Zullen we het eens over vogelkes hebben, Gentblogt? In de Bourgoyen, paradijs van de zondagse Gentse wandelaar en de vogelliefhebber, worden namelijk al eens bijzondere beestjes gespot. Zo kan u er momenteel een intieme tête à tête hebben met een Witgatje.
Het Witgatje is een vrij kleine steltloper die broedt in noordelijk Europa en Azië. Hij overwintert in Zuid-Europa en Azië en tropisch Afrika. Zijn voedsel bestaat uit kleine ongewervelden die hij uit de modder vist aan de randen van poelen en meren.
Het is geen sociale soort. Deze zoetwatervogel komt vaak voor op plekken die te onoverzichtelijk zijn voor andere steltlopers. In België is de vogel tijdens de trek vooral te zien in de buurt van kleinschalig, stilstaand water. Zoals dit weekend in de Bourgoyen.
En zo kunt u, als u deze week met de kindjes gaat wandelen kunt u alvast iets meer vertellen dan “Kijk daar, een vogelke!”. Het is graag gedaan.
Nee, dan hou je het beter bij Poppinette.com. Daar vind je heel veel ideeën, om te kopen maar ook om zelf te knutselen zonder dat je er een heel arsenaal aan gereedschap voor nodig hebt. Het leuke is dat Poppinette er online in een gratis versie te lezen valt. Beide Gentse dames hebben duidelijk goede smaak en brengen die ook op een heel aanstekelijke manier in beeld. Lees verder…
Vorige zomer zwierf FC De Buurt rond van plein tot plein, door de straten, om met medebuurtbewoners het gesprek aan te gaan over onze wijk.
In deze gesprekken peilden we naar hoe mensen het wonen en samenleven in de wijk beleven, welke plekken hen aantrekken, waar ze graag vertoeven en wat minpunten in de wijk zijn. Ook vergaarden we ideeën voor het herinrichten van het Seghersplein en de eventuele herbestemming van de Sint-Jan-Baptistkerk. Dit ook als sein voor de stad Gent om in de beleidsvoering de verschillende stemmen van buurtbewoners niet uit het oog te verliezen. Op 1 en 2 juni, stelden we de resultaten voor in een tentje op de braderij in de Bevrijdingslaan.
Wonen en leven in de wijk
Wat zeggen buurtbewoners over het leven in de wijk? Een veel genuanceerder verhaal dan dat wat vaak over onze wijk in de pers verschijnt. Uit al die gesprekken komt geen zwart-wit verhaal maar een gevarieerd kleurenpalet naar boven.
Een voorbeeld: de Bevrijdingslaan omschrijven de meeste buurtbewoners als druk en gevaarlijk, en ook nogal vuil. Maar tegelijkertijd vinden we het allemaal heel fijn dat er veel winkels zijn, dat het een levendige straat is en dat je op zondag toch nog altijd wat lekkers kan vinden.
Heel wat mensen wonen graag in de buurt, ze geven daarbij wel aan dat er wel wat elementen zijn die verbeterd kunnen worden. Oudere buurtbewoners geven vaker aan dat ze de buurt hebben zien veranderen en dat ze niet meer zoveel mensen echt kennen in de buurt. Wat ook opviel was dat buren vaak positief spraken over mensen in hun eigen straat, die ze kennen, maar wat negatiever zijn over andere straten of delen van de wijk. De mix van achtergronden, culturen, leeftijden, … in onze wijk zorgt voor heel wat schwung, maar is tegelijkertijd ook een uitdaging voor het samenleven. Lees verder…
We ontvingen bij GentBlogt dit zalige verslag van Ludo en zijn vrienden, die met de Volvoboot van Gent naar Göteborg reisde, en dan – o wonderbaarlijk bestaan van de sportende medemens – helemaal terug fietsten. Geniet mee!
De Volvoboot, dat is eigenlijk een gigantisch vrachtschip van DFDS Seaways dat 5 keer per week heen en terug vaart tussen onze vurige stede en Gothenburg, Zweden. Uiteraard bijna volledig in dienst van Volvo, met zowel trucks, cars en allerlei trailers vol ‘parts’ aan boord. Maar er is ook plaats voor enkele passagiers zoals u en ik. Voor zo’n 200 euro boek je een kajuit, maaltijden inbegrepen. De vriendelijke mensen van DFDS in Gent helpen je graag aan een plaatsje aan boord, enkele weken voor afreis krijg je dan een bevestiging toegestuurd en kan je beginnen dromen van wilde avonturen op zee. En waarom deze trip niet koppelen met een fietsreis? Al jaren mijn droom: heen met de boot naar Zweden, terugfietsen naar Gent.
Zo gezegd, zo gedaan, en al gauw vond ik 3 Robocyclo-vrienden die me wilden vergezellen op dit avontuur. Ruim 1100 km fietsen in 9 dagen is wat te krap, maar wie niet waagt… Zo vertrokken we op vrijdag 31 mei met ons viertjes vanonder de Stadshal richting Gentse haven. Na het aanmelden bij DFDS krijg je een code om de poort van de haven mee open te doen, en daar zagen we ons schip liggen: de Magnolia Seaways! My god, het schip was nog veel groter dan in mijn dromen! Hardwerkende mannen waren druk bezig met spiksplinternieuwe Volvo’s in de boot te knallen, enkele kranen en containers moesten er ook nog op, en met een half uur vertraging vertrokken we dan in het schemerdonker door het kanaal richting open zee. Al gauw werd duidelijk wie in het gezelschap echte zeemansbenen had, en wie de landratten waren.
Bovenstaand kleine gebouw, gebouwd in 1741-1744, verbindt het Belfort met de Lakenhalle (halle die in een latere bijdrage meer in detail zal aan bod komen). Het was de toegang tot de stadsgevangenis en de cipierswoning. De eigenlijke cellen waren ingericht in de benedenzaal van de Lakenhalle nadat  in 1718 de stadsgevangenis op de Korenmarkt, bijgenaamd het “Chasteletâ€, was gesloopt om plaats te maken voor het Pakhuis (dat later het postgebouw werd).
Twee namen op de Kinky Staraffiche afgelopen zondag: de Franse elektrowizard Maoupa Mazzocchetti en het jonge Brusselse collectief Thieves Of Silence. Tweemaal een trip naar de duisterste muzikale spelonken van de jaren 80.
Mazzocchetti deed het solo en opende voor een handvol toehoorders de avond. Hij bracht – de nonchalance zelve – iets dat het midden hield tussen old school cold wave en duistere elektro. Veel bleeps en trage beats, af en toe voorzien van gemompelde vocals. Meer techniek dan bezieling, meer sfeer dan songs.
Alle nummers leken wel in hetzelfde spookkasteel geproduceerd en waren in sterke mate inwisselbaar. Te eendimensionaal om de aandacht lang vast te houden in alle geval. Echt warm werden we er geen moment van. Maar misschien was dat net de bedoeling.
Support acts spelen in de regel een korte set van een half uur – of iets van die orde – maar de man uit Marseille wist zondag werkelijk van geen ophouden. Al een geluk dat de jongens van de hoofdact na een uur wat misbaar maakten of hij stond nog steeds aan de knoppen te draaien.
woensdag 26 juni 2013 14u48 |Podium en Cultuur|
Caroline Vincart |Reageren uitgeschakeld
Met Stone Soup brengt vzw Boutique Vizique sinds 2010 lokale artistieke interventies in de publieke ruimte. Aan de gevel van de Bouwmeestersstraat 46 in Sint-Amandsberg cureren wij een oude gevelreclame annex lichtbak. Het is een dubbelzijdig verlichte bak van 1m² die elke dag oplicht tussen 17u en middernacht.
Stijn Schiffeleers – die ook eigenaar is van het pand waar de gevelreclame zich situeert – woont en werkt in San Francisco, California. Om beurten met het team ter plekke (Hendrik Leper en ikzelf) selecteren we een kunstenaar om in dialoog te gaan met het laatst toegevoegde beeld. Op deze manier ontvouwt zich doorheen de traagheid van het project een soort Cadavre Exquis. Om de zes maanden wordt een nieuwe kunstenaar uitgenodigd om een nieuw beeld toe te voegen. Om de 6 maanden maken we dan ook verse soep en inviteren we alle mogelijke geïnteresseerden en buren om ons te vervoegen met soepkom en lepel voor de officiële inhuldiging van een nieuwe bijdrage!
Zeven modestudenten van de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten van Lier lieten zich inspireren door de historische kledij van onder andere de gasthuiszusters, de karmelietessen en de witte paters die op KADOC wordt bewaard. Ze lieten zich niet afschrikken door wat misschien saai en weinig modern wordt gezien. Ze ontdekten de vele lagen, de vaste patronen, de eenvoudige materialen en – tegen hun verwachting in – ook kleur.
De tentoonstelling loopt al een tijdje en is verrassend mooi. De ontwerpen van de studenten vertrekken vaak van een contrast, zoals de tegenstelling tussen hun eigen leefwereld en die van het klooster. Maar ook de vermeende spanningen in het leven van de religieuzen. De studenten ontwierpen geen nieuwe religieuze kledij. Hun collecties zijn het resultaat van een fantasierijke interpretatie van het religieuze erfgoed.
Nog tot 7 juli kan je gaan kijken naar de 28 silhouetten van modestudenten Vera Broeckx, Zeynep Caylar, Paula Cornelissens, Karen Lens, Karin Maas, Eva Nauwelaerts en Marilou Stevens, naast een selectie uit de historische habijtencollectie van KADOC.
De collecties getuigen van kritischezin, maar ook van speelse humor. Rechtlijnigheid wordt afgewisseld met knipogen naar het “buiten de lijntjes kleuren”.
De tentoonstelling loopt van 27 april tot 7 juli 2013 in de Sint-Niklaaskerk, Cataloniëstraat – hoek Korenmarkt in Gent.
Open maandag van 14 tot 17 uur; dinsdag tot zaterdag van 10 tot 17 uur; zondag van 12 tot 17u.
De jonge uitgeverij Book Island, die dit voorjaar met D.E.S.I.G.N. haar eerste Nederlandstalige titel lanceerde, bracht begin juni een eerste eigen Nederlandstalige uitgave uit: Azizi en de kleine blauwe vogel van Laïla Koubaa en Mattias De Leeuw.
Azizi en de kleine blauwe vogel is het debuut van de Gentse schrijfster Laïla Koubaa, dochter van een Tunesische vader en een Belgische moeder. Ze groeide op in een West-Vlaams polderdorpje en bracht elke zomervakantie door bij haar familie in Tunis. Ze woont inmiddels samen met haar twee kinderen en man, schrijver Bart Koubaa, in Gent. Ze is master in de Oosterse Talen en Culturen en begeleidt jongeren met specifieke noden in verschillende scholen. De Jasmijnrevolutie in 2011 vormde de aanleiding voor het schrijven van haar verhaal.
Revolutie is niet meteen een thema dat uitnodigt tot het schrijven van een prentenboek, maar Laïla bewijst dat het mogelijk is. Het werd een gelaagd boek dat zowel kinderen als volwassenen aanspreekt. ‘Azizi en de kleine blauwe vogel’ is een Arabisch sprookje over het Land van de Halve Maan, waar de mensen gebukt gaan de heerschappij van de hebzuchtige Toer en Ditta. Voor de kinderen vertelt het boek een sprookje waarin het kwade overwonnen wordt door het goede. Voor de volwassenen zit het verhaal vol verwijzingen naar de Arabische lente. De blauwe vogel alludeert zowel aan Maurice Maeterlinck als aan Twitter. Aangezien er bij ons op de boekenplank nog een papieren blauwe vogel prijkt van de tentoonstelling over geluk & Maurice Maeterlinck eerder in de Sint-Pietersabdij maakte ik meteen deze connectie, maar ik kan me voorstellen dat er net iets meer mensen de link naar het blauwe vogeltje van Twitter zullen leggen. Allebei hebben ze echter een passende betekenis in het verhaal.
Toen ik vorige week aan de Huiskamer Ernest, aan de Bisdomkaai, passeerde zat er redelijk wat volk en zag het er heel gezellig uit. Dringend tijd om eens iets te gaan drinken, dacht ik. Op 29 en 30 juni organiseren ze een markt, misschien wel met jouw handgemaakte spullen? En daarvoor trok Patricia Vanneste aan onze mouw.
Gentblogt: Wie zijn jullie? Patricia: Wij zijn een vzw die jong talent een platform wil bieden. We doen dit onder de vorm van een openbare huiskamer waarin alle meubels ontworpen zijn door jonge meubelmakers. Om de 2 weken mag een andere artiest zijn werk ophangen en dan geven we ook nog optredens van zowel jong als bevestigd talent.
Gentblogt: Waarom organiseren jullie een markt? Patricia: Komend weekend hebben heel wat meubelmakers eindjury en omdat onze huiskamer dan voor een groot stuk leeg gaat staan hebben we het idee gehad om op zaterdag een handgemaakte spulletjesmarkt te organiseren en op zondag een rommelmarkt! Lees verder…
maandag 24 juni 2013 11u52 |Faits Divers|Redactie (tekst), Arthur De Decker (beeld) |Reageren uitgeschakeld
Dat er dit weekend een nieuwe brug is gelegd over de R4, dat weet iedereen nu onderhand wel, vermoed ik. Het was uitgebreid in de media, en vooral: de R4 was afgesloten en dat zorgde wel voor wat problemen.
Ook Arthur De Decker ging even kijken, en kwam terug met een paar foto’s die tonen hoe imposant het wel moet geweest zijn. Bij dezen dus.
RSS
Twee namen op de Kinky Staraffiche afgelopen zondag: de Franse elektrowizard Maoupa Mazzocchetti en het jonge Brusselse collectief 
