Al van kort na de middag was het uitermate druk in onze binnenstad maar naarmate de avond dichterbij kwam, werd het zo mogelijk nog drukker. Al jaren is het slotspektakel van OdeGand een heuse publiekstrekker. Ruim op voorhand zie je mensen verschijnen op de Graslei en de Korenlei op zoek naar een plekje om alles zo goed mogelijk te kunnen beleven. Sommigen nestelen zich op het terras van een taverne of restaurant, maar het merendeel zoekt een plaatsje op de kaaimuren. De eersten installeren zich op de trapjes, voorzien van een kussen of stuk karton, een dekentje of extra trui. Ook wij behoorden tot de laatste categorie maar ons wachten werd beloond. We hadden een zeer goed uitzicht op het podium, konden nog een blik werpen op het grote beeldscherm en rekenen op een goede geluidskwaliteit. Bovendien zouden we ons na de voorstelling geen weg moeten banen door de massa (het ommetje dat we moesten maken, namen we er graag bij).
Iets na 20.30u was het zover. De avond werd ingezet met veel enthousiasme door de Vipers Rythm Band die een hele reeks swingende nummers afvuurden op het publiek. Zangers en muzikanten hadden en er duidelijk zin in en dat enthousiasme verspreidde zich langzaam onder de mensen rondom ons. Wij lieten ons met veel plezier verlijden tot heupwiegen, vingerknippen en meeneuriën.
Om 22u was het tijd voor de hoofdact met groot orkest (en zowaar 2 dirigenten, eentje voor de klassieke en eentje voor de ‘minder klassieke’ stukken). De setting moest het circus suggereren en daarin was men vrij goed geslaagd. Zowel de opbouw van het podium als de belichting versterkten dat gevoel en ook de outfit van de muzikanten droeg hiertoe bij. Verschillende fragmenten uit het Dierencarnaval van Saint-Saëns vormden een klassieke rode draad doorheen de avond. Het pianoduo Mephisto klaarde de job meesterlijk en met veel plezier, bijgestaan door een groot orkest (waarvan sommige muzikanten zowaar een heel bijzonder hoofddeksel droegen, refererend naar het stuk dat ze speelden).
En dan was het eindelijk tijd voor het vuurwerk, waar velen zo lang op hadden gewacht. Andermaal kreeg het publiek iets moois voorgeschoteld. De knallen en boeketten volgden elkaar op, deze keer zaten er geen gillende keukenmeiden tussen de vuurwerkpijlen maar eerder een soort fluitend vuurwerk, nog nooit gehoord, en knallers met het effect van een IKEA Maskros lamp, ook heel mooi om zien.
Een stevig applaus en heel wat goedkeurende commentaren waren dan ook het te verwachten antwoord van een tevreden publiek. OdeGand 2014 was wat ons betreft een zeer geslaagde editie waarvan er in de toekomst nog vele mogen volgen.
Bangladesh is een van de meest dichtbevolkte en armste landen ter wereld. De bevolking wordt regelmatig geteisterd door overstromingen, cyclonen en ziektes zoals malaria, diarree en longontsteking. Het ontbreken van goede huisvesting speelt een cruciale rol in de Bengaalse armoedeproblematiek. Een huis is meer dan alleen een dak boven het hoofd. In een krotwoning slaap je ‘s nachts niet veilig, ben je vatbaar voor ziektes en bederven levensnoodzakelijke voedselvoorraden. Na elke overstroming investeren in renovatiewerkzaamheden aan je rieten huis kan al snel oplopen tot 200 euro, een fortuin als je maar 1euro per dag verdient. Zo geraak je niet uit de spiraal van armoede of beland je er in.
Mevrouw Hasina getuigt: “Mijn man deed allerlei werk, maar de verstikking van armoede en honger bleef altijd in onze familie. We hadden enkel een stukje land met daarop een bouwvallige hut. Vaak ging de hut kapot als het hard regende. De regen drong dan de kamer binnen en maakte alles doornat, tot zelfs bed en beddengoed toe. Ons huis werd twee keer verwoest door storm en mijn man raakte daarbij ernstig gewond. Zo kwamen we onze dagen door, worstelend met tegenslagen, een eindeloze aaneenrijging van ellende.”
In Bangladesh komt een groot deel van de bevolking niet in aanmerking voor een hypothecaire lening bij een commerciële bank. Hun inkomen is laag – net genoeg om te voorzien in de dagelijkse behoeften – en schommelt. De actie Fiets/Loop voor een huis vult deze leemte. Via een Bengaalse ngo wordt een woonlening verstrekt. Met de afbetaling van deze micro-hypotheek kunnen nieuwe leningen meer families een stevige thuis geven. Lees verder…
Met die slagzin pakken tien Gentse jeugdhuizen uit met het project “Woensdagâ€. Vanaf eind september kan je in tien Gentse jeugdhuizen terecht voor enkele opmerkelijke ateliers. Zo kan je leren hoe je van een analoge jukebox een digitaal exemplaar maakt, leer je je eigen kleren maken, tapdansen, deel uit maken van de beste band ter wereld, je eigen foto’s ontwikkelen en zoveel meer.
Enkele creatieve Gentse organisaties zoals Nerdlab, Genthology, Fietskeuken, Popcollege,… gingen langs bij de Gentse jeugdhuizen en werkten samen met hen een programma uit voor de komende woensdagen tot eind november. De ateliers worden georganiseerd op een aantal opeenvolgende woensdagavonden, ideaal om de smaak te pakken te krijgen. De ateliers zijn volledig gratis te volgen. Het enige wat je moet doen is even laten weten waarom jij er wil bij zijn, en dat doe je door te surfen naar woensdag.gent.be
Bekijk alvast filmpje :
Het volledige programma lees je hier. Van elke activiteit vind je een korte beschrijving, de data en de betrokken partner. Schrijf je tijdig in via het invulformulier.
‘The Mary Hart Attack’ ontstond vorig jaar na de opnames van de soundtrack voor Wil Mathijs’ documentaire “Martin’s Callâ€. De samenwerking beviel zo goed dat de muzikanten van dienst besloten om verder samen te werken. Om iets te doen dat zich tussen shoegaze en punk zou moeten situeren. Dat stond toch in de korte bio.
Veel textbook shoegaze en/of losgeslagen punk hoorden we woensdag echter niet onze kant uitwaaien. The May Hart Attack gaat voor een eigen geluid – prima keuze – en opende met “All wrong, No Blissâ€. Anders dan de titel laat uitschijnen was daar niets mis mee. Leuk samenspel tussen gitaar en samplemachine, met een centrale rol voor de basgitaar. Lees verder…
maandag 15 september 2014 11u22 |Podium en Cultuur|ElsS (tekst), Michel Vuijlsteke, ElsS (beeld) |Reageren uitgeschakeld
OdeGand, dat is de jaarlijkse start van het festival van Vlaanderen en van zowat het volledige culturele leven dat weer voor 200% uit de startblokken schiet. Al jaren is het een evenement dat met grote letters in onze agenda genoteerd staat om zeker niet te missen. Het uitpluizen van het programma, het twijfelen over te maken keuzes, vaak met een beetje spijt in het hart om wat we daarnaast allemaal zullen missen. Het aanbod van de dag is steeds te groot om volledig te kunnen meemaken maar dat zorgt er natuurlijk ook voor dat er nog meer mensen kunnen deelnemen en genieten.
Omdat wij op stap gaan in jong gezelschap (een negenjarige jongedame) besluiten we ons programma ook zoveel mogelijk aan haar aan te passen zodat ook zij volop kan meegenieten. We besluiten ons met de fiets en de benenwagen te verplaatsen, de beste transportmiddelen voor een stad vol wegenwerken, een massa volk en badend in een heerlijk nazomerzonnetje dat de temperatuur een behaaglijke hoogte in stuurt. Onze eerste halte is in het NTG waar een muzikale clown, Puddels Pity Party, op het programma staat. Het concept is eigenlijk heel eenvoudig: men neme een man, voorzien van goede zangstem (zo zijn er vele natuurlijk), voege daar een vlot, jazzy, muzikaal trio aan toe (ook zo zijn er nog wel te vinden) en zoekt dan een originele invalshoek nl. steek de man, die ruim 2m groot is, in een pierrotpak. Het resultaat is behoorlijk origineel en zorgt ervoor dat de man de aandacht krijgt die hij verdient: aandacht voor zijn krachtig stemgeluid en originele covers die hij brengt van classics, crooners, smartlappen, ballads en popsongs. Of het nu Tom Jones is, dan wel het magistrale Hallelujah, een Spaans nummer of het heerlijke Royals, de versie van de man is steeds verrassend en indrukwekkend. Ik betrapte mezelf er op dat ik aangenaam onder de indruk ben van de man en de helft van de voorstelling met een grote grijns heb zitten luisteren. Wat ons betreft alvast een heel goede start.
Gisteren was er niet alleen OdeGand, maar ook nog de Cultuurmarkt op de Kouter. Onze fotograaf van dienst (enfin, persoon met fototoestel bij de hand) liep er ook rond, en brengt u deze impressie.
De geschiedenis van deze parochie gaat terug tot de proosdij van Sint-Jozef. Een voormalige danszaal aan de Elyzeese Velden werd omgebouwd tot kapel en in 1866 officieel erkend. De kapel werd al gauw te klein en men ging op zoek naar een perceel bouwgrond voor een grotere kerk. De textielfamilie Hemptinne schonk de grond langs de Wondelgemstraat. Architect August Van Assche tekende de bouwplannen in neogotische stijl. In 1883 volgde de plechtige inzegening. Bijzonder zijn de cementen vloertegels onder het spreekgestoelte, de gerestaureerde glasramen van atelier Casier, het houtsnijwerk van Mathias Zens en het orgel van de Antwerpse orgelbouwer Jules Geerts. De kerk is sind 2004 beschermd. De crypte onder de kerk is eveneens beschermd.
De kerk staat centraal in de multiculturele wijk Rabot en wordt zoveel mogelijk ingeschakeld in het sociaal-culturele wijkgebeuren. Oxfam Wereldwinkel heeft er op vaste dagen een verkooppunt. Ook de voedselteams hebben er hun vaste stek. Een ideale bewaarplaats voor verse groente en vers fruit volgens een van de initiatiefneemsters.
Pastoor Koen Blieck leest nog steeds elke zondag de mis en organiseert ook op gezette tijden een driekerkenviering met de overige twee kerken uit het Rabot, de protestantse Rabotkerk en de Dominicusgemeenschap die in de Maria Gorettikerk gehuisvest is.
Gidsbeurten om 14u00 en 16u00 gratis
Geen reservatie nodig
vrijdag 12 september 2014 21u05 |Architectuur|
Arthur De Decker (tekst), Jos Tavernier (beeld) |5 reacties
Zoals reeds was te zien in deel 46 en deel 71 van deze wekelijkse Gentblogtrubriek heeft de postkaarten handelaar Albert Sugg in zijn serie 1 over Gent heel wat kaarten laten maken over de ruïnes van de Gentse Sint-Baafsabdij en het daar in gevestigde Stenen Beelden Museum. In dit deel tonen we de resterende 5 kaarten over dit onderwerp. Arthur De Decker verzorgt de commentaar en Jos Tavernier bezorgde de actuele zichten.
Serie 1 nr. 133 Ruïnes Sint-Baafsabdij VI
Wat we hier te zien krijgen is de ZW hoek van wat tot 1540 de Kloosterhof was en nadien een kerkhof. De deur links leidt naar de plaats waar de Abdijkerk stond en de trap rechts ging oorspronkelijk naar de toren van Sint-Baafskerk. Aan deze opening staan nog de originele zuiltjs met gedraaide schacht. Nu is dit een toegang naar de buitentuin aan de westkant. Rondom deze kloosterhof was er sedert de 12de eeuw een open Romaanse kruisgang die in 1494-95 werd vervangen door een laat-gotische constructie met glasramen waarvan nu nog enkel vijf traveeën te zien zijn en waarvan er slechts twee oorspronkelijk zijn: namelijk deze die zich bevinden voor het lavatorium en vóór de kapittelzaal. Lees verder…
Gentenaar Bob Cammaert werd door ONE, een organisatie die zich die zich wereldwijd inzet voor armoedebestrijding geselecteerd als jeugdambassadeur. Hij stelde zich en het project hier eerder voor. Hij neemt ons mee achter de schermen van het lobbywerk dat ze verrichten bij de Europese parlementsleden. Zin om ook eens te gastbloggen, contacteer ons op redactie@gentblogt.be
Gent, 10 September 2014 – Het is zover,de toekomstige voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, heeft vandaag de portefeuille van Werk en Sociale Zaken aan Marianne Thyssen toegewezen. Ons land had haar vorige week als kandidaat voor de Europese Commissie naar voren geschoven. Graag had ik, als Jeugdambassadeur van ONE, dan ook van deze gelegenheid gebruik gemaakt om Marianne Thyssen te feliciteren met haar toekomstige portefeuille binnen de Juncker Commissie. Een politica met haar professionele achtergrond en kwaliteiten verdient zo’n kans en, getuige de vele luid schallende loftrompetten, zal zich zeker met verve van haar taak kwijten.
Die lofbetuigingen, van zowel binnen als buiten de EU instellingen, zijn er o.m. gekomen naar aanleiding van haar 23-jarig verblijf in het Europees Parlement. Het is ook in deze hoedanigheid dat zij enkele maanden geleden onze ONEVote2014 pledge ondertekende. In deze pledge gaf zij te kennen zich de komende 5 jaar te willen inzetten voor de strijd tegen extreme armoede (het gaat hierbij om mensen die leven van minder dan 1,25 dollar per dag). Lees verder…
Van grafelijke residentie tot katoenspinnerij, van kleine versterking met houten gebouwen tot imposant kasteel, van machtssymbool tot toeristische trekpleister… De geschiedenis van Gents middeleeuwse burcht is bewogen. Binnenkort start de laatste restauratiefase aan de walgang. Als die beëindigd is, beginnen we aan de ingrijpende bouwplannen om van het Gravensteen een monument te maken met hedendaagse faciliteiten en publieksgerichte aanpassingen. Tijdens Open Monumentendag op 14 september zijn de paardenstallen van het Gravensteen gratis te bezoeken (opgelet: een bezoek aan de rest van het gebouw is voor niet-Gentenaars te betalen, voor Gentenaars is ook dit gratis).
Doorlopend tussen 10u en 18u.
Maar er valt die dag nog meer te beleven in het Gravensteen!
Samen bouwen aan het Gravensteen met recupmateriaal
Terwijl je ouders de tentoonstelling van het Gravensteen, vroeger, nu en in de toekomst bekijken, bouw jij mee aan een groots Gravensteen. Volledig opgebouwd uit recupmateriaal! Als je ouders braaf zijn, mogen ze ook meebouwen. Maar jij hebt de leiding! Lees verder…
De vermaledijde nieuwsbrief van Gratis in Gent wordt sedert begin deze maand terug rondgestuurd. Dat onding zorgt elke week weer voor onrust, voor keuzes, naar welke van de activiteiten zullen we nu weer eens gaan zien. Vorig weekend was meer dan overvol gevuld, de stad bruiste redelijk, er was veel volk op de been, de zon scheen en er was veel te veel te doen. Meer hoef je helemaal niet te verlangen.
Vrijdagavond hadden de dames en heren van de Buren van de Abdij al meteen een van hun toppers geprogrammeerd. Lieven Tavernier en Bruno Deneckere brachten twee vrienden mee, Sarah D’Hondt en Gijs Hollebosch. Voor hun programma hadden ze een selectie uit Lieven en Bruno’s repertoire gemaakt, lekker aangevuld met het snarenspel van Gijs en met Sarah’s mooie stem. De Buren zijn trouwens al 7 jaar bezig en zijn nog steeds vol enthousiasme aan de slag. Applaus daarvoor.
RSS
