, modellen, kleuren. Het duizelde een beetje. Ik was een beetje op een slecht moment omdat er dat weekend net veel verkocht was en ze nog op nieuwe stoffen wachtte maar dat kon de pret niet drukken. Met een enorme stapel kleedjes stapten we naar een geïmproviseerd paskot. Het eerste wat ik aanprobeerde leek me meteen een kleine ramp, maar Lies verzekerde me dat de kleur van de stof daar voor een groot stuk tussen zat. Mijn confectiemaat viel gerust mee, verzekerde ze me. Ik was niet meteen overtuigd, de hele smalle kleedjes liet ik veiligheidshalve op de kapstok. Bij het tweede kleedje, in een donkere kleur die me wat beter stond, zag ik wat ze bedoelde. Het werd uiteindelijk een moeilijke keuze tussen twee modellen, ik hield zowel van het blauwe als van het rode en ze stonden me best ok. Maar ik hield ook wel van de groene kleur. Sowieso kon ik kleur en model kiezen. Het blauwe jurkje was mooi maar had geen rug, niet meteen handig om mee te gaan werken, tenzij ik het zou veroordelen tot een topje. En hoeveel dagen kan je in België een kleedje met open rug aan? Dus koos ik na lang overwegen, en zonder druk van Lies, het model van het rode jurkje. Ze keek in welke kleur ze nog voldoende stof had, maar ging de stad moeten intrekken, tenzij er in de nieuwe lading iets naar mijn goesting zou zitten. We spraken een paar kleuren af en ze ging me iets laten weten. Ik kon een week later een kleur gaan kiezen en nog een week later kreeg ik een smsje: mijn kleedje was klaar.

En nu wacht ik op mooi zomers weer om met mijn nieuwe kleedje in een toch wel onverwacht kleur (althans voor mij) rond te lopen.

Lies doet binnenkort mee aan Stof-E-ring en je zal haar ook op de markt op het Museumplein kunnen vinden. Meer hierover lees je binnenkort op je favoriete stadsblog.

© 2010 GENTBLOGT VZW