maandag 29 juli 2013 9u01 |Gentse Feesten|San|Reageren uitgeschakeld
Soms ben je op de juiste plaats op de juiste tijd en dat waren wij vandaag. Rond 20.00u hoorden we Die Verdammte Spielerei in de verte en aangezien we die mannen graag horen en zien spelen, pakten we onze spullen en en gingen kijken.
Wat bleek, het was geen ‘gewoon’ optreden. De mannen waren daar om het afscheid van Fabien Audooren, artistiek leider van MiramorO, in te leiden. Na 25 jaar zet hij een punt achter zijn carrière bij MiramirO en gaat hij nieuwe horizonten verkennen. Vandaag was zijn laatste werkdag. Lees verder…
Op de laatste avond Boomtown stond er een double Will op het programma in de Handelsbeurs Club. Eerst was Will Samson aan de beurt. Iedereen maakt steeds de vergelijking met Bon Iver. Een beetje terecht, maar dan wel gedeisder en met toevoeging van lieflijke elektronica. Muziek om te consumeren – excuseer me de woordkeuze – met de ogen toe en zachtjes bij weg te mijmeren. Op het einde bedankte hij het publiek nog om toch binnen zijn concert bij te wonen in plaats van buiten te genieten van de zon. Geen probleem, Will.
Naamgenoot Will Johnson speelde ook solo, doch klonk het ruiger. Johnson is onder andere bekend van de groepen Centro-matic en South San Gabriel, waar hij vanavond ook een paar songs van speelde. Zijn werk is puur en zijn stem klinkt oprecht en raakt van bij het eerste tot het laatste woord. Lees verder…
Shake Shake Shake kondigt zich aan als een klassieke vrolijke act met acrobatie en veel humor. Er is snel interactie met het publiek want het hoofdpersonage, Tony, is op zoek naar een vrouwelijke partner en hoopt die te vinden in het publiek. De Chinese vrijwilligster is helaas niet zo vrijwillig maar gaat toch mee ook al lijkt ze echt wel bang. Het publiek moedigt haar aan en de jongedame wordt op het hart gedrukt dat er niets ergs met haar zal gebeuren. Mits enig tegenstribbelen trekt ze een jurkje aan en na meermaals aandringen en extra handengeklap van het publiek doet ze aarzelend mee aan de act. Na enige tijd besluit ze echter dat het welletjes is geweest en wil ze er de brui aan geven. Tony smeekt haar om te blijven omdat anders zijn voorstelling in het water valt. Uiteindelijk laat de jongedame zich met veel tegenzin overhalen. Lees verder…
De voorlaatste dag van het Puppetbuskersfestival al en op de valreep nog twee nieuwe groepen die hun kunnen komen tonen in het Europees Figurentheatercentrum.
Eerder deze week hadden Timur und seine Mannschaft reeds een uitstekend klassiek concert gespeeld op het hoofdpodium van Trefpunt. Gisteren was het tijd voor een nieuw experiment, een concert op het orgel van Sint-Jacobs, live te volgen op het plein.
Laure Dermaut speelde werk van Bach, Verschraegen, van Hulse, Lemmens en Vierne. Ik had het voorrecht om vlakbij het orgel, en dus de organiste, foto’s te kunnen nemen. En ik geef toe, vlak onder de orgelpijpen klinkt een en ander toch behoorlijk impressionant (en daar ook nog in stereo).
Het ziet er ook druk uit. Er is natuurlijk Laure, die druk in de weer is met de toetsen van het orgel, maar er is ook ‘la tourneuse de pages’ die even geconcentreerd de notenbalken leest als de organiste. En er is ook hulp om tussen de stukken de registers van het orgel te veranderen. Tijdens de 30 seconden stilte tussen de stukken is het aan de tientallen knoppen van het orgel een drukte van jewelste. Lees verder…
Zoals San al schreef, was het gisteren een drukke dag op MiramirO. Zoveel voorstellingen te zien, zoveel te beleven. En dus splitsen we ons een beetje op zodat we jullie blijvend kunnen informeren over wat er allemaal op het programma staat.
Gisterenmiddag gingen wij kijken naar Shake Shake Shake, de zoektocht van Latin lover Tony naar zijn ideale partner. Daarbij maakt hij gebruik van een Chinese mast en een kader voor luchtacrobatie. Wie houdt van een stevige portie humor, wat magie, vrolijke opzwepende muziek en zich bovendien wil laten verrassen, moet zeker een kijkje gaan nemen. Omdat veel vertellen over de voorstelling, de plot zou verraden, doen we dat dus (nog) niet maar wie nieuwsgierig is, weet waarheen deze middag.
De voorstelling duurt 50 minuten en is deze middag nog gratis te bekijken op het grasveld van de Sint-Baafssite (Gandastraat) om 17u30 en 21u.
In de jaren 80 traden heel wat markante figuren op de voorgrond tijdens de Gentse Feesten. Menig creatieveling waagde zich aan een of andere ludieke actie, geheel in de lijn van de heersende tijdsgeest. Alles was mogelijk, meer zelfs: hoe gekker, hoe liever. Een meester in het genre was Guust Buysse, een vaste waarde op het pleintje bij Sint-Jacobs. Guust vestigde enkele verbazingwekkende wereldrecords, steeds live van op de Gentse Feesten. Met ieder record veranderde zijn naam.
En zo geschiedde. In 1978 sloeg Guust  voor het eerst de wereld met verstomming door 10 dagen aan een stuk, 225 uur lang, dag en nacht, in een kleine tent op de hoek van Bij Sint-Jacobs en de Vlasmarkt, wortels te schrapen, a rato van 100 kilogram per dag. Een nieuw wereldrecord dat hem de naam ‘Guust de Wortelschreper’ opleverde. Lees verder…
Net zoals de eerste dag van het MiramirO festival is de derde dag meestal een drukke dag. Een aantal groepen krijgen immers ruimte om op te treden tijdens de eerste twee dagen en nieuwe groepen krijgen dan de kans de laatste twee dagen.
Een drukke dag dus vandaag, maar ik keek er naar uit.
‘Tape Riot is een interdisciplinaire performance die zich afspeelt in de publieke ruimte te midden van de dagelijkse bezigheden van mensen die deze ruimte bewonen.‘ Lees verder…
Nee, niet zomaar een hut. Een boomhut. Eentje waar Grote Broer in woont, midden in het bos.
Kleine Zus heeft namelijk een kaartje voor de verjaardag van oma gemaakt, en een taart. Een appelworteltaart. En ze wil dat Grote Broer mee gaat naar oma. Maar die stelt vast dat Kleine Zus toch wel een Groot Probleem heeft: een appelworteltaart zonder appel of wortel! Lees verder…
Wat moet ge doen als uw madam de collega is van het lief van Lien Kooijman? Mee naar Lien Kooijman gaan kijken he!
En dat op het romantische (hint hint) Laurentplein waar ge op bankje (dus zittend) kunt genieten van een optreden waarvoor ge eens geen oordoppen voor uw trommelvliezen moet steken. Het Laurentplein krijgt daarom van mij met een dikke duim graag de stempel “luisterplein”.
Het optreden ging door in de club van de Handelsbeurs. Daar kon ik me tot gisteren niet veel bij voorstellen, maar dat blijkt de ruimte links naast de bar te zijn. Daar waren voor de gelegenheid stoelen geplaatst om het optreden in optimale omstandigheden mee te volgen.
Het voorprogramma werd verzorgd door Roos! die twee eigen liedjes bracht, met een leuk tweede nummer over haar kat “they are in my head and in my bed”.
Met Don Camillo verloren we een afstammeling van een bepaald soort mensen: de loslopers, de vrijbuiters die in sombere tijden van Vlaanderens achttiende en negentiende eeuw zich hebben weten te handhaven door middel van een kwinkslag en gezond verstand en met een knipoog zeggend; “Moi je suis un vrai!, Ik ben nen echte!â€Lees verder…
zaterdag 27 juli 2013 14u48 |Gentse Feesten, Muziek|
Dirk Van de Vyver (tekst), Dirk Van de Vyver & Mike (beeld) |Reageren uitgeschakeld
Mijn vriend P. had heeft een talent voor het vooraf inschatten van optredens. Sioen had hij afgeraden, want bij een vorige gelegenheid toch eerder tegengevallen voor hem.
Toen ik donderdagavond op het Sint-Baafsplein toekwam was het optreden van Frederik Sioen al in volle gang, maar na een paar ogenblikken op het plein had ik het begrepen: dit was geweldige muziek en ambiance, zeker op de eerste rijen van het plein.
De hoofdzakelijk Gentse band, deed voor een aantal nummers beroep op Binti, de zingende zussen eveneens uit Gent. Sioen stelde een voorbeeld van hoe je als muzikant alles kan en moet geven tijdens een optreden, de reactie in het publiek was er, ook al gingen de armen niet erg hoog de lucht in. Lees verder…
zaterdag 27 juli 2013 13u36 |Gentse Feesten, Muziek|Jeronimo (tekst), Arnold Van Herreweghe (beeld) |Reageren uitgeschakeld
…alleen voor ons twee…
Dat was niet geval, de spiegeltent was redelijk bevolkt met de zwoele sfeer tot gevolg, en nee het was niet de bekende Vlaamse schlagerzanger die we daar zagen optreden onder spots waarvan de dimmer blijkbaar kapot was zodat de keukenhanddoeken waarmee ze het vocht van hun vege lijf veegden al snel doorweekt waren. Ondanks dat ik verleden jaar op het plein der blije harten vertoefde om met de Vlaamse meezingers enthousiast mee te brullen, ben ik dit jaar niet eens op Sint-Baafs geraakt. Mijn vierde dag op de feesten zag er gelijklopend uit als mijn derde. Eens een mens zijn favoriete pleinen heeft ontdekt, houdt hij het erbij. Same place same hour, klonk het nadat ik de donderwolken een beetje had kunnen verdrijven. Niet genoeg blijkbaar want ik stond nog maar een paar minuten te draaien op onze place de rendez-vous, toen de dikke druppels uit den hemel neder daalden. Plets plets plets. Wet T-shirt-alert. Ik schuilde een beetje onder de parasols van de nabijgelegen estaminet de bobo maar algauw was mijn rug natter van de drukkende warmte daaronder dan van de regen daarbuiten. Lees verder…
Na de gekte van gisteren was het vandaag uiterst kalm: er stonden maar drie voorstellingen op de planning. Even was het nog de vraag of we zelfs wel zouden buiten de deur komen. Het onweer in de voormiddag stelde dat in vraag. Maar kijk, de weergoden zijn de Feesten dit jaar echt wel goed gezind, want tegen de middag was er geen druppel meer te bespeuren.
We vertrokken wel kort na de middag, maar onze eerste voorstelling was pas om 16.00u voorzien. We trokken langzaam maar zeker richting Stadshal, want daar gingen we kijken naar Cia. Jordi L. Vidal (BE) met OOUPS!Lees verder…
In het Baudelopark staat zoals elk jaar de spiegeltent. Je kan er steeds naartoe voor toch wel een ietwat ander programma dan we gewoon zijn op de “klassieke” pleinen. Omdat het dus ook anders kan, wij daar heen!
Tango dansen. Met deze temperaturen en goed wetende dat het in de spiegeltent nog een stuk warmer is dan buiten, ge moet ‘t maar doen. Maar waar “la passion” is, is ook doorzettingsvermogen. Dat heb ik al gezien bij de Guardia Flamenca.
Een muzikale expeditie voor gezinnen met kinderen van 9 maanden tot 4 jaar, ze moeten het mij geen twee keer vragen. Toen zoon 14 maanden oud was nam ik hem voor het eerst mee naar theater en ik heb hem nog nooit zo lang zien stilzitten en gefascineerd kijken als toen. Het klinkt je misschien raar in de oren, theater voor peuters en kleuters, maar geloof me vrij, het is geweldig. Temeer omdat er voor de rest op ons aller Feesten vrij weinig activiteiten zijn voor een peuter van anderhalf, of ik heb ze toch nog niet gevonden.
Een kleine waarschuwing vooraf, als je dit stuk wil zien moet je er op tijd bij zijn. De kaartjes zijn te krijg van een half uur voor het schouwspel begint en het gaat supersnel. Heel wat mensen keerden dan ook teleurgesteld huiswaarts en de 60 beschikbare plekjes waren op een mum van tijd weg.
We verzamelen onder een grote boom in de Tuin van Kina waar de drie acteurs ons op sleeptouw nemen voor een expeditie in de wereld van de kruip- en vliegbeesten. Ze maken het jonge volkje meteen warm door met kleurrijke plastic insecten langs hen heen te zoemen. Door een klein poortje gekropen komen we op het speelveld aan, waar omgekeerde emmers van diverse formaten de tribunes vormen. In het midden, links en rechts trekken witte veelhoekige constructies de aandacht. Hieruit komen de insecten te voorschijn. Bezige mieren, een uit volle borst zingende krekel, libellen en een spin die boven onze hoofden haar web weeft, bijvoorbeeld. Lees verder…
vrijdag 26 juli 2013 20u08 |Gentse Feesten|
Caroline Schlammes & Lena Pletinck |Reageren uitgeschakeld
Voor Edmond Cocquyt Jr. zijn de Gentse Feesten drukke dagen. Of hij nu de vlaspoppenworp verzorgt of boterhammen mee uuflakke smeert, de nachtburgemeester is altijd present. Maar wat gaat nu precies schuil achter die karakteristieke snor?
Dag drie van Boomtown begon meteen stevig met The Black Heart Rebellion. Een Gentse groep die wat balanceert tussen metal en mysterieuze post-rock. Hevig dus. Dat kon ook moeilijk anders met bij gelegenheid twee drummers, de voorste regionen van het publiek die aan het headbangen sloegen en microfoons die net niet op de grond werden gegooid. Al werd dit aangenaam kabaal nu en dan afgewisseld met rustigere nummers om zachtjes bij weg te dromen. The Black Heart Rebellion heeft een frontman waarmee je wel gaarne eens ruzie zou willen hebben. Niemand heeft ooit zo mooi tegen mij geroepen.
Iets gemoedelijker ging het er aan toe bij Get Well Soon, een Duits indiefolkcollectief. Hun muziek is echter een beetje te alledaags, niet te bijzonder om er echt je aandacht bij te kunnen houden. Een markante stem van zowel de zanger als de violiste kon ons ook niet echt bekoren waardoor we al gauw onze toevlucht zochten terug naar het buitenplein. Niemand stond volgens mij echt het concert te beleven. Misschien kwam dat ook doordat bijna het hele publiek helemaal achteraan op de stoeltjes ging zitten en in de zaal zelf her en der een handvol groepjes mensen stonden, wat uiteraard resulteerde in veel lege plekken. Maar ach, wordt gauw beter zou ik zeggen.
Excentriek is het minste dat je kan zeggen van Dez Mona. De frontman van deze Antwerpse band heeft alles wat je van een showbeest verwacht. Passeerden onder andere de revue: lelijk lichtblauw pak waarvan ongeveer halverwege de vest uitging, rechtstaan op de monitors vooraan, rondspringen als een losgeslagen konijn op het podium etc. Jammer dat het geluid niet altijd was wat het moest zijn. Je kan zeggen dat de muziek niet echt jouw ding is, maar er werd wel enthousiast en met toewijding gespeeld. Lees verder…
We hebben al een paar keer de avond afgesloten op het Laurentplein, dat zich ook dit jaar weer profileert als luisterplein.
In de namiddag loopt  loopt er een competitie tussen big bands, waarvoor er een meer dan behoorlijke opkomst is. Ik zag er gisteren Freddy Sunder nog jureren. ’s Avonds staan er telkens drie artiesten/groepen geprogrammeerd.
Luc De Vos speelde zondag een mooie set solo, met natuurlijk zijn klassiekers maar ook een paar nieuwigheden.
Frank Vander Linden en Eva De Roovere heb ik spijtig genoeg niet kunnen zien optreden, maar woensdag stond het hele, toch niet zo kleine podium vol met een 15-tal muzikanten van The Transatlantic Session met Perry Rose, John Langford, HT Roberts, Bruno Deneckere onder leiding van Nils – Broken Circle Breakdown – Decaster. Lees verder…
“Berg” zette de toon voor het optreden. Als de eerste cd’s mij instant gelukkig kunnen maken, zorgt de nieuwe cd “Ik ga op een berg wonen” eerder voor weemoed, maar nog steeds met een positieve ondertoon. Riet Muylaert verduidelijkte dit ook tijdens het optreden, zij en heel wat van haar leeftijdsgenoten worstelen met “het gevoel dat het na uw 40ste het te laat is”. Ze werd tegengesproken door het publiek en hoopte van harte dat ze gelijk hadden. Maar de twijfel wordt verwoord in rustige sfeervolle muziek, ideaal voor dit plein dat ook goed volgelopen is.
Zoals gewoonlijk praat Riet de nummers aan elkaar en kom je te weten hoe ze ontstaan zijn of hoe ze zich voelde. Zo werd “wat een mooie dag” geschreven na een perfect huwelijksfeest van vrienden, zo eentje waar je meteen ja van zou gaan zeggen, grapte ze. Lees verder…
U hebt het misschien al ergens gehoord: Het Europees Figurentheatercentrum (EFTC) moet vóór eind september 2013 haar vaste stek in de Trommelstraat, gelegen in het gezellige Patershol, definitief verlaten.
Het EFTC heeft 25 jaar lang met veel plezier voorstellingen, tentoonstellingen en workshops georganiseerd in de Trommelstraat, en het was tevens de plek bij uitstek om in alle rust, tijdens de Gentse Feesten, te genieten van het International Puppetbuskersfestival, dat dit jaar ook zijn 25ste verjaardag viert.
Het doet pijn dat de eigenaar, het Provinciebestuur van Oost-Vlaanderen het EFTC daar weg wil, zonder alternatieven aan te bieden. Daarnaast zijn ze voor de Vlaamse gemeenschap blijkbaar slechts een lokaal evenement, zonder internationale uitstraling, dus onnodig te subsidiëren.
Gelukkig is er de fiere Stad Gent die een trouwe partner blijft en samen met ons naar oplossingen zoekt. Tot nu toe echter nog zonder resultaat. Het EFTC wordt dus dakloos.
Ze willen dit echter niet zomaar laten gebeuren en vragen aan ons, als trouw publiek, om ze te steunen en deze petitie te ondertekenen met naam, adres en e-mailadres. Zo kunnen we aantonen dat er wel degelijk een hart bestaat voor figurentheater in Gent en dat het EFTC samen met het International Puppetbuskersfestival een vaste waarde moet blijven.
RSS
Soms ben je op de juiste plaats op de juiste tijd en dat waren wij vandaag. Rond 20.00u hoorden we Die Verdammte Spielerei in de verte en aangezien we die mannen graag horen en zien spelen, pakten we onze spullen en en gingen kijken.
Wat moet ge doen als uw madam de collega is van het lief van Lien Kooijman? Mee naar Lien Kooijman gaan kijken he!
