zondag 4 januari 2015 8u33 |
Podium en Cultuur |
ElsS |
Voorlaatste dag van de kerstvakantie, laatste dag van het Spekkenfestival. Helaas komt er aan mooie liedjes veel te gauw een eind. Maar voor dat eind gekomen is, toch nog een mooie voorstelling om mee af te sluiten. Ook deze keer een voorstelling uit Nederland, maar met een Gentse touch want Luk De Bruyker stond in voor de regie.
Kus gezocht vertelt het verhaal van Loes, een klein meisje dat een beetje boos wordt wanneer mama haar geen kus komt geven en geen verhaaltje voorleest omdat ze nog bezig is met de baby. Loes vindt het allemaal niet leuk meer, ook haar boek en haar knuffels niet want alle aandacht gaat toch maar naar die baby. Vermoeid valt ze toch in slaap maar wanneer het zandmannetje langs komt, brengt hij met slaap ook een hele fantasiewereld die tot leven komt.
Het grootste deel van het ver haal wordt er gewerkt met black light wat zorgt voor heel mooi effecten (maar foto’s maken sterk bemoeilijkt en het ook de setting zou verstoren). Eén voor één komen verschillende figuren tot leven: de krokodil uit het favoriete boek van Loes, haar knuffelezel, haar eerste knuffelbeer, … maar dan komt er ook een grote draak die Loesje ontvoert. Wie zal haar redden? Lees verder…
zaterdag 3 januari 2015 13u53 |
Podium en Cultuur |
ElsS |
Meandertaal is een nieuw Vlaams figurentheatergezelschap, Still is hun eerste productie: een volledig woordenloze voorstelling.
Het verhaal gaat over Bruno, een wonderlijke jongen met een rijke fantasie. Dankzij die fantasie kan hij samen met zijn buurmeisje de oorlog overwinnen. De ballonnen worden bommen, de ogen verrekijkers waarmee de waanzin wordt verjaagd. Het verhaal is bij momenten behoorlijk donker maar er blijven toch lichtvoetige elementen aanwezig.
Lees verder…
vrijdag 2 januari 2015 13u25 |
Muziek |
Wouter De Sutter |
Gent lijkt een verrassend vruchtbare bodem te zijn voor stoner rock. Het enige zand dat in deze contreien enige woestijnachtige ambities mag koesteren bevindt zich – in bescheiden proporties dan nog – aan de Blaarmeersen maar dat staat een grote concentratie van beoefenaars van zgn. ‘desert rock’ niet in de weg. Je vraagt je af waar dat allemaal blijft vandaan komen. Niets op tegen hoor. We zijn altijd fan geweest van ‘Kyuss’, ‘Fu Manchu’ en consoorten.
Begonnen twee zomers geleden, knijpt het trio ‘Trip Hazard’ met overtuiging instrumentele stoner uit de instrumenten. Brommende gitaren, meeslepende riffs, een bulldozerende bas en (erg) veel wah wah in een gedowntuned kader. Zware kost die u zeer waarschijnlijk nooit aan uw 82-jarige buurvrouw verkocht krijgt. Gesteld dat u dat al zou willen doen.
De psychedelische ‘toets’ die in de band bio gesignaleerd wordt is een understatement van formaat. Trip Hazard houdt van een forse portie psychedelica te zijner tijd en jamt er vrolijk op los als bevond het repititiekot zich te midden van een eindeloos grote akker met foute paddenstoelen. De groepsnaam is alleszins 100% passend.
Toegegeven, ze nemen er hun tijd voor; de meeste nummers sneuvelen pas met de tien minuten – grens in zicht. Toegegeven (bis); de formule is verre van nieuw maar hier lopen we niet van weg. Daarvoor hangt er net iets teveel spanning in de ijle lucht. Bovendien; goed gedaan is goed gedaan en de heruitvinding van het warme water hoeft niet elke dag opnieuw plaats te vinden.
Releases zijn er (nog) niet maar wie wil kennismaken met deze beloftevolle nieuwe band vindt veel materiaal via onderstaande links. Onze favoriet: ‘A Tight Space’s Rat Race’. Een nummer dat doet terugdenken aan de eerste exploten van het zwaar toxische collectief ‘Monster Magnet’ waaraan dit trio – onze inschatting – zich graag spiegelt. Lees verder…
donderdag 1 januari 2015 0u01 |
Gentblogt |
Michel Vuijlsteke |
woensdag 31 december 2014 12u58 |
Muziek |
Wouter De Sutter |
Muziekcentrum Kinky Star gooide zondagavond de deuren van 2014 met een harde knal dicht met een stoner rock double bill. Het West-Vlaamse ‘Motsus’ en het geheel Gentse ‘Idealus Maximus’ deden 2014 daverend uitgeleide. De bijtende vrieskou begeleidde uw man richting Vlasmarkt voor de laatste afspraak van het concertjaar. En hij was er lang niet alleen, de fanbase van beide bands had immers ook verzamelen geblazen.
‘Motsus’, een twee jaar jonge band met residentie in de tochtige polders van Oudenburg, opende de debatten met een blend van stoner en metal. Instrumentele polderrock noemen ze het zelf. Niet eens zo ’n foute omschrijving voor de trage, zware riffs die centraal staan in het geheel. Polderrock dus, met de kracht, snelheid en subtiliteit van een tractor.
Het trio, samengesteld uit twee Wouters en een Tom, smeet zich voor 100% zoals dat van een jonge bende verwacht mag worden. Het eerste nummer van de avond kreunde nog lichtjes onder de podiumstress maar eens geacclimatiseerd gingen de zaken vlotjes vooruit. Met een fors beukend ‘Vuve’, je bent West-Vlaming of je bent het niet, werd de korte set afgesloten. Het beste werd duidelijk voor het laatste gereserveerd, uitstekend nummer. Lees verder…
dinsdag 30 december 2014 9u00 |
Podium en Cultuur |
ElsS |
Zondag tussen kerstdag en nieuwjaar, ideaal voor een kinderportie theater en zo trokken wij opnieuw richting Tinnenpot, deze keer voor Abel Tasmannetje van Arthur Geesing. Het wordt een try-out, de eerste voorstelling in Vlaanderen, over enkele dagen volgt de première in Nederland. We starten met een beetje vertraging door een technisch probleem dat ook tijdens de voorstelling nog niet helemaal was opgelost maar gelukkig niets onoverkomelijk.
Abel Tasmannetje is een heel bijzondere postbode, eentje die in een magische PostTas woont en hiermee onbestelde post toch ter bestemming brengt. Regelmatig stuurt hij post naar eigen inzicht naar mensen die het pakje of kaartje kunnen gebruiken. Met zijn magische PostTas reist hij zelfs door de tijd om de juiste bestemmeling te achterhalen. Of het nu gaat om flessenpost uit 1492 van ene Columbus of een postkaart uit 1946, geen moeite is hem te veel.
Op een dag meldt HoofdPostbode van de EPBO (Eerste Post Bij Ongelukken) zich bij Tasman. Hij maakt er kennis met Abel zelf maar ook met Sjak en Mak, twee overvolle postzakken, de manier van postverdeling en alle andere ‘eigen’ regels van Tasman, die elke nacht droevig wacht op die ene brief die niemand hem schrijft. Samen bestellen ze o.a. de verloren briefkaarten van Teun en Tessa en hopen zo de twee geliefden voor altijd samen te brengen. Maar de liefde laat zich niet dwingen. De laatste kaart wil (moet) Abel zelf afleveren en daar kan Hoofdpostbode hem niet bij helpen.
Het is een heus huzarenstukje hoe één acteur alle personages speelt en ook nog eens aan de lopende band het decor verbouwt. Dat decor zit bovendien hoogst ingenieus in elkaar met een heleboel verborgen hoekjes en kantjes. Abel Tasman is er in ‘gewone’ en miniversie en de acteur is als HoofdPostbode zelf ook nog eens personage in het verhaal. Misschien lag het aan de extra stress omwille van de eerste voorstelling en de techniek die niet helemaal mee wou maar anderzijds zou het werken met twee spelers de zaak wellicht iets eenvoudiger gemaakt hebben, zowel voor de acteur als voor het publiek. Al moet worden gezegd dat het jonge publiek best wel geboeid bleef door het verhaal en het ook allemaal vrij goed leek te snappen. Jonge geesten gaan meestal iets gemakkelijker mee in een fantasie en hebben genoeg aan beelden om het verhaal te kunnen volgen. Het zijn eerder volwassenen die er graag nog een woordje uitleg bij hebben maar eigenlijk hoeft die extra toelichting niet en wordt de voorstelling zelfs nog mooier wanneer ze verder wordt uitgepuurd.
Mits nog enig schaafwerk wordt dit een heel mooie en verrassende voorstelling waarvan velen nog zullen genieten.
Nog tot 3 januari (behalve op 1 januari) zijn er dagelijks verschillende voorstellingen voor groot en kleiner. Het volledige programma lees je op https://www.spekken.be en ook voor tickets kan je daar terecht of bij Uitbureau in de Veldstraat of telefonisch op het nr 09 233 77 88
maandag 29 december 2014 15u12 |
Architectuur |
Arthur De Decker (tekst), Jos Tavernier (beeld) |
Reeds eerder toonden we in deze reeks veel postkaarten uit de serie 1 van Albert Sugg die betrekking hebben op het Citadelpark: zie de delen 2, 8, 14, 38, 47en 63. Dit stadspark was tijdens la Belle Epoque blijkbaar een hot item. Deze week becommentarieert Arthur De Decker de laatste postkaarten van Sugg over die omgeving die tijdens de voorbije zomer ook werd vastgelegd door Jos Tavernier.
Serie 1 N 241 In het park. De Vlaggenplanters (Jules Van Biesbroeck jr.)
Deze Suggpostkaart werd verstuurd in 1903 en toont ons het bronzen beeldhouwwerk de Vlaggeplanters van schilder-beeldhouwer Julius-Pierre Van Biesbroeck jr. (1873-1965), een kunstenaar die in Gent heel wat beelden maakte voor de socialistische beweging (bv. het Van Beverenmonument) doch ook voor de gegoede burgerij (vb François Laurent monument, zie deel 66). Lees verder…
maandag 29 december 2014 10u18 |
Podium en Cultuur |
Max Van Hemel |
De nieuwe theatercompagnie Klonz speelde tijdens het Spekkenfestival de première van de knotsgekke voorstelling Don Quichot.
Don Quichot maar zeg gerust “Don Kiechooteee”, dat klinkt op zijn minst een ridder waardig, gaat op zoek naar vrouwe Dulcinea en trotseert berg en dal.
De arme man, bijgestaan door de goedhartige Sancho, heeft letterlijk een slag van de molen.
In deze voorstelling, gespeeld in een soort brabbeltaaltje, is Sancho dan ook meer de redder en het antwoord op de illusies die Don Quichot zichzelf graag voor houdt.
Sancho is een manusje van alles en met een minimum aan benodigdheden zorgt hij voor de leukste decors en meest onverwachte invalshoeken. Don Quichot raast als een heldhaftige gek op zijn ros over het podium tot groot jolijt van de kinderen en hun ouders.
Het loopt eigenlijk allemaal fout…en we zijn daar niet rouwig om. Hoe fouter het loopt, hoe beter de voorstelling wordt. Tot het dramatische einde toe tracht Sancho de wanhopige illusies van Don Quichot vorm te geven. Lees verder…
zondag 28 december 2014 17u26 |
Samenleving |
Max Van Hemel |
Daan Hugaert en Guy Reynebeau zijn al een tijd de drijvende krachten achter de Gentse “Speakers Corner”. Bij de Speakers Corner worden actuele thema’s (GAS-boetes, Koopzondagen, Mobiliteitsplan,…) besproken in een open debat tussen specialisten en stadsgenoten. Bij de Speakers Corner krijgt iedereen die dat wil het laatste woord.
Om het nieuwe jaar goed in te zetten zoeken Daan en Guy de mooiste Nieuwjaarsbrief. Ben je een begenadigd schrijver, poëet of heb je een stoutere tong dan die van Pierke, schrijf je in voor de wedstrijd en maak kans om uitgeroepen te worden tot Gentenaar van het jaar 2015!
Inschrijven kan via mail naar guy.reynebeau@gent.be of nog snel ter plekke voor de Speakers Corner (tussen 10u30 en 10u45). Inschrijvingen worden afgesloten op 4 januari, 10u45.
De beste Nieuwjaarsbrief wordt door de jury tijdens de Speakers Corner geselecteerd. Ere-burgemeester Frank Beke, stadsdichter David Troch, Laurence Van Eenaeme (journaliste Het Laatste Nieuws), Roel Van Bambost (filmkenner en –recensent, tevens bekend als zanger van het kleinkunstduo Miek en Roel), Rudy Tollenaere (journalist De Gentenaar) en Koen Colpaert (eindredacteur AVS Oost Vlaamse Televisie) zorgen voor het oordeel.
De winnaar maar ook de erebrieven (2e en 3e geklasseerden) gaan naar huis met een mooi prijzenpakket: een luxe-verwenpakket van Galerie Ganache (met naast pralines en allerlei lekkers ook een bon voor cava en zoetigheden voor 2 personen in Galerie Ganache) ,Gruut-biermanden,enz…
Nog even voor de volledigheid: Zondag 4 januari, Speakers Corner met nieuwjaarsreceptie. Van 11u tot 12u30 in Stadsbrouwerij Gruut, Grote Huidevettershoek n°10 te Gent.
Inschrijven voor de wedstrijd: graag een berichtje vooraf aan guy.reynebeau@gent.be met vermelding van naam. Inschrijven kan ook op de dag zelf, uiterlijk tussen 10u30 en 10u45.
zaterdag 27 december 2014 17u20 |
Podium en Cultuur |
ElsS |
Fred en Francis vormen een muziekgroep: Faro en Farinelli. Maar Fred ziet het niet langer zitten om nog samen te werken en wil solo gaan. Wanneer hij gecontacteerd wordt door de manager en het duo samen op tournee naar Amerika kan, besluiten Fred en Francis dat ze het over een andere boeg moeten gooien.
Dit is in een notendop het verhaal van Music. Een verhaal over de liefde voor muziek, over vriendschap, over spanningen en hoe de waarheid soms een beetje pijn kan doen. De voorstelling is bedoeld voor kinderen van 8 tot 12 jaar, een groep waar je soms toch al wat moeite moet doen om ze te blijven boeien maar het duo slaagde zeer goed in hun opdracht.
De beide figuren starten heel snel en spontaan, soms subtiel, dan weer expliciet, de interactie met het publiek en die aanpak werkt. Er komt bijna meteen reactie en die dialoog groeit naarmate de voorstelling vordert. De rode draad in het verhaal is uiteraard de muziek en het is fascinerend om vast te stellen hoe goed die muzikale kennis van het jonge publiek al is. Zowel in het Engels als in het Nederlands worden er songteksten meegezongen. Een kippenvelmomentje in de voorstelling is zonder meer wanneer Mia van Gorki wordt ingezet en diverse jonge stemmetjes vol overtuiging en zonder hapering de tekst blijken te kennen.
Op het kantelmoment in het verhaal wordt extra hulp van het publiek ingeroepen: er moet immers gerestyled en een nieuwe hit geschreven worden. Vol enthousiasme wordt er meegewerkt: een mini Jani geeft modieus advies, er worden rijmwoorden gezocht en gevonden, selfies gemaakt en handtekeningen gecreeëerd en er zijn zelfs groupies beschikbaar om van het optreden een heus succes te maken. De grote finale is er dan ook eentje met drie sterren. Uit volle borst wordt er “we want more” gescandeerd en de artiesten haasten zich dan ook voor niet één maar twee bisnummers.
Music is duidelijk niet alleen de eerste liefde van de artiesten, ook het jonge publiek draagt de muziek duidelijk een warm hart toe. Een heel vrolijke en enthousiaste voorstelling (waardoor het rumoer in de tribune niet echt stoorde) die bij iedereen een brede lach op het gezicht toverde.
Nog tot 3 januari zijn er dagelijks verschillende voorstellingen voor groot en kleiner. Het volledige programma lees je op https://www.spekken.be en ook voor tickets kan je daar terecht of bij Uitbureau in de Veldstraat of telefonisch op het nr 09 233 77 88
vrijdag 26 december 2014 17u22 |
Muziek |
Wouter De Sutter |
Sander Bosmans en Brian Waterschoot, al zeven jaar de samenstellende delen van het folk duo ‘L’heure du Malheur’, hebben eind november hun tweede full album uitgebracht. Zo te zien blijft de Bevers-Gentse tandem een forse boon hebben voor de taal van Voltaire want, net als het vorig jaar verschenen debuut, werd ook deze release met een Franstalige titel bedacht: ‘Forêt d’étoiles’.
Schijn bedriegt echter; de emballage mag dan wel 100% francofoon zijn, de inhoud is anglo-saxon as hell. Oh yes. Het nieuwe album, opgenomen in ‘Studio Hooverville’ (in Oostakker!), telt acht nummers. Met één van de nieuwe tracks – ‘Here comes the sound’ – wist het duo intussen al de deur van StuBru te forceren en een selectie af te dwingen voor ‘De Nieuwe Lichting’.
Twee jongens met een akoestische gitaar, meer dan gemiddeld onderlegd in engelachtige samenzang en in het produceren van kalm voortkabbelende , melancholische nummers; het kan niet anders of daar komen ‘Simon & Garfunkel’ – vergelijkingen van. Bij de vleet. Iets wat de jonge singer-songwriters niet eens zo erg vinden.
Het duo is in de voorbije periode onmiskenbaar geëvolueerd. De nieuwe plaat klinkt een stuk gesofisticeerder dan de debuutplaat, bye bye slaapkamer-opnames, en roept beduidend minder scouts-verzameld-rond-een-kampvuur-associaties op. ‘Forêt d’étoiles’ is verrassend coherent en gelijkmatig. Lees verder…
RSS
