zaterdag 12 oktober 2013 9u22 |Podium en Cultuur|
Caroline Van Peteghem |Reageren uitgeschakeld
Possible Futures is het slotfestival van VOORUIT100, het 6 maanden durende feestprogramma rond de 100ste verjaardag van het Vooruitgebouw. Op en naast het podium wil het festival een antwoord zoeken op vragen over de toekomst. Terugblikken naar de geschiedenis en de erfenis van de voorbije eeuw is daarbij een geweldige bron van inspiratie. Het helpt ons begrijpen hoe we vandaag aan de verandering van morgen kunnen werken.
Possible Futures wil ook mensen bij elkaar brengen die samen scenario’s voor ‘possible futures’ ontwikkelen: kunstenaars, ontwerpers, denkers, wetenschappers, activisten, toeschouwers,… Donderdagavond werd het festival geopend met de mooie toekomstdromen van de elfjarige Noa Moons en een hartverwarmend gesprek tussen Jeroen Olyslaegers en de Ierse Londenaar Michael Foley. Voor wie het gemist heeft, is er alvast dit filmpje. Maar kijk zeker ook eens naar het volledige programma.
vrijdag 11 oktober 2013 16u45 |Film|
Bruno Lowagie |Reageren uitgeschakeld
Zoals reeds gezegd: we doen het rustig aan dit jaar. Geen 6 films per dag meer zoals in het vorige decennium, maar toch nog een mooi gemiddelde van 3:
The Missing Picture
Als je vooraf niet weet wat er komt, is deze film in het begin heel bevreemdend. De verteller blijft 90 minuten lang off-screen en zijn verhaal wordt visueel ondersteund door enerzijds archiefbeelden, anderzijds taferelen met zelfgemaakte poppetjes.
Het hoofdpersonage moest op jonge leeftijd Phnom Penh ontvluchten en kwam met een deel van zijn familie terecht in een opvoedingskamp. Je ziet hoe een paar handen een poppetje kerft uit zacht hout, het schildert en het in een statisch decor zet waar de camera doorheen travelt. Zo worden de ontbrekende beelden uit de jeugd van de verteller.
Je krijgt een beeld van de Killing Fields in Cambodja, toen nog Democratic Kampuchea, ten tijde van Pol Pot en de Rode Khmer. Ik was alvast geboeid door de manier waarop een mij niet zo bekende episode uit de geschiedenis gebracht werd. Het werkt misschien niet de volle 90 minuten, maar het werkt.
Dat dit een understatement is, wordt vlug duidelijk bij deze “een week uit het leven van” film. Carey Mulligan, Justin Timberlake, John Goodman en een resem andere puike acteurs dragen het verhaal dat vooral bestaat uit een steeds doellozer wordende zoektocht van de protagonist. Dialogen over een brug die niet waard is om van te springen, vertederende scènes zoals het bezoek aan een mentaal afwezige vader, gevolgd door een rauwe opmerking over diens incontinentie,… De Coen brothers hebben weer een mooi stukje cinema afgeleverd.
I Am The Same, I Am An Other
Dit is de tweede keer dat de zaal leegliep nog voor de film geëindigd was. De eerste keer vond ik het onterecht; in dit geval vond ik het terecht.
Zelf heb ik de film uitgezeten. Wat er precies gebeurt is tijdens het “drama” ben ik niet te weten gekomen. Wat de relatie is tussen meisje en volwassen man kan ik raden, maar het bevredigt niet. Ik heb medelijden met de occasionele filmbezoeker die deze film te zien krijgt via een sponsorvoorstelling en dus de film moet uitzitten omdat hij anders niet naar de receptie kan.
vrijdag 11 oktober 2013 12u21 |Film|Bruno Bollaert|Reageren uitgeschakeld
Na een onderbreking van een paar jaar –het is (minstens) geleden van toen tram 21/22 nog rechtstreeks langs mijn deur (van het Sint-Pietersstation naar de Zuid) reed– heb ik besloten opnieuw flink wat films op het als Film Fest Gent herboren Filmfestival te gaan bekijken. Ik had 20 tickets aangeschaft, waarvan ik er toch twee voor gezelschap had gereserveerd, maar heb er al gauw vijf bij gekocht. Ik heb dus 23 besprekingen in mijn mouw zitten.
Het leuke aan het filmfestival is dat je er films gaat bekijken die je anders nooit te zien krijgt, of waar je anders nooit naar zou gaan kijken. Mijn eerste drie films behoorden alvast tot die laatste categorie.
vrijdag 11 oktober 2013 8u51 |Architectuur|
Arthur De Decker (tekst), Jos Tavernier (beeld) |11 reacties
In deel 25 bezoeken we aan de hand van de postkaarten van handelaar Albert Sugg de bekendste Gentse winkelstraat: de Veldstraat. Daarvan schreef J.L. Steyaert in 1838 reeds: “Zy is eene der schoonste en meest bezochte straten der Stad. Men vindt er vele fraeye, zelfs prachtige gebouwen; en vele ryckvoorziene winkels van verschillende aerd, veraengenaemen den doortogt dezer straetâ€. Tijdens de Belle Epoque, de periode waarin voor de burgerij alles mogelijk leek, werd deze straat de belangrijkste winkelas van Gent. Arthur De Decker geeft wat duiding en Jos Tavernier gebruikte zijn fototoestel op zijn recente winkeltocht.
Serie 1 nr. 29 Veldstraat
Geanimeerde Suggkaart van het begin van de Veldstraat, verstuurd in 1902. Let op de accutram, de stootkarren en de kledij.
Een Veldstraat zou je in een landelijk dorpje verwachten en  niet meteen in het centrum van een drukke stad. Toch heet de belangrijkste winkelstraat van Gent Veldstraat. De oudste vermelding dateert van 1164 en spreekt gewoon van “Veld†wat toen betekende een stuk woest land. Ook andere straatnamen (bvb. Koestraat) wijzen erop dat deze buurt in het begin van onze stadsgeschiedenis nog van landbouw en veeteelt leefde en niet van de handel. De straat heeft haar ontwikkeling te danken aan het feit dat wie uit het centrum – de Korenmarkt- naar Oudenaarde, Kortrijk of Frankrijk vertrok langs deze route de stad verliet. Tot 1977 bleef de Veldstraat trouwens een rijksweg. In 1984  werd de Veldstraat een verkeersvrije winkelwandelstraat waar in principe enkel nog trams en taxi’s mochten rijden. Lees verder…
A Touch of Sin
Een man rijdt met de moto op een verlaten weg. Hij wordt tegengehouden door drie pummels met een hakbijltje. Je geld, oude man, zegt de leider van de drie tot de motorijder. De man reikt in zijn jaszak, haalt er een revolver uit en knalt de drie koudbloedig neer. Lees verder…
donderdag 10 oktober 2013 13u45 |Film|patricia|Reageren uitgeschakeld
“Ah, het filmfestival, moet je dan geen verlof nemen?” Haha, mijn collega’s kennen mijn gewoonten goed, maar nee, deze keer geen verlof, want ik ga slechts zes films zien. Voor iemand die gedurende het jaar nog amper in de filmzalen geraakt is dat niet slecht, zeker omdat ik ze op drie dagen ga zien, dus met een paar marathons om toch dat festival gevoel te hebben. Ik had eerlijk gedacht dat het dit jaar niet zou lukken, ik liep niet bijster wild van het programma en tijd leek ver te zoeken in mijn agenda. Maar kijk, terwijl iedereen gisteren klaar stond om op de rode loper zijn entree te maken, stond ik aan de festivalkassa met een verlanglijstje. Een rittenkaart en zes films dus. Als het even mee zit, probeer ik u ook telkens een verslagje te doen. Maar ik zeg het, ik ben slecht voorbereid.
Om te beginnen, vond ik van mijn fiets niet en zag ik de tram voor mijn neus voorbijrijden. Gelukkig heeft lijn 1 een goede frequentie overdag en hoewel mijn conditie duidelijk beter is geweest, kon ik nog binnen in de Sphinx tijdens de trailer. Sorry aan de bezoekers voor mijn gehijg. Gelukkig zorgde Floating skyscrapers al gauw voor soortgelijke geluiden en kon ik rustig achterover gaan zitten. Volgens de regisseur Tomasz Wasilewski is het de eerste Poolse holebifilm. Dat staat niet alleen goed in een perstekst, het schept ook wel wat verwachtingen. Kuba is een jongeman met een afgetraind lijf, een lief al twee jaar en toch wel niet onredelijke verwachtingen in de zwemwereld. Zijn wereld wordt overhoop gehaald wanneer hij de knappe student Michal ontmoet. Hij voelt zich verward, maar – en misschien is dat typisch mannelijk – als kijker is het moeilijk om zijn gedachten te lezen. Hij is geen man van veel woorden en zijn gedrag is vaak moeilijk te interpreteren. Kiest hij voor haar? Kiest hij voor hem? Lees verder…
Maar! Om te fietsen hoef je geen rijbewijs te hebben. Je kan dan ook gerust de vraag stellen of de fietser op de hoogte is van de laatste regelgeving. Lees verder…
donderdag 10 oktober 2013 8u02 |Film|
Bruno Lowagie |Reageren uitgeschakeld
Verslagje van dag 3 van het filmfestival Gent dat we dit jaar slechts “deeltijds” volgen (wegens te druk bezig met andere dingen):
The Fifth Estate
Zonder iets van kritieken te lezen vooraf, ben ik naar deze film getrokken met de verwachting: “Dit word een film zoals The Social Network.” Net zoals we in de “Facebook-film” de fijne en minder fijne kantjes van Zuckerberg te zien kregen, hoopte ik op een boeiende film waarin de fijne en minder fijne kantjes van Assange belicht werden. Wat was de oorzaak van mijn teleurstelling? Ik weet het niet goed. In de eerste plaats vond ik de film saai. Dat er van Berlijn naar Ijsland naar Luik naar Kenia naar Brussel naar … gereisd werd, was eerder storen dan spannend. Dat werkt in films zoals World War Z of The Bourne Supremacy, maar dit werkte niet in The Fifth Estate. Ook de muziek stoorde me constant. De soundtrack paste als een tang op een varken. Lees verder…
Het is al een tijdje geleden dat Fietsbult nog op bezoek gegaan is bij The Loop. Na een paar niet al te positieve signalen die we kregen –zowel bezoekers van de site als mensen die er werken meldden ernstige problemen– leek het moment gekomen om nog eens te gaan rondkijken om te zien wat er allemaal veranderd is.
Wat voorafging
Eind 2008 ging een IKEA-vestiging open op de site van Flanders Expo. Dit luidde een nieuwe fase in de ontwikkeling van dit terrein, dat prompt werd omgedoopt tot The Loop.
Met lichte verbijstering moest de Fietsersbond vaststellen dat je met de fiets niet eens tot aan IKEA geraakte. Na een actie beloofde Stad Gent in januari 2009 een voorlopig fietspad, dat een jaar later werd aangevuld met een tunnel onder de ringweg rond het terrein. Sindsdien hebben we geen goed nieuws meer te melden gehad. In 2010-2011 was het terrein zelfs een hele tijd niet meer toegankelijk per fiets.
Anno 2013
Sinds de opening van IKEA en de aanleg van het voorlopige fietspad heeft de tijd niet stilgestaan op The Loop. De Vlaamse Milieumaatschappij betrok een nieuw kantoorgebouw in 2012. Ook de KBC Arteveldetoren werd dat jaar opgeleverd. Bovendien verschenen er naast IKEA twee appartementsgebouwen en een kantorenblok. Deze nieuwe attractiepolen leveren heel wat extra verkeer op en dus rees de vraag wat er bijgebouwd en -aangelegd is qua fietsinfrastructuur. Het antwoord is zeer eenvoudig.
woensdag 9 oktober 2013 9u05 |Sport|Jeronimo|Reageren uitgeschakeld
Het nieuwe seizoen, een nieuwe start. Een nieuwe dag is aangebroken voor de dames en heren van de Gent GO-GO Roller Girls. Na de successen van het vorige seizoen waarbij GO-GO Gent haar zesde seeding plaats wist te verzilveren op het door haar georganiseerde Europese WFTDA- toernooi “2013 – a skate odyssey“, en de uitbouw van twee volwaardige teams, heeft Go-Go Gent zich grootse doelen gesteld.
Begin september trokken de all-stars er op uit voor een tweedaagse in de UK. Hun eerste tegenstander waren de vurige London Rockin’ Rollers. Met een score van 205 – 119 toonden de Gentse dames meteen wat ze in hun mars hadden. Na een niet zo goede nachtrust in een niet zo goede hostel trokken ze richting Birmingham. De accomodatie ginder was alvast veelbelovend: een vrij nieuwe sporthal van de universiteit en een schitterende parketvloer. Het mocht niet baten. Ondanks de felle tegenstand en verdediging die de Gentse dames opzetten tegen de woeste aanvallen van de Central City Rollers, verloren ze met 177- 232. Al bij al waren ze ferm content van hun spel en leren ze steeds bij uit hun ervaringen.
De Cuberdonna’s, het Gentse B-team, laten zich ook niet onbetuigd. Zaterdag 12 oktober trekken ze naar Metz, waar ze het in een toernooi opnemen tegen de sympathieke dames van Rollerderby Metz Club en de Vienna Roller Girls. Metz is er nooit eerder in geslaagd Gent te verslaan, wie weet wat er zaterdag zal gebeuren. Vienna daarentegen is een onbekende tegenstander. Een challenge die de Cuberdonna’s gretig aangaan. Lees verder…
dinsdag 8 oktober 2013 14u10 |Film|
Bruno Lowagie |Reageren uitgeschakeld
Bruno Lowagie, dat is in de hele wijde wereld van Google tot de NASA de man van iText, software waarmee PDF-documenten kunnen gemaakt en aangepast worden. In Gent en omstreken is hij ook wel bekend als “die mens die ooit een programma schreef om zoveel mogelijk films van het Filmfestival te kunnen zien”. Dit jaar loopt het (wegens te druk bezig met andere dingen)Â zo’n vaart niet, maar u krijgt toch elke dag een kort persoonlijk verslagje van de films die Bruno zag.Â
Vandaag opent het filmfestival van Gent officieel zijn deuren, maar gisteren zagen we al onze eerste twee films in persvisie:
Vrijdag 27 september 2013 zag een nieuwe roman over de weeskinderen van Gent het levenslicht.
De Gentse schrijfster Kirsten Van Malderen presenteerde haar boek “Cuberdons met lavendel†onder grote belangstelling in het Archief van het OCMW Gent. De roman handelt over twee weesjongens en een rijke burgerdochter rond 1913, de tijd van de wereldtentoonstelling in Gent, de dreiging van een oorlog en een bloeiende industrie.
De weesjongens trachten de harde tijd van het weeshuis te doorstaan en het meisje wil weg uit de sleur en dagelijkse plichten van het leven van een “nette juffrouwâ€. Hun paden kruisen elkaar en dat staat garant voor de zwaarste beproevingen die hun vriendschap en liefde moeten doorstaan.Het boek is een prachtige harmonie tussen fictie en werkelijkheid.
Kirsten Van Malderen schrijft hiermee haar debuutroman, gedreven door de diepe indruk tijdens het opzoekingswerk voor haar licentieverhandeling tijdens haar studie Germaniste Engels/Nederlands waarmee zij in 2006 afstudeerde. Zij kreeg haar liefde voor Gent en alles wat er over deze stad in boekvorm verscheen van haar grootvader.
Wat gebeurde er op architecturaal en stedenbouwkundig vlak deze week? Gentcement vertelt het u!
Frisse wind door de voormalige spinnerij en weverij ‘De Porre’
Het Gentse stadsontwikkelingsbedrijf Sogent is de laatste jaren bezig met de renovatie en reconversie van de voormalige spinnerij en weverij ‘De Porre’ in de wijk Moscou-Vogelhoek in Gentbrugge, tussen de Jules De Saint-Genoisstraat, Peter Benoitlaan en de woonbuurt Tuinwijk Ter Heide.
Gentse nominaties voor Belgische Prijs voor Architectuur 2013
In juni kwam de internationale vakjury van de Belgische Prijs voor Architectuur samen in Brussel voor de nominaties van 2013, reeds de 10e editie. De leden van de jury bleken aangenaam verrast te zijn van het hoge ontwerpniveau van het voorbije jaar en hebben uiteindelijk 21 projecten genomineerd.
De Lijn kiest voor Tram 7
Tramverlengingen in Gent, het blijft een trieste bedoening. In het voorbije decennium kwam er slechts 600 meter spoor bij in Gent, een intriest cijfer in vergelijking met de inspanningen in Antwerpen. Maar dat zou nu achter de beugel moeten zijn. Op 20 september verscheen een document op de website van De Lijn, waarin een actueel beeld van hun toekomstplannen wordt gegeven. Er wordt resoluut voor tram 7 gekozen, in tegenstelling tot vroegere communicatie van De Lijn omtrent het Pegasusplan.
Met twee bands op de affiche werd het gebruikelijke aanvangsuur met een vol uur opgeschoven. Zo kreeg Betonfraktion de twijfelachtige eer om te openen voor een handvol toeschouwers. Dat weerhield de groep niet van om er direct voluit voor te gaan.
Het Tilburgse trio stelde niets minder dan ‘guerrilla rock’ in het vooruitzicht en, tja, dat werd het ook. Schipperend tussen cabaret, luidruchtig experiment en betonpunk in de betere krakerstraditie. Teringherrie met een serieuze hoek af voor wie er op een onbewaakt moment mee overvallen wordt. De kans dat u Betonfraktion ooit op de radio zal horen heet bijgevolg eerder klein. Lees verder…
RSS
