Gentblogt

Het mysterie van het enigma van het geheim van Gentblogt

dinsdag 10 februari 2015 9u01 | Huug | 7 reacties
Trefwoorden: Afscheid van Gentblogt, Gentblogt.

Ah, Gentblogt, dat waren nog eens tijden! Zet u neer in een comfortabele stoel, een zakje chips, nootjes en uw favoriete borrel erbij en geniet. Nonkel Huug zal u het een en het ander uit de doeken doen uit de rijke maar helaas & jammerlijk veel te korte verschijning van het internetfenomeen Gentblogt. Later zullen uw kleinkinderen nog vragen hoe het nu zat met die legendarische website dus let goed op. Gentblogt was vanaf ongeveer 2005 gedurende twee jaar mijn speeltuin. Ik werkte ‘s nachts in de control room bij een grootbank in Brussel als netwerkbeheerder, alleen was dat netwerk zo robuust dat er de hele tijd geen hol te doen was en ik me volledig kon uitleven op mijn blog en bij uitbereiding op Genblogt.
Er zijn veel “schrijvers” geweest voor Gentblogt en iedereen had zo een beetje zijn specialiteit en het mijne was zever in pakjes en lolletjes verkopen. Het liefste van alles deed ik in mysterieuse mysteries, complotten, enigma’s, geheimen en raadsels. In bladvulling was ik ook heel sterk al zeg ik het zelf. Ik ga beginnen met het prille begin:

Het artikel waarin ik helemaal de smaak te pakken heb gekregen, begon met een onschuldige oproep:

Yves De Bruyckere nam een kijkje op het Sint-Annaplein en bemerkte er een geheimzinnig landhuis dat niet zou misstaan in een thriller van Jef Geeraerts. Yves schreef ons: “Wie kent het verhaal van dit mysterieuze pand tussen Keizer Karelstraat en Brabantdam? In mijn verbeelding staat het al 20 jaar leeg… Er hangt een zeer beleefd bordje aan de poort. De dakgoot zal vermoedelijk binnenkort crashen.

De rest moet u in de commentaren maar lezen, het werd een spannende thriller met veel achterklap en geroddel, heerlijk! Een lezer wou dat ik me zou opofferen voor de goede zaak en schreef:

Als Huug nu eens aanbelt of aanklopt (als ze echt zo gierig zijn) aan dat huis met de vraag ” Ahwel , hoe zit het hier ?” dan zou het pas echt interessant worden. Als hij niet weerkeert zullen we de politie verwittigen.

Ja leuk hoor, een beetje kamikaze gaan spelen… maar daarmee was de toon gezet, de commentaarbox ontplofte zowat en het spel was vertrokken, ik was verkocht. Niet veel later kroop ik in de huid van Sherlock Huug die het allemaal eens ging uitzoeken voor Gentblogt. Het gekke was dat dit wonderwel ook lukte. Als ik aan de telefoon zei dat: “Het is voor op Gentblogt”, dan waren dàt de vijf magische woorden die alle deuren (en monden) lieten opengaan. Een onderzoek drong zich bijvoorbeeld op naar de bestemming van het gebouw vlak naast het nieuwe, vers gebouwde justititiepaleis, in de volksmond al gauw “Het Duivenkot” genaamd:

Eerste onderzoeksdaad van de rogatoire commissie te Gent (zeer ver zijn we niet geraakt, vergeet exotische stranden): de telefoon oppakken. Bellen met het architectenbureau Beel & Achtergael aan de Ajuinlei.
— Met Beel & Achtergael?
We leggen onze penning van Gentblogt voor en sommeren onmiddelijke uitleg over wat er nu van ‘het duivenkot’ is. Gestommel aan de andere kant van de lijn. Na enige tijd:
— De heer Lieven Achtergael laat weten dat U daarvoor beter contact opneemt met de Regie der Gebouwen in de Savaanstraat.
Nog steeds geen aanwijzing of verklaring. Maar we hebben een spoor. Op internet onmiddelijk het telefoonnummer gevonden van de Regie. Hebben we U al gezegd, beste lezers, dat het internet een fantastisch opsporingsinstrument is? Bij deze.

Helemaal lyrisch werd ik bij het zien van de nieuwe afvalemmers die er op een dag in het station Gent Sint-Pieters werden geplaatst:

Oplettende bezoekers van het station Gent Sint-Pieters zullen het vast wel al gemerkt hebben: de afschuwelijk lelijke, lompe, geeloranje vuilniscontainers die overal in het station stonden zijn sinds begin deze week vervangen. In de plaats werden er mooie, ranke, elegante, discrete, diepblauwe modellen gezet die me meteen deden denken aan de “litter bins” die British Rail gebruikte tot eind de jaren ’80. Ha, nostalgie! Mijn eerste pasjes – op een eiland, in de Folkestone Harbour Railway Station op weg naar London Victoria waar ik de postpunk-scène ging verkennen. Happy times!
Daar zag ik die afvalkorven voor het eerst, helemaal in stijl met het mooie melancholisch aandoende Victoriaanse stationsgebouw – en zijn ze voor mij voor eeuwig verbonden aan “Good ol’ England” en mijn voorbijgevlogen jeugd. Snif. Toch raar dat een mens aan gelukkige(r) tijden, dingen associeert, in mijn geval: vuilnisbakken.

In: Het geheime mysteriecomplot van de “Rode Draad”! was ik helemaal op dreef, het werd een lang artikel dat ik in drie stukken moest opdelen. Lachen!

Geachte redactie van Gentblogt,
Deze namiddag was ik op wandel in de kuip van Gent en tot mijn verbazing en verwondering zag ik op de Hooiaard, Groentenmarkt, de Vleeshuisbrug en zelfs over het water naar de Kraanlei enkele rode elastieken draden op de grond genageld (en zelfs over het water). Bijzonder intrigerend. Wegens tijdgebrek kon ik start- noch eindpunt van die rode draden volgen, maar het is me wel een mysterie. Leken me op het eerste zicht over echt lange draden te gaan. Een nieuwe stunt van het Huis van Alijn? Een scoutsspel? Bovengrondse adsl-lijnen? Een tv- of radio-speurspel? Een alternatieve stadswandeling van Toerisme Gent?
Afijn, een absoluut fait-divers, maar misschien wel leuk voor de lezers als jullie daar eens een aan jullie eminente speurders/auteurs hierop kunnen zetten.
(…) Kijk, dat moeten ze ons geen twee keer vragen! Mijn pijp, vergrootglas en notablok meegegrist, Sherlockpetje opgezet en een halfuur nadien waren we (ik en mijn lintworm) aanwezig op de crimescène. En inderdaad, ter hoogte van de kruising aan de Korenmarkt en de Hooiaard vonden we die mysterieuze draad al. Op straat. Vastgenageld. Zomaar.

Deel twee ging op hetzelfde elan verder:

Een knappe verkoopster aanhoort mijn vraag en voor ik ze helemaal kan stellen komt met veel gedruis uit de achterkamer de eigenares tevoorschijn: “Die rode draad! Mijnheer, niemand weet wat het is, het is een compleet mysterie! Ze zijn voor De Lijn een tijdje geleden een grote put komen graven aan het Vleeshuis en ook daarna aan mijn voordeur. Eerst twee meter diep en ze moesten tot zes meter gaan, maar dat gaat niet want ik heb Gotische gewelven hieronder. Nu zijn ze een put aan het graven op de Groentenmarkt zelf!”
“Kijk, ik ben zelf nogal nieuwsgierig en ik heb aan de mannen van de Stadswacht gevraagd of zij van meer wisten. Ze zijn het gaan vragen op het stadhuis en toen ze terug kwamen wisten ze me te vertellen dat n-i-e-m-a-n-d op het stadhuis er iets vanaf weet. Zelfs niet op het stadhuis, stel u dat eens voor zeg!

Om te eindigen in een machtige, bijna poëtische, apotheose & slot:

…”De draad heeft ongetwijfeld iets te maken met de werken die op de Groentenmarkt worden uitgevoerd. Noch de Stad, noch De Lijn, noch Imewo weten echter exact welke werken daar aan de gang zijn. Dus blijft het ook een mysterie wat de rode draad rond de Groentenmarkt ligt te doen“… Haha, maar niet langer voor ons en alle lezers van Gentblogt! Op het einde van dit artikel zal u er alles over weten. Snif, en dat is eigenlijk wel jammer want het werd juist zo spannend.

Na de stukjes over de Rode Draad kon mijn reputatie niet meer stuk en heb ik mezelf en de lezers op regelmatige tijdstippen vermaakt met wat in 2007 vrij nieuw was: raden wat er op satellietbeelden staat. Beelden van Gent natuurlijk en meer bepaald van lezers hun achtertuin en openstaande slaapkamerramen, succes gegarandeerd!

Sidder en beeft gij allen en leg u maar al te bloeden want sinds een tijdje ben ik in het bezit van het “Alziend Oog” van de Illuminati! Het oog dat ziet zonder gezien te worden. “Is Huug nu helemaal kirrewiet geworden?” vraagt u zich in koor af. Welneen, niet ongerust worden, ik ben zo geboren. Het zit zo. Begin deze maand heeft Microsoft een aantal grote steden driedimensionaal beschikbaar gemaakt via zijn online kaartenboek Live Search. Je kan de luchtfoto’s zodanig vergroten alsof je 20 meter boven de grond hangt! Tot mijn grote vreugde is Gent ook hoog en droog (huug en druug, heeft u ‘m?) vanuit de lucht te verkennen en heb ik ondertussen in alle bad- en slaapkamers van mijn ex-lieven zitten koekeloeren. Een uitgebreid en tijdrovend werkje. *Kuch* Omdat ik tijdens mijn speurtochten vanuit de lucht een heleboel plekjes heb ondekt waarvan ik het bestaan niet wist ga ik u, beste lezers, iedere vrijdag een luchtfoto voorleggen met de gekende vraag: “Waar in Gent?” Om het toch een beetje deftig te houden ga ik me beperken tot openbare gebouwen. Dit is echter geen belofte, wat niet is kan nog komen… Ja, Jean-Marie De Wulf, ik heb u daar wel zien liggen bij uw maitresse in een zwembad in die villa in Latem, maar dat blijft onder ons natuurlijk!

Het netwerk van de grootbank was onverwoestbaar, dus aan mij heeft het niet gelegen, edoch de bank zelf liep op de klippen ergens in het najaar van 2007 en toen moest ik werk zoeken, echt werk. Mijn bijdragen aan Gentblogt kwamen op een laag pitje te staan, lezers vluchtten eerst met mondjesmaat maar alras massaal naar Facebook en nieuwe lichting medewerkers kwamen aan boord van Gentblogt en dus besloot ik met pijn in het hart maar met een stevige klapper de scène te verlaten, namelijk met de bekendmaking dat het beeld van Jacob Van Artevelde op de Vrijdagsmarkt een kopie is van het echte beeld dat in de jaren ’80 werd verpatst aan rijke arabieren.

Ik weet niet of u dat gevoel ook heeft liefste lezers, maar als er ergens een rommelmarkt is dan krijg ik een onweerstaanbare drang en moèt ik daar naartoe, ik word er heen gezogen als een magneet, als een vlieg naar stroop, als Tom Boonen naar de eindlijn. Ik word ziek en voel me mottig als ik er niet kan zijn omdat ik denk dat ik “de vondst van mijn leven” zal missen.
“Ah, en hoe lopen de prondelaffaires? Al goed verkocht dit jaar?” vroeg ik aan Romeo, mijn vaste leverancier van sigarenbandjes. “Mwah, ik voel dat het crisis is, de mensen kopen veel minder rap als vroeger, ik heb alles in de solden moeten zetten anders schuift er niets. Ja, ik geef nu afslag, hoe moet ik anders mijn standgeld betalen? Het is dit jaar alwéér duurder geworden, vraag het maar aan mijn vrouw.” Julieta knikte…
(…) Edward en ik hebben het origineel jaren geleden verkocht aan een sjeik uit Dubai. Tjok wijst daar nu naar de richting van Mekka. Tijdens de bouw van de parking hebben we het ding omgewisseld door een exemplaar gemaakt uit composiet van hoogwaardig carbon met een dikke laag Hammerite metaalverf erop. Geen hond die het tot hiertoe gezien heeft.

En hiermee zijn we aan het einde gekomen van een decennium Gentblogt, hoort… de eindgeneriek loopt al, er zijn nog vele smeuïge en sappige verhalen die ik zou kunnen vertellen over wat er achter de coulissen en tijdens (nachtelijke) redactievergaderingen is gezegd en geschreven en in de prullenmand gesmeten maar het geheugen op mijn leeftijd begint te haperen, eh ja, helaas en misschien maar goed ook. Echter, niet getreurd want aan alle goede films en verhalen komt een vervolg! Gentblogt is gedaan, leve Gentblogt!

P.S.: Wist u trouwens dat de oprichters van Gentblogt allemaal schatrijk zijn geworden? Connecties met hogere sferen, de cenakels van de macht. Weet u waarom Gentblogt de bijnaam sossenblog heeft gekregen? En waarom schreven ze eerst Gent.blogt en daarna Gentblogt? Weet u wel de wàre reden waarom ze ermee ophouden? Weet u ook wat het geheim van target=_blank is en waarom de links op Gentblogt mordicus op dezelfde pagina’s opengaan waarop u aan het lezen bent en aldus de lezers met horden tegelijk doet wegvluchten? Sommige geheimen moet een mens meenemen tot in zijn graf… Motus et bouche cousue.

© 2015 GENTBLOGT VZW