Het was alweer de laatste dag van GentJazz — en wat voor eentje. Ik kom er alvast van bij het begin voor uit: ik hou van Jazz, maar ik ben een leek. Verwacht van mij dus geen expertenverslag, maar wel de ervaringen van iemand die gewoon graag geniet van goede muziek. “Jazz is voor iedereen†is de baseline van het festival en dus voel ik mij toch een beetje gesterkt dat een verslag niet noodzakelijk door een kenner geschreven moet zijn.
Op het festival was er deze editie elke dag een krant beschikbaar, best een indrukwekkende prestatie als je het mij vraagt, met de nodige facts & figures en impressies. Ook hier de duidelijke stelling dat jazz helemaal niets exclusief is maar door iedereen gesmaakt kan worden en vele diverse facetten, stijlen en smaken kent. Eigenlijk zoals een goed glas wijn dus en zeg nu zelf, waarom zou je daar neen tegen zeggen?
De laatste dag van GentJazz kende een heel goed gevuld programma en ik besloot meteen voor het volledige menu te gaan.
Ik startte de dag bijgevolg al vanaf ’s middags – in aangenaam gezelschap – met het lunchconcert in hotel Reylof. Een ideale gelegenheid trouwens om het hotel eens binnen te lopen en onze ogen de kost te geven. Reylof is zonder twijfel een klassehotel. Het onderscheidt zich van zijn soortgenoten door een ietwat aparte stijl te hanteren wat de inrichting betreft. Ik was niet meteen wild van alle aspecten van het interieur, maar hier zeker geen standaard inrichting, wat toch een verrassende en aangename aanblik biedt.
Op het muzikale menu stond een combinatie van piano, saxofoon en contrabas, gebracht door Bram De Looze, die Robin Verheyen en Lennart Heyndels had uitnodigd om mee te spelen. De drie charmante jongemannen hadden er wel zin in. Ook op ons bord enkel gerechten die op instemming konden rekenen. Een heerlijk hapje bij het aperitief, een voorgerecht met gemarineerde zalm, bulgur, ras el hanout en venkel, een hoofdgerecht met heilbot, rode biet en appel en een dessert met lychee en passievrucht. Voor de vegetariërs bovendien een minstens even smakelijk alternatief. De tijd vloog voorbij en voor we het wisten, was het al half drie. Nog even door de stad en dan gauw richting Oude Bijloke voor het avondprogramma.
Uiteraard hadden we meer dan een fotograaf lopen, en daarom krijgt u nu een tweede reeks foto’s van ons. Geef toe, van de openingsstoet zijn er nooit genoeg!
Over de prachtige stoet die het begint van de Gentse Feesten aankondigt, kunt ge beter niet al te veel tekst schrijven. De beelden spreken voor zich.
Pierke leidt, zoals vertrouwd, de stoet voor de tribune in goede banen.
“‘t Es goe weere”, dus mocht ‘t ook een beetje “lochter geklied” zijn.
De commentaren naar de gemeenteraadsleden horen er natuurlijk bij. Ik vond de reacties bij de valse prins Filip bijzonder grappig.
Het was weer een zeer geanimeerde stoet met (naar mijn gevoel) iets minder muziek maar het was wel met een leuke stoet met toffe groepen en uitnodigende voorstellingen.
De Gentse Feesten zijn dus alvast goed gestart en volgens de weerberichten blijft het mooi weer zeker tot donderdag. Dus dat wordt vieren!
Mogen we toch oproepen om de feesten “gratis” te houden (en ge weet intussentijd wel wat dat wil zeggen) en als ge naar huis gaat, vergeet niet dat er in Gent ook mensen wonen (dus steekt eu ne spek of een neuzeke in uwe mond oas ge nor eu bedde goat :) )
Dat het maar raar doet, zo de opening van de Gentse Feesten zonder trui, (regen)jas en paraplu. Dat waren we duidelijk niet meer gewoon en het liet zich ook gevoelen in de binnenstad, zo vlak na de doortocht van de stoet: veel vrolijk volk op de been. Diezelfde vrolijke sfeer zat er ook in op de vertrouwde binnenkoer van het EFTC, in het hartje van het Patershol, waar wij reeds een kwarteeuw tijdens de Gentse Feesten onze tenten opslaan voor het International Puppetbuskersfestival. Jawel het puppetbuskersfestival is dit jaar reeds aan zijn 25ste editie toe. Een zilveren jubileum dus.
Maar het is een jubileum met een donker randje.
Het is immers de laatste keer dat het festival in de Trommelstraat zal kunnen doorgaan, aangezien het provinciebestuur, eigenaar van het gebouwencomplex, de bruikleen heeft opgezegd. “Maar,” zei Freddy Claeys, voorzitter van het EFTC, in zijn openingsspeech vanavond, “we willen er geen negatief verhaal van maken. Het EFTC is de provincie toch wel enorm dankbaar voor de gastvrijheid die het er sinds 1989 genoot.” Freddy Claeys heeft evenwel nog geen enkel idee waar de puppetbuskers volgend jaar dan wel hun poppen tot leven zullen kunnen brengen.
Lijf… onze eigen vleeswaren of gaat dat verder? Corpus et sanitas? De titel sprak me aan en het mysterie erachter nog meer.
Katrijn Govaert en Priskilla Deck ken ik voornamelijk van de improcomedy-avonden. Bij hun voorstellingen met “De kleine prettige stoornis” gaan ze eerder de serieucomedy-toer op. Een voorstelling waarbij je de doos kleenex best op de schoot houdt. Is het niet om die emotraan weg te pinken, dan is het om de traan bij de lach even weg te vegen.
Deze voorstelling gaat over “the choice of life” en dit “close to life”. Vele levensvragen komen aan bod en elk hoofdstuk begint met de vraag: “Wist ge dat…”. Priskilla legt je graag uit hoe het allemaal in mekaar zit, wat de wetenschap er van denkt en hoe het leven dat allemaal heeft gezien.
Katrijn is de vragensteller, de aangever maar ineens ook de kritische noot.
Beiden spelen op en rond een plooiladder en zitten het publiek dicht op het (kippen)vel. Lees verder…
Vrijdagavond kondigde zich op voorhand al aan als een feestje, zo de dag voor de feesten en een programma om u tegen te zeggen. De beschrijving van de mannen van Valerie June liet weinig aan de verbeelding over. Ze vermeldde meteen haar website en opende de set met een rain dance. In principe is dat genoeg om je onpopulair te maken, zou je denken, maar dat was dus niet het geval bij Valerie June. De vrouw maakt ‘organic moonshine roots music’ oftewel een mengeling van country, delta blues, folk, roots, soul en gospel. Het klinkt allemaal heel southern, haar accent kan ze sowieso moeilijk weg steken, maar ook haar muziek ademt de warmte van Tennessee.
Duikvlucht vertelt het verhaal van een aantal vrienden die ondanks hun vriendschap een vereenzaamd leven leiden op het “bedrijf†van Daniël. Daniël is een verzamelaar van alles wat de Schelde uitspuwt. Net als een kat of een uil doet dit met gigantische braakballen. En zo heeft Daniël een hele collectie aan verloren voorwerpen aangelegd.
Daniël leeft samen met een paar Poolse, niet geïntegreerde, gastarbeiders die geen woord zeggen en zich enkel uitdrukken door te neuriën en muziek te spelen. Lees verder…
Wanneer Valentijn en Titiana samen met opa een dagje naar zee gaan wijst alles erop dat het een erg leuke, zonnige stranddag wordt. Tot op het moment dat Titiana Boris, de boormossel, een put ziet graven in het zand.
Titiana is nieuwsgierig en volgt Boris naar de wereld onder het zand. Maar is dit wel een wereld voor kleine kinderen?
Hoe Boris, opa en Valentijn Titiana terug op het strand krijgen zie je in de voorstelling Zee-Land. Lees verder…
Misschien herinnert u zich nog van vorige zomer de wedstrijd voor het mooiste Gentse woord (tjiepmuile)? Het Rodenbachfonds werkte in  samenwerking met Gentsche Sosseteit, de Gentse Gidsen, het STAM, Rederij De Gentenaer, De Gentenaar en vzw Trefpunt een nieuw project uit om het Gentse dialect meer onder de aandacht te brengen en het voor uitsterven te beschermen. Het project ‘Op zijn schuun Gents gezeid’ bestaat uit een gegidste wandeling in het Gents en de verkiezing van het ‘Schuunste gezegde van Gent’.
Er hebben zich in totaal meer dan 50 partners gemeld om mee te doen aan dit project. Buurtwinkels (zowel van oude als nieuwe Gentenaars), speciaalzaken, verenigingen, bedrijven, musea, ateliers, … : ze doen allemaal mee door een gezegde in het Gents via kleefletters op hun etalageraam te hangen. Deze Gentse uitdrukkingen werden een week voor de Gentse Feesten aangebracht en blijven hangen tot eind november.
De Gentse Sosseteit stond in voor het opzoekwerk van de vele uitdrukkingen, de Gentse Gidsen zorgen voor tekst en uitleg tijdens de wandeling. We starten onze tocht aan het STAM, waar we meteen op twee uitdrukkingen getrakteerd worden. De eerste  - Nie pleuje – is bij de meesten wel gekend, maar de tweede – Oame moar nie op de Kuurnmoarkt geroake – vraagt toch om een woordje uitleg. Blijkt dat de Korenmarkt vroeger de plek was waar de faillissementen werden aangekondigd en inboedels openbaar werden verkocht.
Aan het STAM voert de watertaxi ons richting Sluizeken terwijl onze pittige gids  - Lut De Paepe – verhalen, geschiedenis, weetjes en Gentse uitdrukkingen aan elkaar rijgt en ons meermaals aan het lachen brengt. Ook over de Barge en vooral over het boegbeeld ervan heeft ze zo haar eigen gedacht, maar dat moet u zelf maar ontdekken. Heel leuk is dat de gekozen Gentse uitdrukking meestal een link hebben met het gebouw waarop ze zijn aangebracht.
Aan het Sluizeken meert de watertaxi aan en vanaf daar zetten we onze tocht te voet verder. Â Het wordt duidelijk dat de Gentse uitdrukkingen behoorlijk plastisch zijn en vaak ook een ironische noot bevatten, wat het begrip ervan voor buitenstaanders niet eenvoudiger maakt natuurlijk. De uitdrukking “hij zie zuu bruin of een asperine” (waarmee men eigenlijk wil zeggen dat iemand een echte bleekscheet is), is zo een typisch voorbeeld. De Engelsen zouden op dat vlak het best onze humor begrijpen als we de gids mogen geloven (ik denk toch dat ze dit niet ironisch bedoelde). Lees verder…
Zuidwaarts, een project over migratie tussen Frankrijk en België, is een nieuwe productie van Trefpunt, Muziekcentrum Dranouter, Vooruit, Flonflons Lille (F) en Via Lactea. Tournai Creatie in het kader van 300 jaar Frans-Belgische grens, gesymboliseerd door het Verdrag van Utrecht. Na de sociaal-culturele projecten Mixed, South Africa, Vlernika,… is in 2013 Zuidwaarts aan de beurt.
Maar er is meer dan de televisiedocumentaire van Paul Van de Velde en het concert. Gentblogt ging vrijdag 12 juli op verkenning tijdens het startmoment in de concertzaal van Trefpunt.
Piet Creve, archivaris van Amsab-ISG, ook te zien in de documentaire, lichtte de migratiebewegingen tussen Frankrijk en België toe, met extra aandacht voor de Gentenaars en de rol en invloed van de Gentse socialistische beweging.
De voorbije eeuwen is de grens tussen Frankrijk en België stelselmatig naar het noorden opgeschoven. Voor de mensen die in de streek woonden, had dat eigenlijk niet zo veel gevolgen: de eeuwenoude contacten in die regio bleven bestaan. De 19de eeuw bracht dramatische veranderingen: honderdduizenden Belgen, in hoofdzaak Vlamingen, trokken naar de industriële driehoek Rijsel-Tourcoing-Roubaix. Heel veel migranten gingen er wonen. In het laatste kwart van de 19de eeuw liepen de spanningen tussen de lokale bevolking en nieuwkomers soms hoog op. Lees verder…
Gent Jazz maakte het dit jaar niet altijd gemakkelijk om te kiezen. Gisteravond is er zo een duidelijk voorbeeld van. Er stond heel wat eerder klassieke jazz op het programma, iets waar ik me niet zo in thuis voel om over te schrijven, en dan was er ook nog Madeleine Peyroux die tja, zo wat buiten categorie valt, maar waar ik dan weer wel heel hard naar uit keek. Moeilijk, en ik bleek niet de enige te zijn.
Het festival begon er vroeg aan met Oogie, een band samengesteld uit studenten van de School of Arts. Voor het coachingproject werkten ze samen met de Amerikaanse zangeres en songwriter Becca Stevens. Hun repertoire is opgebouwd uit songs, zowel uit de jazztraditie als uit de popgeschiedenis of moderne jazz. Ook Becca Stevens kwam erbij en speelde een aantal van haar nummers. Ik ben geen kenner maar het geheel kon me bijzonder smaken. Toen de twee zangeressen Charlotte Jacobs en Marta del Grandi samen met Stevens een nummer brachten en de “jongens een pauze gunden” kregen ze zonder problemen de tent aan het luisteren. Een heel mooie kennismaking met nieuw en beloftevol talent.
Martial Solal & Stefano Bollani – (c) Bruno Bollaert
Martial Solal & Stefano Bollani – (c) Bruno Bollaert
Bij de pianovirtuozen Martial Solal en Stefano Bollani kon ik het enthousiasme in de tent duidelijk voelen. Ik vond het fascinerend om te zien hoe twee muzikanten met een serieus leeftijdsverschil elkaar toch lijken te vinden op het podium en dit blijkbaar zonder al te veel afspraken. Ze laten zich inspireren door het moment waarbij ze zonder problemen jazz standards, klassieke muziek en pop songs mixen. Maar hoewel ik er wel van kan genieten, schiet mijn kennis eerder te kort om hier veel over te schrijven. Tussen de optredens in de tent was er het Garden Stage, een nieuwe formule om u echt maximaal in jazz onder te dompelen. WOFO & en Raphaël Imbert Quartet mochten proberen om de festivalganger uit de tent te lokken. En dat lukte redelijk, maar de stoeltjes werden nauwgezet gereserveerd. Lees verder…
De Hofbouwlaan werd afgelijnd ca. 1875 bij de herstructurering van de citadel en de aanleg van het gelijknamige park ten westen ervan. De enige bebouwde kant wordt deels ingenomen door de neogotische bakstenen gebouwen van het scholencomplex Karel Lodewijk Ledeganckstraat nr. 4-8. Het betreft de rijksnormaalschool met bijhorende lagere oefenschool en kindertuin opgetrokken in 1879-1882 naar ontwerp van E. Willame en P. Goovaerts, architecten van de dienst Burgerlijke gebouwen van Brabant. Deze school heeft twee ronde torentjes. Lees verder…
Vandaag herbegint –na een korte pauze– het Gent Jazz Festival. In de eindspurt worden kleppers ingezet van Avishai Cohen & Madeleine Peyroux tot Jamie Cullum en Trixie Whitley & Elvis Costello. Zelf tippen we daarnaast graag het Raphaël Imbert Quartet op de Garden Stage vandaag, Valerie June morgen, en MannGold de Cobre op zaterdag. Naast de concerten op de Bijloke Site, zijn er echter nog twee andere Gent Jazz Festival locaties waar u terecht kan.
In de Zebrastraat loopt nog tot 28 juli een tentoonstelling over The Obsessions Collective, een platform voor overwegend jonge, professionele, beeldende kunstenaars dat John Zorn in 2010 oprichtte. Elf kunstenaars stellen er werk tentoon, waaronder Heung-Heung Chin, de kunstenares die meteen ook vormgever is voor John Zorn.
Elke kunstenaar droeg bij tot een Birthday Box voor John Zorn (foto hierboven), die hem zondag weg overhandigd.
Het lijkt er op dat het project Vrijdagmarkt een nieuw slachtoffer maakt… Op vrijdag 5 juli bracht ik mijn jongste dochtertje naar de vakantieopvang op haar school het Francois Laurentinstituut. De brandweer stond voor de deur, dat is altijd een beetje schrikken natuurlijk. Maar er werd me verzekerd dat er niks aan de hand was. Een waterlek in de bouwput van de Vrijdagmarkt, vlak naast de school. Maar geen gevaar voor de kleuterschool, zo werd me verzekerd. Toch werden in de loop van de dag alle bedjes van de peuteropvang en de vakantieopvang al verhuisd naar de overkant van de straat, naar de lagere school. Met de veiligheid van kinderen speel je uiteraard niet.
De week erna werd ons meegedeeld dat tot aan de Gentse Feesten alle opvang in het gebouw van de lagere school zou plaatsvinden want dat de kleuterschool hermetisch afgesloten werd. Aanvankelijk mocht je er nog door te voet, of met de fiets. Maar deze week werd alles hermetisch afgesloten. Grote houten schuttingen met daarop plakkaten “instortingsgevaarâ€. En maar best ook, want het gebouw ligt midden in de feestenzone. Lees verder…
De Gentse Feesten zijn in zicht en niets wijst er op dat het geen stralende Feesten zouden worden.
Onder de vleugels van Deezillusie vzw werd een gevarieerd programma samengesteld: 30 activiteiten op 9 dagen. Een marathon dus! Het wordt een fris slaatje van theater en comedy, gekruid met een aantal ‘speciallekes’.
Hoogtepunten worden ongetwijfeld de twee premières die het eerste weekend plaatsvinden: ‘Allemaal België’ van Deezillusie en ‘Lijf’ van kleine prettige stoornis. Voor wie het liever wat pikanter heeft, staan ook ‘De Vaginamonologen’ op het menu.
Ontspannen kan op verschillende manieren: met improvisatietheater en comedy, maar ook met massage. Er is immers een heus doe-het-zelf programma. Je kan bij hen terecht om te leren masseren, zingen en improviseren… zij het niet allemaal tegelijkertijd.
Bij de koffie serveren ze een leuke wetenschapsgoochelshow voor jong en oud (moet je echt ‘s gezien hebben).
Jan-Bart De Muelenaere praat de comedy-voorstellingen van deze bekende namen aan mekaar:
20 juli 2013 om 23u: Dennis Vansant, Guy Folie en Ygor uit Poperinge
28 juli 2013 om 23u: Domien Vloeberghs, Lukas Lelie en Koen Dewulf Lees verder…
Gisteren was een special night op Gent Jazz Festival en het was een plezier om in het zonnetje de Bijloke site binnen te wandelen. Ik was niet echt gehaast en ik had de indruk dat ik niet alleen was.
Eric Legnini zorgde voor een boeiende muzikale wereldreis. Op zijn jongste album ‘Sing Twice’ maakt hij een organische sound van pop, afro, folk en jazz. Hugh Coltman en Mamani Keita zorgen voor de warme stemmen. Het was een aangename kennismaking. Hij slaagde er in om redelijk wat volk in de tent op de been te krijgen.
Soulveteraan Bobby Womack had er duidelijk zin in. “When I party, I party hard.” Hij liet het publiek alvast niet lang wachten op die grote hit ‘Across 110th Street’. De tent had er duidelijk zin in, stilstaan leek niet meteen een optie. De man is al van de vroege jaren zestig actief en werkte met een hele reeks iconen. Hij grasduinde in zijn rijke oeuvre. Regelmatig klonk reactie uit het publiek bij het herkennen van de nummers, zoals bij het recente “The bravest man”, zonder dat de band er om hoefde te vragen.
RSS
Het was alweer de laatste dag van GentJazz — en wat voor eentje. Ik kom er alvast van bij het begin voor uit: ik hou van Jazz, maar ik ben een leek. Verwacht van mij dus geen expertenverslag, maar wel de ervaringen van iemand die gewoon graag geniet van goede muziek. “Jazz is voor iedereen†is de baseline van het festival en dus voel ik mij toch een beetje gesterkt dat een verslag niet noodzakelijk door een kenner geschreven moet zijn.
… Wel Marie toch, zei de paster, wat verdomme is mij da?
Vrijdagavond, en dan hebt ge nog nét dat ene plekske in uw agenda vrij na een aantal dagen try-outs achter de rug. En dat komt dan goed uit, want in plaats van te rusten en toch een beetje energie te sparen, smijten we ons volledig op de eerste voorstelling (voor deze feesten) van Studio Orka: Duikvlucht.
