RSSDe man zonder eigenschappen: de misdaad
Vrijdag was het dan tijd voor het derde deel van de trilogie De man zonder eigenschappen van Guy Cassiers en Het Toneelhuis. Ik probeerde me de vorige voorstellingen voor de geest te halen. Ik herinnerde me vooral de mooie decors en kledij, een stevige portie tekst en een fantastische cast. Het verhaal kon ik moeilijker reconstrueren, maar ik vertrouwde op het programmablaadje. Bovendien was ik er van overtuigd dat je de voorstelling ook wel op zich zou kunnen zien. En dat bleek ook zo te zijn.
De cast keer was deze beperkt tot twee spelers en vier personages. Zoals ik reeds had kunnen weten stond Moosbrugger die in de vorige delen regelmatig ter sprake kwam centraal. De moordenaar van een anonieme prostituee neemt het woord. Hij minimaliseert de gruwelijkheid van zijn daden en ziet een politiek spelletje achter zijn vonnis. Zij brengt haar versie van de feiten. Misschien wat koel en feitelijk, maar daarom niet minder tot de verbeelding sprekend. Ook de schrijver zelf, Robert Musil komt aan het woord. Hij heeft De man zonder eigenschappen nooit afgewerkt, waardoor Yves Petry zich niet hoefde te houden aan een adaptatie van het boek maar voluit kon gaan. Hij vermengt het verhaal van de moordenaar met het liefdesverhaal van Musil en Herma. Speelt de schrijver een rol in haar dood?
Mijn verwachtingen voor een groot toneelstuk met veel personages en een schitterend decor werden slechts ten dele ingelost. Begrijp me niet verkeerd, ik heb enorm genoten van het derde deel. Het was enigszins vreemd om het nu met een beperkt aantal spelers te zien, maar tegelijk klopt het plaatje perfect. Johan Leysen en Liesa Van der Aa zorgden voor een stevige portie teksttheater. Ik merkte net als bij de vorige keren dat ik soms moeite moest doen om bij de tekst te blijven. Ook nu kwam de afleiding, al klinkt dit veel te oneerbiedig, van de staaltjes technologisch vernuft. Er wordt gespeeld met video en ook een nieuwe techniek die de gezichten van beide acteurs vermengt. Liesa Van der Aa zorgt bovendien voor de nodige geluidseffecten, met haar viool en stem. Maar de tekst blijft centraal staan en er zijn zo van die momenten dat je denkt, “dit moet ik onthouden” of “daar wil ik het straks over hebben”.
Het stuk vraagt wat van de toeschouwer en zo heb ik het wel eens graag. De personages vloeien als het ware in elkaar over en het was goed om het beetje uitleg op voorhand te lezen, wat wel vaker het geval is bij de stukken van Guy Cassiers. Hoewel het geheel relatief statisch oogt, de acteurs bewegen niet zoveel over het podium, krijg je absoluut niet die indruk. Dit was een sterk staaltje teksttheater in een modern, technologisch kleedje. Spijtig dat een triologie maar drie delen telt.
De man zonder eigenschappen: de misdaad van Guy Cassiers/Toneelhuis, gezien op 2/11/12 in Vooruit
© 2012 GENTBLOGT VZW