RSSDe overgang van Oud naar Nieuw in Antarctica: aflevering vier
Gentenaar Koen Meirlaan, leraar op de Sint-Hendrikscampus in Deinze, is mee naar Antarctica in het kader van het AHA-project. Hij blogt vanuit dat koude continent, en wil Gentblogt daarin laten delen. Zijn vorige post kon u hier lezen.
Terwijl ik dit schrijf zit ik deels gehuld in mijn pooloutfit. Mijn rugzak is gevuld met warme kleren, een dikke slaapzak, boterhammen, kaas, chocolade en warme thee. Voldoende om vierentwintig uren te ‘overleven’. We gingen immers vannacht vertrekken naar de kust om het schip uit te laden. Maar opnieuw slecht nieuws… het schip gaat maar moeizaam vooruit.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om de vierde blogpost te schrijven. Een korte blogpost omdat we elk moment kunnen vertrekken en omdat ik nog heel wat projecten voor op school wil afwerken, maandag start immers het tweede semester.
Tussen kerstdag en Nieuwjaar
26 december. 7u15 RRRRRRrrrrriiinng! De wekker doorprikt mijn dromen. Nu al uit dit warme bed stappen of nog even snoozen? De verleiding is te groot, ik kies voor de tweede optie. Om 7u45 of drie snoozebeurten later hul ik me in mijn koude kleren en ga ik ontbijten. Tussen zeven uur en acht uur is iedereen aan het ontbijten. De lunch is om 13u en avondmaal om 21u. Dat levert tien werkuren per dag op. En ze worden ten volle benut: ingenieurs, mecaniciens, wetenschappers… zijn elk op hun terrein volop bezig, wat een bedrijvigheid! Ik help waar mogelijk en steel met mijn ogen om zoveel mogelijk bij te leren. In volgende blogposts zal ik de afzonderlijke functies uitgebreider beschrijven. 19u, tijd voor een briefing door de helikopterpiloten. Florian legt in ‘broken English’ uit waar we moeten op letten. De witte sneeuwvlaktes blijken nog niet gemakkelijk om op te landen want er waait heel wat sneeuw op waardoor de zichtbaarheid enorm afneemt. We overlopen ook alle noodprocedures in de hoop dat we deze nooit nodig hebben… De helikopters zitten op het schip en dienen voor de Duitse geologen. We houden continu de positie van het schip in de gaten en hopen vannacht te kunnen vertrekken.
27 december. Helaas, geen beterschap wat de Mary Arctica betreft. Het schip beweegt amper. Onze kok David Rigotti probeert creatief om te springen met wat er nog in de diepvries zit. Maar zoals je in de vorige blogpost kon lezen zijn ook de verse groenten en fruit niet geleverd. Door de vertraging van het vliegtuig in Kaapstad waren de Russen zo vriendelijk geweest om deze verse producten in de koelkast te bewaren. Ze vergaten deze enkele dagen later in het vliegtuig te laden waardoor ze dus nog in Kaapstad liggen.
Vandaag ga ik op pad met de staff. Alain Hubert, Gigi en field guide Benoit springen mee de skidoo op om ‘waypoints’ uit te zetten. Dit zijn ‘stokken met vlaggetjes’ die als herkenningspunten dienen, ze hebben een vaste positie zodat ze via GPS kunnen teruggevonden worden. Zo stippelen we dus de route uit die de Duitse geologen later zullen volgen en bieden we een zekerheid in geval van mist. Door de enorme sneeuwaccumulatie van de laatste maand ligt de Gunnestadbreengletsjer er erg goed bij en kunnen we dus aan grote snelheid over de ijsvlakte rijden. Magisch. Wat een uitzicht!
Op de terugweg stoppen we in Smalegga. Dit was een kampplaats van de Belgen in de jaren vijftig. Er is nog heel wat materiaal te vinden. Het gaat om touwen, restanten van een slee, jerrycans, een boek… Allemaal ondergesneeuwd en daardoor goed bewaard. Zodra we terug zijn in de basis, controleren we onmiddellijk de positie van het schip, maar nog geen beterschap.
29 december. Nog steeds in standby modus! Vandaag bundelen we de krachten om de zonnepanelen sneeuwvrij te maken. Na de Antarctische winter zijn deze panelen geheel of gedeeltelijk bedekt met sneeuw en ijs. Toch een huzarenstukje om deze sneeuwpakketten te verwijderen. Zweten bij -17 graden Celsius, toch een bizar gegeven. Een deel van de zonnepanelen zullen we verplaatsen naar een plek waar er minder sneeuwaccumulatie is. Het zicht blijft adembenemend en geeft ons nieuwe moed om nog enkele tonnen sneeuw te verwijderen.
31 december. Detective dag!
Het weer is niet goed. Koud, winderig en mistig. Toch trekken we erop uit. Na enkele dagen terreinverkenning kan ik voor de eerste keer met de Duitse geologen mee op stap! Vijftig minuten op skidoo dwingt me toch om even te controleren of ik nog alle ledematen bezit en of ik geen oor of vinger ben verloren onderweg. De geologen gaan als ware detectives te werk. Ze onderzoeken stenen met een geologisch kompas, nemen stalen, proeven en ruiken, richten het vergrootglas op de stenen en noteren alles in hun veldboek. Bij het fotograferen van stenen geven ze telkens de verhouding aan door een lensdop, potlood of kompas naast/op de steen te leggen. Ik ben blij te zien dat mijn cursussen over geologie weer tot leven komen. In een volgende blogpost zal ik hun werk uitgebreider beschrijven.
Oudejaarsavond!
Zelfs deze avond wordt er tot 20u gewerkt! Tijdens het avondmaal blijkt al snel dat het een gezellige avond gaat worden. De verschillende nationaliteiten zitten aan verschillende tafels en er is een heerlijk maal van onze kok (voorgerecht: carpaccio, hoofdgerecht: eend met heerlijke puree en peertjes en als dessert: tiramisu met rode bessen). Als bij toeval speelt er zich aan de horizon een schimmig schouwspel af tussen de wolken en de zon. Iedereen gaat het dak van het station op en probeert dit schouwspel te vereeuwigen op foto, wat onmogelijk blijkt. Klokslag twaalf uur, in volle zon ontkurken we de champagne. Gek gevoel te weten dat er ondertussen in België overal vuurwerk knalt en miljoenen sms’jes rondvliegen. Hier aan de andere kant van de wereld gaan we verder de ‘nacht’ in. In de slideshow kan je zien dat het even om een party-station ging!
1 januari 2012
Aan het ontbijt blijkt al snel dat het een rustdag wordt. Velen slapen nog een beetje uit, niet te verwonderen als je hoort dat sommigen gingen slapen op het moment dat anderen ontwaakten ;-)
Windstille en zonnige dag! Perfecte omstandigheden om de ULM uit de stal te halen. Dit ‘Ultralicht Motorluchtvaartuig’ belandde hier naar aanleiding van dit kunstproject van Wim Tellier.
Blijkt het ondertussen weer een lange blogpost te zijn en dan heb ik nog zoveel zaken niet besproken. Ik ben alvast erg benieuwd naar de traverse naar de kust. Een nieuw avontuur, spannend!
Via deze weg wens ik iedereen een fantastisch 2012. Droom, durf en doe! Ik maak aan den lijve mee dat dromen uitkomen!
Vele groeten
Koen
© 2012 GENTBLOGT VZW