maandag 8 december 2014 20u54 |
Muziek |
Wouter De Sutter |
De Antwerpse band ‘Ginger Zoo’ zette zondagavond in Kinky Star een punt achter het kouwelijke weekend dat altijd zal herinnerd worden als het weekend waarin Gent afscheid nam van Luc De Vos. 24 uur na het massaal bijgewoonde eerbetoon bij Sint-Jacobs, werd op de Vlasmarkt alweer overgegaan tot de orde van de dag. Henk Rijckaert in de Charlatan. Een nieuwe Antwerpse groep in de Kinky. Life goes on.
‘Ginger Zoo’, een fotogeniek kwartet, liet zich tot voor kort aanspreken met de naam ‘Tjalk’. Niet dat ons om een mening daarover werd gevraagd maar de nieuwe naam klinkt toch een stuk cooler dan de voorgaande. Als het goed is zeggen we het ook.
Actief sinds 2010 en sterk geïnspireerd door het Californische collectief ‘Deerhoof’ maakt de band naar eigen zeggen ‘psychosomatic freakrock’. Met zin voor grillige songstructuren, bizarre vocals die gaan van fezelen tot krijsen, onverwachte tempowisselingen en andere Zappaeske kunstgrepen die we gemakshalve onder de omschrijving ‘muzikaal avontuur’ parkeren. Lees verder…
zondag 7 december 2014 20u05 |
Faits Divers, Samenleving |
Ruben Verniest (tekst), Arnold Van Herreweghe (beeld) |
Wouter was zaterdag niet de enige die de stad was ingetrokken om Luc De Vos te eren, ook Arnold Van Herreweghe heeft voor wie er niet bij kon zijn, een aantal foto’s genomen. En Ruben Verniest stuurde ons de volgende mijmering erbij.
Twee studentes, afkomstig uit New York en studerend in Amsterdam, kijken verwonderd rond zich heen op het ‘Lieve Kleine Piranha’-plein.
“Is it always like this, here in Ghent?”. De verleiding om ‘yes’ te antwoorden kan ik nog net de kop indrukken. Ik probeer in m’n beste Engels uit te leggen dat hier vandaag ‘a famous singer and writer, loved by everyone’ herdacht en gevierd wordt.
‘What’s his name?’ vragen ze oprecht geïnteresseerd. Ik zeg z’n naam, en in een sentimentele poging hen nog meer te laten aanvoelen over welke bijzondere man het gaat, voeg ik er aan toe: ‘vos is fox in Dutch’.
IJdele poging, blijkt uit hun volgende vraag: “And what’s the best beer we can drink in ‘The Trollenkelder’?” Ik heb hen dan maar een lekker streekbiertje van het vat aangeraden…
En toch … Twee Amerikaanse meisjes hebben vandaag naar enkele liedjes van Gorki over de Vlaamse middenstand en Martine met haar hoerenkleren geluisterd en een foto genomen van Vossieboy op het groot scherm. Zeker weten dat ze op hun korte doortocht heel even die echte, wijze Gentse sfeer, zoals Luc De Vos die in- en uitademde, gevoeld hebben …
zaterdag 6 december 2014 17u30 |
Faits Divers, Samenleving |
Wouter De Sutter |
De uitvaart van Luc De Vos bracht zoals verwacht een massa volk op de been zaterdag. Op het Sint-Pietersplein verzamelden rond het middaguur ruim 15.000 Gentenaars om de frontman van Gorki de laatste eer te bewijzen.
Ook bijzonder veel belangstelling voor de muzikale hulde aan het Trefpunt, bij Sint-Jacobs, zowat de natuurlijke habitat van Vos. Een eindeloze reeks van collega’s passeerden de revue. Zelfs de zon was van de partij aan het eind van een sombere, inktzwart gekleurde winterweek.
vrijdag 5 december 2014 20u34 |
Architectuur |
Arthur De Decker (tekst), Jos Tavernier (beeld) |
In deel 43 toonden we reeds 5 postkaarten met de Sint-Baafskathedraal als onderwerp. De serie 1 van Albert Sugg over Gent bevat er echter nog meer over deze oudste Gentse parochiekerk. Arthur De Decker zorgt voor de commentaar en Jos Tavernier voor de hedendaagse zichten
Serie 1 nr. 215 Het Belfort (1300) en Sint-Baafskathedraal, dwarsbeuk (1547) en de toren (1462-1534)
 Deze geanimeerde Suggkaart, verstuurd in 1903, biedt ons een prachtig zicht op het Gent tijdens La Belle Epoque. We zien voetgangers, fietsers en karren voortgetrokken door paarden. Op de achtergrond staat het Belfort met de neogotische gietijzeren toren zoals in 1851 ontworpen door architect Roelandt en die in 1911 zal worden vervangen door de huidige stenen versie van architect Valentin Vaerwyck (1882-1959). Rechts verheft zich de Sint-Baafskathedraal waarvan u de geschiedenis reeds kon lezen in deel 43. Lees verder…
vrijdag 5 december 2014 9u11 |
Musea en tentoonstellingen |
Els Eeckhout |
Een wervende tekst schrijven om u, de stad, naar een boekvoorstelling te lokken terwijl u, de stad, in nevelen bent gehuld en rouwt om het heengaan van een icoon? Dat is geen sinecure. Met het Leven kan je in discussie gaan, leven kan je bestrijden en weglachen. Maar de Dood? Niets is zo groot(s) als de dood. Respect.
Maar goed.
De koning is dood, leve de koning.
De wervende tekst dus. Fixatief, het fotocollectief van De Vieze Gasten gevestigd in de Brugse Poort brengt zijn tweede fotoboek uit. Het eerste dateert alweer van 2008 dus er mocht nog wel eens iets uit de kast gehaald worden om weer in de kast te kunnen zetten. De optelsom van een buurt en een groep fotografen: De Brugse Poort Gefixeerd II. Alstublieft, dankuwel.
Zelf ben ik al meer dan tien jaar bewoner van de Brugse Poort, ‘buurtschrijver’ én bovendien ex-Fixatiever. Dus uit mijn mond mag u geen objectieve mening verwachten. Maar verwacht ook geen eenzijdig positief verhaal. Want de Brugse Poort, dat is een haat-liefde verhouding. Dat is een lief die je doodgraag ziet, een lief die je absoluut niet kunt missen maar waarmee je eigenlijk niet kunt of wilt samenleven.
Fotografie vraagt veldwerk, graven in de grond waarop je loopt. Als fotograaf ben je verplicht om dicht op het vel van je onderwerp te zitten, je moet kijken en dichterbij komen, soms te dicht; en dan weer afstand nemen omdat je het anders niet meer ziet. Aantrekken en afstoten. Dat is fotograferen. Schroom overwinnen, een traan wegpinken en soms wegkijken en niet afdrukken. De schoonste foto’s zijn de foto’s die je niet maakt.
Wandelen door de buurt en de tijd nemen om stil te staan geeft altijd verrassende resultaten. Niet omdat de buurt zo waanzinnig spectaculair en exotisch is, integendeel, maar gewoon: als je de tijd neemt om rond te kijken komen de verhalen vanzelf naar je toe. Laat ik hier in één beweging een pleidooi houden voor de traagheid. Geef uw tijd aan iemand anders, luister naar een ander zijn woorden en zie wat er gebeurt. Lees verder…
donderdag 4 december 2014 17u26 |
Muziek |
Wouter De Sutter |
Veel belangstelling afgelopen zondag voor het eerste Gentse optreden van ‘Schengen Shege’ in Muziekcentrum Kinky Star. Het zelfverklaarde ‘Congotrashpower4tet’ onder aanvoering van David Bovée, de drijvende kracht achter ‘Think Of One’, en Dinozord Boyoka (‘Kinshasound’) zag hooggespannen verwachtingen tegemoet. Met een uurtje vlijmscherpe Afrorock werden die volledig ingelost.
Dat een ontmoeting tussen Afrikaanse en Westerse pop-/rockmuzikanten de nodige vonken kan opleveren bewees o.m. Chris Brokaw (Come, Codeine) al door met de Malinese Touareg band ‘Tamikrest’ aan de slag te gaan. Die curieuze collaboratie onder de naam ‘Dirtmusic’ leidde tot gezamenlijke concerten en het geslaagde album ‘BKO’. Lees verder…
donderdag 4 december 2014 10u25 |
Faits Divers |
Sissel Steyaert |
De bouwfirma Maes heeft woensdagavond van 16u tot 18u Gentse sneeuwballen uitgedeeld aan de Dampoort.
Op deze manier wil het bedrijf zijn excuses aanbieden voor het kraan accident van vorige week die de hele Dampoort een halve dag lam legde.
Fotograaf Sissel Steyaert was erbij, en nam een paar foto’s voor u.
woensdag 3 december 2014 15u35 |
Musea en tentoonstellingen |
ElsS |
Op een grijze zondagmorgen wandelen wij naar de Sint-Pietersabdij voor de opening van een tentoonstelling over het leven en werk van Carll Cneut. De man is geen onbekende voor ons, hij leerde onze dochter enkele kneepjes van het tekenen in de derde kleuterklas en ze volgde bij hem ook al een workshop in de bibliotheek, nog steeds kan ze zich deze activiteiten heel goed herinneren. De hoogste tijd voor ons dus om het werk van de man, die jong en minder jong duidelijk weet te begeesteren, van dichterbij te leren kennen. Carll Cneut is inmiddels één van de bekendste een meest gelauwerde illustratoren van Europa. In 1996 debuteerde hij als (prenten)boekillustrator met de poëziebundel Varkentjes van marsepein. In 2003 verscheen het eerste boek waarvoor hij zowel de illustraties als de tekst maakte The Amazing Love Story of Mr Morf. Intussen dragen al tientallen boeken van zeer uiteenlopende auteurs zijn signatuur, werden zijn boeken al meer dan 170 keer vertaald en verschenen ze in 35 landen.
Doreen Gaublomme, directeur Historische Huizen Gent, verwoordt meteen wat ook mij al door het hoofd geschoten was. Een ‘gewone’ kunsttentoonstelling, dat is eigenlijk niets voor de Sint-Pietersabdij maar In my head is dan ook geen gewone tentoonstelling van schilderijen en kunstwerken. Hier wordt gewerkt rond getuigenissen en sfeer. We mogen – bijna letterlijk – een kijkje nemen in het hoofd van de kunstenaar. Hij gunt ons een blik in zijn hoofd en zijn fantasie en neemt ons mee in een wereld vol verbeelding en beelden. Wonderlijke beelden en wondermooie beelden, waarin veel meer zit dan je op het eerste zicht misschien zou denken. Door de werken van Carll Cneut op groot formaat te tonen, valt nog meer op dat het echte kunstwerken zijn en zo veel meer dan louter plaatjes in kinderboeken.
Marita Vermeulen van uitgeverij De Eenhoorn vertelt het talrijk opgekomen publiek dat Carll Cneut gefascineerd is door de Vlaamse primitieven, dat hij de werken van heel dichtbij bekijkt en nadien in zijn eigen schilderijen diezelfde barstjes creëert en diepgang in zijn werk legt. Er wordt een verhaal meegegeven en hij heeft vertrouwen in de lezer en diens verbeelding.
Om de lofbetuigingen nog wat meer kracht bij te zetten, brengt Wouter Deprez – net als Carll Cneut afkomstig van het verre Geluwe, bij Wervik – een heerlijk spitante laudatio. Het publiek barst meermaals in lachen uit en er worden heel wat ‘prikken’ uitgedeeld. De verbeelding van Carll Cneut wordt o.a. vergeleken met een hondsdol paard waarvan niemand van plan lijkt om het dier af te maken. Ook de vele gewonnen en net niet gewonnen prijzen komen meermaals aan bod. Lees verder…
RSS
