dinsdag 16 december 2014 8u41 |
Film |
patricia |
Op zondag 21 december presenteert Ciné Privé, het Gentse film- en mediafestival op locatie, de eerste editie van The Shortest Day-Polish Wave of het kortste kortfilmfestival op de kortste dag van het jaar! In samenwerking met het internationaal gerenommeerde kortfilmfestival Short Waves in Pozna (PL) brengt Ciné Privé een bijzondere selectie van Poolse kortfilms naar Gent onder de noemer: The Shortest Day-Polish Wave.
Niet alleen Gent doet mee, ook verschillende andere steden wereldwijd, zoals o.a. Parijs, Berlijn en Budapest organiseren op 21 december The Shortest Day-Polish Wave.
In Gent beleef je dit kortste kortfilmfestival op de kortste dag van het jaar in het Lakenmetershuis aan de Vrijdagsmarkt in Gent om 20u.
Tijdens een uitwisselingsbezoek deze zomer op het Transatlantyk festival, een internationaal muziek- en filmfestival in Pozna (PL) , kwam Koen Victoor, programmator van Ciné Privé, in contact met Short Waves festival. De raakpunten met Ciné Privé waren opmerkelijk en vroegen om een samenwerking.
The Shortest Day-Polish Wave in Gent is het begin van een nieuw en boeiend samenwerkingsverband tussen Short Waves festival en Ciné Privé. Op het programma staan vijf kortfilms. Van Circa mogen we 5 duotickets weggeven voor lezers die mailen naar wedstrijd@gentblogt.be. Winnaars worden persoonlijk verwittigd. Tickets zijn te koop via Uitbureau (7 euro) en online.
- THE GUARDIANS van Krzysztof Szot / 2013 / 15’
Marek moet gaan dienen op de verlaten grens post in het midden van een enorm bos. Alleen reizigers met een vergunning mogen de grenspost bewaakt door Marek en zijn aanvoerder oversteken. Wanneer enkel de vrouw van een jong koppel met kind over een vergunning beschikt, ontstaat een boeiend gesprek.
- KILLING AUNTIE van Mateusz Gowacki – Fiction/ 2013/ 30
In Killing Auntie woont de 23-jarige student bij zijn tante in. Het gevoel dat zij de oorzaak en het symbool is van zijn existentiële verveling, monotone en onbehagelijke toestand bereikt een hoogtepunt waar hij rijkt naar een hamer…Maar zal zijn leven zonder zijn tante helder kleuren?
- A MEMORY OF LAST SUMMER van Kuba Gryewski, Ivo Krankowski / 2013 / 10’
De harde winters van de jaren tachtig waren legendarisch, maar van tijd tot tijd was de temperatuur ook verrassend hoog. Een schijnbaar prozaïsche periode en hartverwarmende herinnering voor de personages van deze film.
- ALL SOULS’ DAY van Aleksandra Terpiska / 2012 / 18’
Lena is geboren op 1 november, wat betekent dat op haar verjaardag er zowel kaarsjes op haar taart als op een graf branden. Ze werd gewoon aan het idee. Maar op haar achttiende verjaardag zal het anders zijn. Een leeftijd-verbonden doorbraak roept in haar de wil op om een bepaald mysterie op te lossen. Lena beslist om volwassen te worden.
- VOCUUS van Patryk Jurek / 2012 / 16’
Na de dood van zijn vrouw blijft Pawel alleen achter met zijn dochtertje Marta, waarmee hij niet bepaald een hechte band had. Een verloren meisje en een depressieve man op zoek naar elkaar en zichzelf in een leeg huis.
maandag 15 december 2014 14u41 |
Muziek, Podium en Cultuur |
Wouter De Sutter |
De laatste avond van Glimps 2014 – 72 concerten op 11 locaties in 3 dagen tijd- startten we in het stemmige ‘Campo’, de theaterzaal in Nieuwpoort bij St.-Jacobs, waar het Luxemburgse Monophona haar tweede Gentse optreden afwerkte. Monophona is een trio waar een DJ/producer (Chook), een zangeres (Claudine) weggeplukt uit een folkrock band naast een PDW-lookalike op drums de dienst uitmaken.
Onder het motto “where song meets sound†laten de Luxemburgers akoestische gitaar en ijle zang clashen met elektronica. Begeleid door spaarzame maar hyperprecieze drums. Een aanpak die al een viertal jaar resulteert in intimistische, breekbare nummers. Laurent Garnier is naar verluidt hevig fan. Begin volgend jaar komt de tweede langspeler uit van de band.
De formule heette interessant en het concert was lang niet kwaad maar Monophona klonk net iets te braafjes en vooral te vluchtig om langer te blijven hangen dan het moment zelf. Het eerder beperkte stembereik van de zangeres deed bovendien alle nummers in dezelfde richting zweven.
Meer sfeervolle elektro en etherische zang in het Conservatorium waar het veelbelovende Brusselse ‘Hydrogen Sea’ op de planken stond. Afgelopen zomer nog te zien op Boomtown. Een nieuwe band uit de steeds boeiender wordende catalogus van het Gentse ‘Unday Records’. Kennelijk waren er wel meer Glimps-gangers die mening toegedaan. De zaal liep zaterdagavond in ieder geval in geen tijd vol om multi-instrumentalist PJ Seaux en zangeres Birsen Uçar aan het werk te horen en te zien.
Het duo dat zich ergens tussen ‘Amatorski’ en ‘Portishead’ in situeert, maakte een goede beurt in het indrukwekkende decor van de Karel Miryzaal. De volle zaal en het gigantische podium voorzien van een buitenmaatse vleugelpiano inspireerden niet tot stressen of het maken van schoonheidsfoutjes. Lees verder…
zaterdag 13 december 2014 10u30 |
Architectuur |
Arthur De Decker |
De postkaartenhandelaar Albert Sugg bood in zijn serie 1 over Gent niet enkel postkaarten aan over typische stadsgezichten doch ook over de buitenrand. Deze week behandelt Arthur De Decker daarvan 2 kaarten, deze keer zonder foto’s van Jos Tavernier.
Serie 1 nr. 221 Vlaamse buiten
Waar deze foto werd genomen is niet geweten. Misschien betreft het zelfs geen Gents zicht gezien de titel “Campagne flamande†alle mogelijkheden open laat. Deze Suggkaart biedt ons wel de gelegenheid er de aandacht op te vestigen dat er tijdens la Belle Epoque rondom de verdwenen stadsmuren wel degelijk nog heel wat landbouwareaal aanwezig was. Met de afschaffing van de octrooien in 1860 was de laatste kunstmatige belemmering voor een vrije expansie van Gent verdwenen. In 1834 bedroeg de bebouwde Gentse oppervlakte 216 ha, in 1856 was dit 245 ha en in 1913 650 ha. In 57 jaar was de bebouwde oppervlakte dus bijna verdriedubbeld! In 1880 stonden er 29.516 gebouwen in Gent. In 1910 waren er dat reeds 38.258 en in 1939 44.579. Dit ging uiteraard ten koste van bestaande open ruimte waaronder het nog aanwezige groen en agrarisch gebied. Dit was niet typisch voor Gent. De afschaffing van de octrooien heeft te Brussel bijvoorbeeld dezelfde invloed gehad. Uit de nationale volkstelling van 1896 blijkt dat de landbouw in België toen niet langer de economische sector was waar de meeste mensen werkten. Bij het begin van de Belle Epoque stelt de industrie de meerderheid van de steeds talrijker arbeidskrachten tewerk. In 1910 werkt 48% van de actieve bevolking in de nijverheid; 17% verdient zijn brood in de handel; 16% in de landbouw en 15% in uiteenlopende beroepen (de beoefenaars van een vrij beroep zijn maar met 4%). In 1890 zijn automatische landbouwwerktuigen nog een zeldzaamheid. Lees verder…
vrijdag 12 december 2014 14u07 |
Faits Divers |
Echo’s uit de wijk |
Echo’s uit de wijk is een sociaal-artistiek project in de wijk Dampoort/Sint-Amandsberg. Het is een project van, met en voor buurtbewoners. Aan de hand van fotografie gingen we de voorbije maanden op verkenning in de wijk met (analoge/herbruikbare) fototoestellen. Beelden, gemaakt in de wijk hangen we vervolgens op aan leegstaande gebouwen/verlaten ramen. Dit om verbeelding te brengen.
Buren kijken door de lens
In dit project werken we met buurtbewoners zonder ervaring met zin om eens door de lens van een cameraatje naar de wijk te kijken, maar ook met professionele fotografen uit de wijk.
We organiseerden drie verschillende reeksen workshops ( in samenwerking met SIVI & OCMW, de krekelberg en voor ‘losse’ fotograferende buurtbewoners). In deze workshops bekeken we oude foto’s uit het archief van het documentatiecentrum, foto’s van fotografe Freya Maes die momenteel werkt aan een project in de Dendermondsesteenweg.  Vervolgens gingen we zelf op stap, gewapend met een (analoog) fototoestel in de wijk. Om de wijk in beeld te brengen, maar ook om het gesprek aan te gaan met buurtbewoners. Erna bekeken we elkaars foto’s, bespraken en becommentarieerden we die. Om vervolgens, met nieuwe ideeën weer op stap te gaan in de wijk. Lees verder…
vrijdag 12 december 2014 8u23 |
Architectuur, Faits Divers |
Gudrun |
We kregen van lezer Marc De Meulemeester een aantal foto’s toegestuurd, met de volgende vraag erbij:
Op de zijgevel van het hoekhuis Kalandeberg 3 (nu ‘Pain & Compagnie’) <> Koestraat hangt een (gerestaureerd?) bordje met de letters “P. R.â€.
Ook de uitbaters van de zaak weten het niet, zij verwijzen naar de vroegere textielactiviteiten in die buurt, waar ook de straatnamen “Kalande” en “Volders” op duiden.
Heeft iemand enig idee wat deze letters betekenen (wellicht geen Park & Ride) of eventueel de oorsprong hiervan ?
Lees verder…
donderdag 11 december 2014 14u39 |
Podium en Cultuur |
patricia |
Wat een weer! Voor wie de bui al ziet hangen voor de kerstvakantie en op zoek is naar inspiratie, hebben wij misschien wel een tip.
Tijdens de kerstvakantie komt Kopergietery uit met een nieuwe familievoorstelling. De koningin is verdwenen is geschikt voor kinderen vanaf 5 jaar en speelt van 19 dec tot en met 28 dec.
De koning komt niet buiten
Zijn tuin staat in verval.
Alles heeft hem nu verlaten.
Zelfs de echo, in het dal.
Dit is verhaal van het koninkrijk waar het lot heeft toegeslagen.
De koningin is verdwenen
De koning kan niet tegen zijn verlies.
De narren zijn het rijk uit gevlucht.
De prinses wacht op de dooi.
Waar zijn de vingertoppen van een prins,
als je hart bevroren is?
Een zacht verhaal over veel verdriet,
en de hoop dat het zal overgaan.
Over sneeuw en over zon.
En tijd.
De koningin is verdwenen belooft een mooie muzikale voorstelling te worden. Misschien een beetje triestig omdat het gaat over iemand missen, maar toch is er ook een lichtpuntje. Anna Vercammen, Joeri Cnapelinckx en Sabien Clement maakten, naast de voorstelling, ook een mooi kinderboekpakket met CD (uitgeverij Vrijdag). Vanaf de première te koop in de Kopergietery en de betere boekhandel
Daarnaast organiseert KOPERGIETERY op zondag 28 december van 11 tot 17u een tweedehandsbeurs met veiling voor het goede doel. Het wordt een nostalgische beurs voor jong en oud waar iedereen gezellig kan rondsnuisteren en indien gewenst deelnemen met een eigen standje.
Iedere standhouder betaalt standgeld en schenkt 1 item aan de veiling. Eén standje behelst 2m2 en kost 3 euro (wat volledig aan het goede doel geschonken wordt). Een dubbele standplaats kost 6 euro. Inschrijven en alle praktische info: theaterateliers@kopergietery.be
Om 17u is er dan de theatrale veiling. De opbrengst van de veiling en het standgeld gaat naar het goede doel, nl. een weeshuis in Sri Lanka. Uiteraard zorgt KOPERGIETERY voor voldoende veilobjecten en gepaste animo! Opgelet, tijdens de voorstelling wordt de beurs onderbroken.
We mogen van de Kopergietery 5 duotickets weggeven voor de voorstelling “De koningin is verdwenen” op zondag 21 december om 11u. Stuur een vriendelijk mailtje met als onderwerp Koningin naar wedstrijd@gentblogt.be. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.
U kan natuurlijk ook tickets bestellen voor de voorstelling (+18 jaar: 10 euro, – 18 jaar: 6 euro, student e.a.: 8 euro) via de site
donderdag 11 december 2014 10u36 |
Resto, Cafe en Nachtleven |
patricia |
Het geheim van feesten zonder stress zit hem in de voorbereiding en dingen uit handen geven. Ik sta graag in de keuken en probeer wel graag eens iets nieuws uit, maar de feesten draaien voor mij in de eerste plaats toch om gezellig samen zijn. Het was dus met een zekere voorbedachte rade dat ik binnenstapte bij Toulouse, traiteur in de Koningin Elisabethlaan, maar eigenlijk ben ik ook al lang curieus.
De videotheek ruimde al geruime tijd plaats voor een traiteur. Tijdens de werken was het een beetje gissen wat het zou worden. Een Italiaan, zag ik eigenlijk wel zitten, maar met een schaap als logo leek dat er niet van te komen. Traiteur Toulouse is ondertussen al goed ingeburgerd. Tot mijn vreugde zag ik er na enige tijd tafeltjes verschijnen zodat je ook ter plaatse kan lunchen. En er zijn duidelijk al mensen die de weg hebben gevonden.
La maison de la bouffe, is hun onderschrift maar het is niet zomaar eten. Er zit een duidelijke visie achter die ik wel kan waarderen. Ze verkopen enkel Belgische kazen en zoeken hun producten dicht bij huis. Maar vooral het zag er enorm lekker uit toen ik voor de toonbank stond en keek naar de salades, de gerechten, de kazen,…
Lees verder…
woensdag 10 december 2014 12u55 |
Samenleving |
Jan Naert & Pascal Debruyne |
“I want to ride my bicycle, I want to ride it where I like!â€, zong Freddy Mercury van Queen. Die vrije fietser kreeg op 29 november volgende boodschap in de Gentenaar “Dit filmpje moet Gentse fietsers meer manieren leren in het verkeer.” Een titel die kan tellen en die voor veel fietsers in Gent waarschijnlijk een wrange bijklank heeft. Het is de baseline van een campagne van het Gentse stadsbestuur die door middel van filmpjes de fietsers (voorgesteld als een ‘wild dier’) wil opvoeden tot hoffelijkheid. Ze zouden andere weggebruikers de pas afsnijden en zich niets aantrekken van verkeersregels. Deze pedagogische gids voor de hoffelijke fietser, nog steeds de kwetsbare weggebruiker, is een aanfluiting en een bedenkelijke investering van publieke middelen. De filmpjes creëren immers een negatief imago van de fietser, die teveel plaats inneemt en het andere weggebruikers als de voetganger en auto moeilijk maakt.
Enkele vervelende beestjes maken de kudde niet
Gent kent een gestage stijging van fietsers die zich bewegen in de stad met ongeveer 180.000 fietsverplaatsingen per dag . Dat dit fricties oplevert met andere weggebruikers is geen wonder. We ontkennen ook niet dat enkele beestjes in deze groter wordende kudde het soms te bont maken. Wat we ten stelligste ontkennen is dat dit fenomeen opweegt tegen de lasten die deze grote groep fietsers ondervinden in de stad. De balans is niet in evenwicht. We krijgen het fenomeen van de omkering: in plaats van het beestje in verdrukking nog beter te verzorgen, krijgt het beestje een les in hoffelijkheid.
Lees verder…
woensdag 10 december 2014 8u01 |
Bestuur & Politiek, Samenleving |
Filip Watteeuw |
Eergisterenavond stond ik met de fiets voor het rood licht aan de Lammerstraat. Plots flitst er links van mij een fietster voorbij. Recht door het rood licht. Zij had het wel goed berekend. Ongeveer vijftien meter had ze over voor een aankomende wagen. Oef!
Gisterenmiddag wandel ik in de Hoogpoort (gelukkig verlost van de fietsonvriendelijke karrensporen). Een vrij jonge fietser rijdt vrij snel rakelings langs een bejaarde. De fietser kon fietsen en had zijn fiets goed onder controle maar de bejaarde man schrok duidelijk.
Vervelende situaties. Deze fietsers zijn zich blijkbaar van geen kwaad bewust. In hun ogen zijn zij verantwoordelijk voor zichzelf. Dat is ook zo. Maar wat die kleine minderheid aan fietsers niet ziet als ze roekeloos en weinig respectvol door de stad flitsen, is dat ze de ‘fietszaak’ niet dienen. Ze laten het draagvlak voor een verregaand fietsbeleid afbrokkelen.
Ondanks het feit dat het ook voor mij allemaal te traag gaat (dat is een algemeen voorkomend probleem in Vlaanderen) is er momenteel in Gent nog nooit zoveel geld uitgeven aan fietsinfrastructuur. Mijn diensten zijn momenteel wel bezig met fietspaden aan de Gasmeterlaan, Nieuwe Vaart, Brusselse steenweg, Antwerpse steenweg, Kasteellaan, Hundelgemse steenweg, Zuiderlaan,…. en ze werken ook nog aan een tunnel onder de spoorwegbedding aan de Dampoort, een fietsbrug over de Watersportbaan, een onderdoorgang aan de Rozemarijnbrug en ook aan de Contributiebrug. Ze zijn bezig met de Parkbosbruggen en de onderdoorgang aan de Nieuwe Vaartbrug en nog pakken andere (al dan niet kleinere) maatregelen.
Maar om een echte fietsstad te worden moet er wel nog veel meer gebeuren. Met het mobiliteitsplan willen we dat ook. Voor al die noodzakelijke fietsmaatregelen is een breed draagvlak, dat verder gaat dan de fietsers nodig. Ook de niet-fietsers moeten dit fietsbeleid ondersteunen. Want als ik en mijn diensten bijvoorbeeld voor iedere parkeerplaats die we schrappen in functie van fietsinfrastructuur telkens weer een zwaar gevecht moeten aangaan, dan verliezen we bij elk dossier enorm veel tijd en energie. Ook moet het budget voor fietsinfrastructuur nog stijgen. Zeker in financieel moeilijke tijden krijgen we dat enkel voor elkaar als er een draagvlak is.
Maar die kleine minderheid, roekeloos en weinig respectvol voorbij flitsende, fietsers tast het draagvlak voor dat verregaand fietsbeleid aan, ze geeft voer aan niet-fietsers om te zeggen dat een fietsbeleid onzalig is. Want: “gaan we naar een dergelijk soort stad…?†De echte versnelling naar een fietsstad zullen we krijgen als ook andere weggebruikers het nut en de meerwaarde inzien. Lees verder…
dinsdag 9 december 2014 20u29 |
Interview |
Marieke Vlerick |
Het gaat de Gentse thrillerschrijver Guido Strobbe (58) voor de wind. Hij schreef drie thrillers op twee jaar tijd en tekende net het contract voor zijn vierde boek. Zelf blijft hij er vooral bescheiden bij. “Het is dankzij mijn vrouw dat ik opnieuw schrijf.â€
Zijn brein genereert continu plotten, boeken schrijft hij bij de vleet, maar beroemd worden wil hij niet. Guido Strobbe: een doodnormale leerkracht, maar in zijn vrije tijd een thrillerauteur. Met een sappig Gents accent en de nodige dosis droge humor vertelt Strobbe over zijn schrijverschap.
Hoe bent u beginnen schrijven?
Strobbe: “Voor mijn zestiende kwam ik het huis niet uit en zat ik met mijn neus tussen de boeken. Daarna is lezen naar de achtergrond verschoven. Het is door mijn vrouw dat ik opnieuw schrijf. Ze bracht een karrevracht boeken met zich mee, waardoor ik opnieuw ben beginnen lezen.â€
Op twee jaar tijd schreef u drie boeken. Hoe heeft u dat klaargespeeld?
Strobbe: “De eerste twee waren in feite al af. Na de eerste publicatie begon ik direct aan mijn derde boek. Het eerste boek was puur tijdverdrijf dat ik schreef tijdens het pendelen. Ik dacht niet aan publiceren. Door vrienden veranderde ik van gedachte, maar een uitgeverij vinden is een hele opgave als je niemand kent. Ik stuurde zeker twintig uitgeverijen versies van mijn eerste boek. Sommigen stuurden het pakket ongeopend terug. Sinds ik een uitgeverij vond, ondervind ik niet veel problemen meer.†Lees verder…
RSS
