RSSMijn GF2010
Als ik dit schrijf is het de laatste dag van de Gentse Feesten, vanavond zou er nog van alles kunnen gebeuren dat dit overzicht niet zal halen, maar dinsdag start voor mij het tweede, buitenlandse en offline deel van mijn vakantie. De eindbalans van deze editie is voor mij althans sowieso positief, daar twijfel ik niet het minst aan. En ik hoop voor u hetzelfde…
Dus tijd voor een terugblik, onder lichte druk van de redactie. Vreemd genoeg begint die voor mij ergens begin juli. Het juni-examens-vakantie-gevoel was bij mij ondanks het goede weer lange tijd afwezig gebleven en ik was ook niet meteen enthousiast voor de feesten. Maar… eens te meer blijk ik een beetje Gentser te zijn dan ik zelf besef en met het aanbreken van de julimaand kwam ook dat gevoel, elke dag een beetje meer, tot het meer dan tijd was dat die feesten begonnen. Ik had nog een drukke periode op het werk voorspeld en het programma van Gent Jazz was nu niet meteen 100 % mijn cup of tea. Al ben ik wel op de Bijlokesite geweest voor Norah Jones, om vast te stellen dat ze live even braaf klinkt als op haar cd’s.
De vooravond van de feesten staat het in de media vol met lijstjes en strategieën om tien dagen feestgedruis te overleven en steevast word ik daar wel ergens mee geconfronteerd. Wel, ik heb mijn eigen strategie, als je het zo wil noemen ten minste, en elk jaar is die wel een beetje verschillend. Geen Gent Jazz dit jaar, en ook geen MiramirO, ondanks het feit dat ik dit jaar wel degelijk verlof had. Ik heb de namiddagen tijdens de week eigenlijk, op een enkele uitzondering na, rustig met een boekje op mijn terras doorgebracht. Historische fictie à la Gregory Philippa, een vrouwending, denk ik. Het laatste weekend heb ik me wel laten verleiden door een wandeling door het centrum, maar daar zat het gezelschap voornamelijk voor iets tussen. En het werd: iets met water in de Gandastraat, Chrysalis,… de kleine dingen die MiramirO zo leuk maken, zeg maar.
In de Brugse Poort bevestigde Chokri Ben Chikha de heldenstatus die hij bij mij heeft sinds ik hem min wuvvetje, in het Frans boventiteld, hoorde zeggen in de KVS, met andermaal een schitterend verhaal over dagdagelijkse verhalen en de wereldproblemen.
En ook de avonden zijn best rustig verlopen, wat afspreken met vrienden, lekkere ravioli gaan eten,… Ik had me nochtans voorgenomen om het krieken van de dag bij te wonen van op de legendarische Vlasmarkt, maar op de vooravond van de nationale feestdag is dit allesbehalve een goed idee. Ik zou ondertussen beter moeten weten, dus werd het elke avond wel 2, 3, 4 en zelfs 5 uur, maar het ochtendgloren was aan mij niet besteed. Volgende keer, misschien beter?
Muzikaal was Boomtown alvast een voltreffer van formaat. Een volwaardig festival met diverse podia binnen de Gentse feesten. Uitschieters? Met plezier had ik twee drankbonnetjes over voor een schitterende Dez Mona en DAAU.
En ja, van die laatste is geen verslag te lezen op Gentblogt. Er was al zoveel te lezen en dat dankzij de vele vrijwilligers die schreven en foto’s namen en natuurlijk, Michel die ervoor zorgde dat alles online geraakte in het goede formaat. Muzikale verrassingen? Ook al eentje zonder verslag: Jelle Cleymans op het Laurentplein, niet mijn keuze maar ik had die dag weinig te zeggen (en ik vond het ook niet erg eigenlijk) en al bij al een meer dan aangename muzikale verrassing met “Shakespeare & motilium” als topper, als je het mij vraagt. En ook in het lijstje verrassingen: zelfs een West-Vlaamse hast kan met zijn gat staan schudden! En dit zelfs twee maal met dezelfde set, maar het is hem uiteraard vergeven.
Maar he, spreek me gerust tegen want dé uitspraak van de Gentse feesten 2010, ook al wat mij betreft, komt van Walter De Buck: “Gentenaars zijn beuzakken, toch de helft van de tijd, en als ze het niet zijn, zijn ze ziek.”
© 2010 GENTBLOGT VZW
of hoe onverwachte dingen vaak de leukste zijn…