Na eerdere geslaagde tentoonstellingen rond filmiconen als Kubrick, Bergman, Tati en Scorsese pakt Film Fest Gent dit jaar uit met een expo rond de Italiaanse grootmeester Federico Fellini. Het grote publiek kent de neorealistische cineast vooral van zijn provocerende, surreële en poëtische beelden. Toch blijkt de geboren Riminees meer dan eens zijn inspiratie uit de realiteit te halen.
In de marge van het Film Fest Gent is er dit jaar een tentoonstelling rond de Italiaanse regisseur Federico Fellini. De naam Fellini (1920 – 1993) staat in het collectieve geheugen gegrift dankzij La Dolce Vita (1960). In de film volgt de kijker het reilen en zeilen van societyreporter Marcello Rubini (vertolkt door Mastroianni) in de jaren na de Tweede Wereldoorlog.
Ondanks zijn aanvankelijk torenhoge literaire ambities, komt Rubini algauw terecht in een oppervlakkige en decadente upper class waar hij diva Sylvia (Anita Ekberg) ontmoet. Cinefiel of niet: iedereen kan zich moeiteloos de (Trevi)fonteinscène uit La Dolce Vita voor de geest halen waarin Mastroianni’s en Ekbergs lippen elkaar net niet beroeren. Lees verder…
woensdag 5 november 2014 20u43 |Film|
Peter Vanwijnsberghe (tekst), Film Fest Gent (beeld) |Reageren uitgeschakeld
De jonge reporters van Stampmedia brachten een week lang verslag uit vanop het Film Fest Gent. Ook al is dat Filmfestival nu al even achter de rug, toch willen we jullie hun recensies niet onthouden. Gewoon omdat jonge mensen vaak hun eigen kijk hebben op de dingen. Meer dan ooit voelt voor Peter (23) het recenseren aan als een twijfelachtige eer. “Twee uur balanceren tussen grootse gebaren en kleine emoties: ’Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance)’ is tegelijk een doordachte satire op de popcultuur en een geinige fuck you aan patserig elitarisme.â€
Het is alvast moeilijk om de intro niet goed te vinden. Een massieve vuurbal doorklieft de hemel en voorspelt het begin van het einde. Een flits later gluurt de camera naar de rug van een zwevende man. Waarop een raspende stem volgt: “This world smells like balls.†De man, Riggan Thomson, blijkt geen sinistere magiër te zijn, maar gewoon een versleten acteur met een te grote fantasie in een te kleine onderbroek. Lees verder…
We waren het bijna vergeten te vermelden, maar de mannen van Moker staan vanavond in de Handelsbeurs, als opening van een uitgebreide JazzLab Series tournee doorheen de Vlaamse cultuurhuizen. Moker, dat is –zo weet u natuurlijk– het Gentse kwintet rond gitarist Mathias Van de Wiele, met daarrond trompettist Bart Maris, rietblazer Jordi Grognard, bassist Lieven Van Pee en drummer Giovanni Barcella. Ze brengen werk van hun vorig jaar uitgebrachte Overstroomd, dat vorig jaar werd voorgesteld op Jazz in ‘t Park. De composities dragen een duidelijke Van de Wiele-stempel (wat een goede zaak is), met veel ruimte voor humor, energie, en blues-pulserende muziek.
Zoals dit:
Het concert is trouwens een double bill, want voor Moker speelt eerst nog Aki Takase, de in Berlijn wonende Japanse pianiste. De voorbije twintig jaar heeft Takase zich sterk bezig gehouden om zeer gericht een aantal jazzlegendes te herinterpreteren en te verwerken in haar eigen muziek. Ze doet dat onder meer met Eric Dolphy, Fats Waller en Ornette Coleman. In 2013 bracht ze het album My Ellington uit, waaruit ze vanavond werk brengt. Het is een combinatie van herkenbaarheid en doordachte interpretatie, waarbij ze de werken totaal naar haar hand zet. Natuurlijk zult u The Mooche herkennen, al opent het stuk als een ballade van Chopin. De hervormde herkenbaarheid van de stukken draagt bij tot het genot ervan.
Het explorerende pianowerk van Takase staat een beetje haaks op de veeleer stuwende blues-jazz van Moker. Al is dat dan weer een beetje de troef van zo’n double bill, waarin u kennis kunt maken met muziek die u misschien anders niet had beluisterd.
Moker / Aki Takase Solo: My Ellington, vanavond, 5 november 2014 in de Handelsbeurs vanaf 20:15 (Aki Takase; 21:15 Moker). Vrije zit- en staanplaatsen; tickets: tussen €17 en €5.
Inmiddels is Joni bij ons kind aan huis, en mochten wij haar passie voor muziek van nabij meemaken. Een van haar grote dromen was een cd met haar eigen liedjes. Maar zoals men zegt, koken kost geld, en € 5.000 voor de financiering van dit project, staat niet zomaar op iemands spaarboek, zeker niet op die van jonge muzikanten. Maar Joni is niet van het type dat bij de pakken blijft zitten, en dus startte ze vorig jaar een succesvolle crowdfundingcampagne. Dankzij de inzet van haar fans, vrienden en familie kon ze maar liefst € 7.000 bijeenbrengen. Lees verder…
Laat u zich vooral niet misleiden door de titel: het hoofdpersonage in deze film is immers allesbehalve een Cupido die de andere personages bestookt met liefdespijlen. Integendeel, in ‘La prochaine fois je viserai le cœur’ werp je als kijker een blik op het banale leven van agent Franck Neuhart (Guillaume Canet) die in z’n vrije tijd jonge vrouwen, en bij voorkeur liftsters, van het leven berooft. De film speelt zich af eind jaren zeventig, en is gebaseerd is op waargebeurde feiten.
1000 Voices for Peace is de verbroedering tussen 22 Belgische koren en 17 koren uit landen die tijdens de Groote Oorlog bij het conflict betrokken waren. Dit project is de bijdrage van het Festival van Vlaanderen Brussel tot de 100-jarige herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog.
Het kamerkoor Furiant onderschrijft de urgentie van dit vurige pleidooi voor de vrede en verwelkomt het Suanplu Chorus uit Thailand. Op 5 november 2014 brengen ze in een dubbelconcert het beste uit hun repertoire tijdens een gezamenlijk concert in de Sint-Niklaaskerk in Gent met als titel ‘Music of the living’.
De centrale gedachte van dit concertprogramma is niet de eeuwige rust van de overledenen, maar voor alles, de troost voor degenen die het leed dragen, muziek dus voor de (over)levenden. Op die manier proberen ze muziek te programmeren rond troost na het lijden, verlies, afscheid, … maar tegelijk de uitdagende boodschap van zending en taak: ‘dat wij als overblijvers (ja wij allemaal) de taak, roeping en levend menselijke plicht krijgen om te vechten voor vrede en om de levende kracht van die vrede uit te dragen. Music of the living als een troostend eerbetoon en tegelijk een opzwepende missie …’
In onze mailbox krijgen wij soms van die leuke berichten over nieuwe initiatieven, die we graag met jullie delen. We zouden op onze mailinglijst kunnen zien wie tijd en goesting heeft om dit weekend een kijkje te gaan nemen, maar dan lezen jullie er pas volgende week iets over, terwijl het misschien gewoon leuker is dat jullie zelf gaan kijken?
“Wij zijn Luc & Bram Van Quickenborne, vader en zoon, die komend weekend het openingsweekend houden van ons nieuw publiek grafisch atelier INKTOPUS. Op 8 en 9 november, telkens van 14u tot 19u zetten we de deuren van het atelier open. We nodigen jullie ook graag uit om een kijkje te komen nemen.
In dit atelier op de site van KERK in Gentbrugge kan iedereen de kunst van de vrije grafiek uitoefenen. De apparatuur is aanwezig om grafische technieken uit te oefenen zoals zeefdrukken op papier en textiel, etsen, linosnede, houtsnede, droge naald, monotype,… Op geregelde tijdstippen zullen we workshops inplannen voor zowel beginners als gevorderden over al deze technieken en hun aanverwante domeinen (zoals textieldruk, kartonnage, boekbinden, papierscheppen,…). Daarnaast zullen er ook lezingen en tentoonstellingen worden georganiseerd. We werken ook non-toxisch. Er wordt in de werkplaats met milieuvriendelijke en ecologische producten gewerkt. We maken geen gebruik van solvent-inkten en andere schadelijke oplosmiddelen.”
maandag 3 november 2014 22u38 |Film|
Flore De Pauw (tekst), Film Fest Gent (beeld) |Reageren uitgeschakeld
De jonge reporters van Stampmedia brachten een week lang verslag uit vanop het Film Fest Gent. Ook al is dat Filmfestival nu al even achter de rug, toch willen we jullie hun recensies niet onthouden. Gewoon omdat jonge mensen vaak hun eigen kijk hebben op de dingen. Flore (18) trok naar ‘Eden’, van de jonge Franse filmmaakster Mia Hansen-Løve. “Een realistisch beeld over de ravescene van de nineties, zonder melige of dramatische wendingen. Soms is dat exact wat een verhaal nodig heeftâ€, stelt ze in haar recensie.
Regisseuse Mia Hansen-Løve maakte een coming-of-age over een scene die volgens haar nog nooit frontaal in beeld werd gebracht door medium van film. De Franse brengt de op haar broer geïnspireerde Paul in beeld met zijn DJ-duo “Cheersâ€. Paul is een verpersoonlijking van de 90’ies generatie die leefden voor illegale raves, in de ban van garage house. “Een mengeling van soul en beats.â€
De holle, ietwat dreigende bassen van Jaydee’s klassieker, ‘Plastic dreams’, geven meteen een in tonen vertaalde samenvatting van wat deze film zal brengen. Luister naar het nummer en u zal weten welke sfeer regisseuse Hansen-Løve probeerde aan te geven. Oppervlakkig lijkt het een jolig en zeer dansbaar nummer, maar wanneer men focust op de onderliggende klanken, valt een zekere hachelijkheid vast te stellen. En een nogal gevoelloze leegte. Lees verder…
De gelauwerden zijn dit jaar Paul De Cocker (kunstenaar), Freddy Geirnaert (entertainer/showman/cabaretier en geïntegreerde Gentenaar) en de Koninklijke Harmonie van Zwijnaarde (bestaat reeds 140 jaar, is de oudste vereniging van Zwijnaarde en was niet weg te denken uit het plaatselijke culturele leven).
zondag 2 november 2014 14u21 |Film|
Sara Heldenbergh (tekst), Film Fest Gent (beeld) |Reageren uitgeschakeld
De reporters van Stampmedia brengen een week lang verslag uit vanop het Film Fest Gent. Sara (25) trok naar ‘Une nouvelle amie’ van regisseur François Ozon. “Een zeer emotioneel tragikomisch drama dat mede door de prachtige Franse dialogen, kostumering, make-up, zeer goed gekozen muziek en algemene setting bijblijft.â€
François Ozon doet zijn titel als productiefste regisseur van Frankrijk alle eer aan. Amper een jaar na ‘Jeune et jolie’, heeft hij alweer een nieuwe film klaar. ‘Une nouvelle amie’ is gebaseerd op het boek ‘The new girlfriend’ van Ruth Rendell. De film kan niet zomaar de zoveelste Ozon genoemd worden: daarvoor is het verhaal te interessant en origineel.
De film vertelt het verhaal van Claire (Anaïs Demoustier), die na het overlijden van haar beste vriendin Laura erg close wordt met diens man, David (Romain Duris). Claire en David vinden bij elkaar de kracht om met het verdriet om te gaan, versterkt door David’s geheim dat Claire toevallig te weten komt: hij verkleedt zich graag als vrouw. Lees verder…
Het binnenvaartschip Dorine had het vandaag knap lastig toen het onder de brug bij De Zuid wilde varen. Op de foto’s is het niet te zien, maar de schipper vertelde, dat er onder de brug twee pvc-pijpen hangen van ongeveer 30 centimeter, waardoor hij er niet onder door kon. Tussen de pijpen varen lukte ook niet. Aan de lading te zien was die bestemd voor de nieuwe bibliotheek aan de Waalse Krook even verderop. Op mijn vraag aan de schipper wat hij ging doen, antwoordde hij ‘wachten tot het waterpeil daalt’.
zaterdag 1 november 2014 21u50 |Film|
Maarten Raes (tekst), Film Fest Gent (beeld) |Reageren uitgeschakeld
De reporters van Stampmedia brengen een week lang verslag uit vanop het Film Fest Gent. Maarten (23) ging kijken naar ‘The Judge’, met kleppers als Robert Downey Jr. en Robert Duvall in de hoofdrol. “Een Hollywood flick, maar de performance van en chemie tussen Downey en Duvall trekt de film naar een hoger niveau.â€
Met het meer dan twee uur durende ‘The Judge’ brengt regisseur David Dobkin (bekend van komedies als ‘Wedding Crashers’) een tragikomisch verhaal van een vader en zoon die van elkaar vervreemd zijn, maar door omstandigheden tot elkaar veroordeeld zijn.
Hank Palmer (Robert Downey Jr.) is een hot-shot advocaat zonder scrupules in big city Chicago. Hij trekt met veel tegenzin terug naar zijn geboortestad om de begrafenis van zijn moeder bij te wonen. Hank’s huwelijk staat op springen en bij aankomst in het ingedommelde stadje wordt hij geconfronteerd met de onopgeloste familiale conflicten en frustraties die hij bij zijn vertrek achter zich had gelaten. Lees verder…
zaterdag 1 november 2014 13u09 |Architectuur|
Arthur De Decker (tekst), Jos Tavernier (beeld) |Reageren uitgeschakeld
Deze week vormen de Albert Sugg-postkaarten uit serie 1 een aanleiding voor een tweede bezoek aan de Gentse haven tijdens la Belle Epoque. Het vorige bezoek werd behandeld in deel 24. Arthur De Decker vertelt de achtergrond bij deze kaarten en Jos Tavernier bezocht de huidige locaties en fotografeerde ze nu.
vrijdag 31 oktober 2014 23u29 |Film|
Maarten Raes (tekst), Film Fest Gent (beeld) |Reageren uitgeschakeld
De reporters van Stampmedia brengen een week lang verslag uit vanop het Film Fest Gent. Maarten (23) ging kijken naar ‘Turist’, een Zweeds drama van de hand van regisseur Ruben Östlund. “Een heel onderhoudende film, maar hij schiet te kort om twee uur inhoudelijk sterk te blijven.â€
Met ‘Turist’ tekent regisseur Ruben Östlund voor een 2 uur durend drama met een serieuze portie zwarte humor. We volgen een Zweeds gezinnetje dat op zoek gaat naar enkele dagen quality time. De familie gaat skiën in de Franse Alpen, waar het tot een vertrouwensbreuk komt tussen vader Tomas (Johannes Kuhnke) en zijn vrouw Ebba (Lisa Kongsli).
De setting is geen toeval, gezien Östlund zijn filmcarrière startte in de jaren negentig, met het filmen van professionele skiërs. Deze film werd genomineerd voor het Un Certain Regard-concours op het filmfestival van Cannes 2014 en zal de Zweedse inzending zijn voor Beste Buitenlandse Film op de komende Academy Awards. Hoge verwachtingen dus. Lees verder…
RSS
We waren het bijna vergeten te vermelden, maar de mannen van 
