RSS‘t Is toch iets…
‘t Is toch iets, een mens gaat eens voor zijn plezier een foto nemen, op 11 juli 2009, tijdens een concert georganiseerd door Trefpunt in de Sint-Jacobskerk. Een mens denkt dan niet verder aan wat daar allemaal kan uit voortvloeien.
Hoor ik net voor het concert: ‘Meneer, kan u hier niet een paar foto’s nemen voor mij, want de batterijen van mijn toestel zijn plat, en we zouden toch wat foto’s willen.’ ‘Maar natuurlijk, meneer De Leeuw (Guido), als ik u daar een plezier kan mee doen. Mag ik dan ook even op het oksaal?’ Voor ik het wist stond ik in de organist zijn ogen te flitsen (beginnertjes doen dat immers) en moest ik opletten om geen hobo’s, klarinetten of andere blaasdinges omver te trappen.
Als een brave jongen breng je dan je foto’s proper binnen en krijg je uit dankbaarheid een frontstagepasje voor de Gentse Feesten die een week later startten. Gelukkig als een kind ben je dan natuurlijk, zonder in het gewoel te moeten staan foto’s kunnen nemen van wereldsterren als Willem Vermandere en Raymond.
Maar frontstage loop je ook niet alleen natuurlijk. Er was daar nog zo’n brave man, Thierry Lammertijn, die ook aan het fotograferen was. Blijkt hij van Gentblogt te zijn en vraagt me na een paar dagen nachten als het me niet interesseert om voor hen wat te doen. Ik ben wel niet Tom Waes, maar op zo’n vragen zeg ik zelden neen en een jaar later zat ik op een voorbereidende Gentblogt-vergadering in de Vooruit.
Guess what. Die Gentse Feesten regelt een mens zijn vakantie naar de Feesten, host een mens van concert naar toneel naar straatvoorstelling, zit die mens tot een stuk in de nacht foto’s te selecteren en te editeren, en valt die mens uit zijn bed als het tijd is om weer naar Gent te vertrekken. Allemaal om u, de Gentblogtlezers, te plezieren (en vooral ook hemzelf, twijfel daar niet aan).
En toen begon het eigenlijk maar pas. Want Gent bruist cultureel nogal hard en tussen twee Gentse Feesten door is er altijd wel iets te doen wat door mijn sensor kan worden gevat. Is het niet op straat (of onder de stadshal), dan is het wel in het Huis van Alijn, of in Herberg Macharius, of in de Gruut, of bij de Vieze Gasten of waar dan ook. En dankzij de Gentblog spin-off, Gratis in Gent, zijn veel activiteiten perfect op te volgen. Maar over dat probleem schreef ik een paar maanden geleden al.
En zo gaat het al een poos door. Maar het is plezant. Die mens van hierboven heeft ondertussen een hoop andere mensen leren kennen, je wil gewoon niet weten hoeveel, zowel binnen als buiten de Gentblogtsferen. En voor je het weet heb je een collectie foto’s van hier tot in Tokyo over allerhande Gentse activiteiten, festiviteiten en frivoliteiten, waarvan hier een heel kleine selectie.
© 2015 GENTBLOGT VZW
Het was leuk om op jou beroep te kunnen doen of gewoon mee uitgenodigd te worden omdat je nog een schrijver zocht.
Jij was mijn eeuwige Gentblogt-fotograaf. Leuk duo gevormd. En met onze partners erbij waren we een heus kwartet.